این نویسنده در گفت‌وگو با ایسنا، درباره ادبیات متعهد و ادبیات روشنفکری اظهار کرد: این‌که ادبیات تعهد داشته باشد بیشتر گرایش سیاسی است و کسانی که به این نوع ادبیات معتقدند ادبیات را ابزاری برای پیشبرد اهداف سیاسی می‌دانند. کسانی که ادبیات متعهد را قبول ندارند، معتقدند ادبیات مستقل و قائم به ذات خود است. ادبیات در مقابل خودش متعهد است که این بهترین شکل ادبی است، حال تفکری که در آن است می‌تواند فلسفی یا سیاسی باشد.
او با بیان این‌که بهتر است ادبیات رو شنفکری را به ادبیات نخبه‌گرا و عامه‌پسند تقسیم‌بندی کرد، گفت: ادبیات نخبه‌گرا در دوران مدرن بیشتر باب بوده زیرا عده‌ای خاص داستان را می‌فهمیدند اما عامه‌پسند چیزهای پیش‌پا افتاده است.
گودرزی خاطرنشان کرد: تقسیم‌بندی ادبیات به متعهد و روشنفکری به ادبیات ما لطمه زده است. البته این موضوع تنها در ایران نبوده است. در زمان شوروی سابق کنگره‌ای گذاشته بودند که ترجمه‌اش را ابوالحسن نجفی دارد. در این کنگره نویسنده‌ها دو دسته شدند؛ عده‌ای طرفدار ادبیات متعهد شدند که اغلب برای کشورهای توسعه‌نیافته بودند؛ کسانی که در ابزارهای رسانه‌ای از نظر سانسور مشکل داشتند می‌گفتند این وظیفه بر عهده ادبیات است و ادبیات تعهد دارد برای جامعه کارهایی انجام دهد. عده‌ای دیگر هم می‌گفتند رسانه‌ها باید کاربرد سیاسی تعهد را داشته باشند و ادبیات ربطی به آن ندارد.
او در پایان بیان کرد: دوران ادبیات متعهد گذشته است. این موضوع بیشتر در زمان شاه مطرح بود و بعید می‌دانم نویسنده‌های خوب این تقسیم‌بندی را قبول داشته باشند. هر کسی که هنوز به این تقسیم‌بندی معتقد است ادبیات را نمی‌شناسد.
