فقه-سیاسی-شیعه

قیام امام حسین (ع) یکی از حوادثی است که در طول تاریخ بشر، بیشترین توجه را به خود جلب کرده و تأثیر عمیق اجتماعی ، تاریخی و فرهنگی بر مسلمانان و غیرمسلمانان، با ساختاری منحصربه فرد داشته است

نویسنده بر آن است از منظر فقه سیاسی شیعه به «مجمع تشخیص مصلحت نظام » نظر کند و این پرسش را پاسخ گوید که آیا این مجمع نهادی بشری است که در طول زمان و با تجربه و آزمون و خطا به دست آمده، یا نهادی است که در فقه سیاسی شیعه ریشه دارد و نظام جمهوری اسلامی بر اساس جایگاه مصلحت در اسلام، آن را ایجاد و نهادینه کرده است .

مقاله حاضر برای تبیین هویت روش شناسی فقه سیاسی شیعه نگارش یافته است

جملگی مسلمانان و متفکران، گروه ها و جریانات اسلامی معتقد و مدعی اند که:

چکیده: همچنان که تمدن اسلامی بر دو پایه فلسفه و فقه تدوین و گسترش یافته، در عرصه سیاست نیز پایه های تعقل سیاسی مسلمانان در دو بخش فلسفه سیاسی و فقه سیاسی قابل ترسیم است، هرچند از نقش سیاستنامه ها به عنوان متونی که به تبیین و ترسیم وضعیت موجود سیاسی جامعه پرداخته اند، نمی توان غفلت کرد

نحمده و نستعینه   بی شک نهضت و نظام مشروطیت ایران یکی از مهم ترین تجلی گاه های فقه سیاسی شیعه می باشد

حزب سیاسی، جمعیتی سازمان یافته در درون یک نظام سیاسی است که عقیده ای مشترک دارند و برای کسب و به کارگیری قدرت سیاسی در اجرای دیدگاهها و اهداف خود، با یکدیگر متحد شده اند. (1)

جایگاه فقه سیاسی در زندگی امروز ما چیست و چه تعریفی از آن ارائه می فرمایید؟

«ولایت تدبیری»، که در کلام، تحت عنوان «امامت و خلافت» و در فقه، به «ولایت فقهی» شناخته می شود، درباره حکومت و اداره کشور است

قبل از پرداختن به مفهوم آزادی در فقه سیاسی و برای روشن شدن مفهوم آن باید به یک سؤال مهم پاسخ داد .این سؤال که تاکنون کمتر مطرح شده است و به تناسب آن پاسخهایی اجمالی نیز دریافت نموده است، عبارتست از: چرا آزادی در فقه سیاسی شیعه مطرح نشده است؟ علل عدم طرح مفهوم آزادی در فقه سیاسی شیعه چیست؟