نجات-از-دشمن

امام صادق(علیه السلام) فرمود: «خدا دعایى را که از دل غافل و بى خبر برخیزد، مستجاب نمى کند پس وقتى دعا کنى، از عمق دل به او روى آور (و دلت را با زبانت همراه گردان) و سپس به اجابت دعایت مطمئن باش.» (بحارالانوار ج 93، ص 305)دعا به معنى «خواندن» است، خواندنى که به صورت نیایش و یا خواستن و طلب و درخواست مَدَد و نصرت و یاورى باشد.

امام صادق(علیه السلام) فرمود: «خدا دعایى را که از دل غافل و بى خبر برخیزد، مستجاب نمى کند پس وقتى دعا کنى، از عمق دل به او روى آور (و دلت را با زبانت همراه گردان) و سپس به اجابت دعایت مطمئن باش.» (بحارالانوار ج 93، ص 305)دعا به معنى «خواندن» است، خواندنى که به صورت نیایش و یا خواستن و طلب و درخواست مَدَد و نصرت و یاورى باشد.

امام صادق(علیه السلام) فرمود: «خدا دعایى را که از دل غافل و بى خبر برخیزد، مستجاب نمى کند پس وقتى دعا کنى، از عمق دل به او روى آور (و دلت را با زبانت همراه گردان) و سپس به اجابت دعایت مطمئن باش.» (بحارالانوار ج 93، ص 305)دعا به معنى «خواندن» است، خواندنى که به صورت نیایش و یا خواستن و طلب و درخواست مَدَد و نصرت و یاورى باشد.

همان آیات قرآن کریم به صورت نهج البلاغه جلوه کرده است خود حضرت امیر وقتی قرآن را معرفی می کند، می فرماید که «فَتَجَلَّی لَهُمْ سُبْحَانَهُ فِی کتَابِهِ مِنْ غَیرِ أَنْ یکونُوا رَأَوْه»؛ خدا در قرآن برای بندگانش تجلّی کرد، حرف نزد

امام صادق(علیه السلام) فرمود: «خدا دعایى را که از دل غافل و بى خبر برخیزد، مستجاب نمى کند پس وقتى دعا کنى، از عمق دل به او روى آور (و دلت را با زبانت همراه گردان) و سپس به اجابت دعایت مطمئن باش.» (بحارالانوار ج 93، ص 305)دعا به معنى «خواندن» است، خواندنى که به صورت نیایش و یا خواستن و طلب و درخواست مَدَد و نصرت و یاورى باشد.

امام صادق(علیه السلام) فرمود: «خدا دعایى را که از دل غافل و بى خبر برخیزد، مستجاب نمى کند پس وقتى دعا کنى، از عمق دل به او روى آور (و دلت را با زبانت همراه گردان) و سپس به اجابت دعایت مطمئن باش.» (بحارالانوار ج 93، ص 305)دعا به معنى «خواندن» است، خواندنى که به صورت نیایش و یا خواستن و طلب و درخواست مَدَد و نصرت و یاورى باشد.