نیایش

ممکن است برای شما این سؤال تا کنون مطرح شده باشد که آیا دعا و درخواست از خدا، وسیله‏ای است برای رسیدن به نیازهای مادی ومعنوی؟ یعنی آیا ما به این وسیله از خداوند متعال درخواست می‏کنیم تا نیازهایمان برطرف شود؟ به عبارت دیگر آیا چون انسان موجودی وابسته است، به اقتضای این وابستگی از خدا درخواست و دعا می‏کنیم؟

یک بار به یاد آوردم: زمانی که کودک و نوجوان و جوان بودیم، ماه مبارک رمضان، واقعاً برای ما متبرک بود. و نمایش آن هم جنبه نیایش داشت. و نیایش های دور از نمایش و خودنمایی، نمای زندگی روزمره ی مؤمنانه ی خانه ی ما در ماهی بود که کوچک و بزرگ دوستش داشتند.

امروز مردی از تبار نور می آید تا نیایش در آیینه وجودش تجلی یابد؛ مردی که ذره ذره هستی اش، الهی و ملکوتی است

در این که چه باید خواست و چگونه باید خواست، نیازمند رهنمود و تعلیم سالکان واصل و عارفان کاملیم، یعنی امام معصوم و اولیای الهی .

سنت بانوی بزرگ، ادامه جریان وجودی انسان را تا مراحل ناب عرفان مثبت (مراحل فنا و انقطاع تا اعتصام و استعانت و توکل و تفویض و رضا و تسلیم) در خود دارد و ما را تا اوج فلاح و رستگاری راه می برد.

پروردگارا! در پیشگاه تو ایستاده و دست هایم را به سوی تو بلند نموده ام؛ با آگاهیم به اینکه در بندگیت اهمال نموده و در بسیاری از طاعت هایت تقصیر دارم و اگر راه حیا را می پیمودم، از خواستن و دعا نمودن می ترسیدم؛ ولی پروردگارا! آنگاه که شنیدم گناهکاران را به درگاهت فرا خوانده و آنان را به بخشش نیکو و ثواب وعده می دهی، برای امتثال ندایت آمده و به عواطف ...

پاک و منزّه است خالق و پروردگار، پاک و منزه است نیرومند و توانا؛ پاک و منزّه است برانگیزاننده و ارث برنده؛ پاک و منزّه است آنکه تمامی اشیاء در برابرش خاضع است؛ پاک و منزّه است آنکه رعد به حمد او تسبیحش را گفته و فرشتگان از هراس تسبیح گوی اویند؛ پاک و منزّه است خدای بزرگ و او را می ستایم.

از آن حضرت روایت شده که فرمود: هنگامی که داخل مسجد الحرام شده و مقابل حجرالاسود قرار گرفتی بگو: