گزارش روزیاتو از پهپادهای تهاجمی ایران؛ از «کرار» تا «شاهد۱۲۹»

پرنده های بدون سرنشین (پهپاد)، امروزه یکی از رکن های مهم عملیات آفندی و پدافندی نیروهای مسلح در سراسر جهان به شمار می روند و به دلیل قدرت نفوذ و تخریب و عدم همراهی نیروی انسانی و تجهیزات کم و قدرت مانور بالا، از جمله ابزار نظامی موثر قرن بیست و یکم هستند.

در ایران، ظرف دو دهه اخیر فعالیت گسترده ای در طراحی و توسعه فناوری مربوط به پهپادها در دستور کار سازمان های خودکفایی ارتش و سپاه قرار گرفته و خوشبختانه همچون عرصه موشک های دور برد نقطه زن و سامانه های پدافندی پیشرفته، یگان پهپادها نیز در سازمان های رزم کشور عملیاتی شده است.

ملت ایران، زمانی از هواپیماهای بدون سرنشین و دنیای جذاب و جالب آن خبر دار شد که RQ170 آمریکایی ها در آسمان شرق ایران در شب تاسوعا آذر 1390 شکار شد. شکار این غول بدون سرنشین همچون شکار عبدالمالک ریگی، تروریست شرق کشور، بازتاب گسترده ای در رسانه های جهان پیدا کرد.

گزارش امروز روزیاتو، شما را با دنیای هواپیماهای بدون سرنشین ایران آشنا می کند که شاید تا کنون نامی از آنها نشنیده باشید. اما اگر می خواهید در 6 دقیقه، بخشی از قابلیت های ایران در طراحی و تولید هواپیماهای بدون سرنشین را مشاهده کنید، ویدیوی زیر را از دست ندهید.

با ما همراه باشید.

داستان یک شکار بزرگ: از RQ170 تا اسکن ایگل

یکشنبه آذر 1390، بخش خبری ساعت 21 شبکه اول سیما، خبر بزرگی را به اطلاع ملت رساند. سرنگونی یک فروند هواپیمای بدون سرنشین جاسوسی آمریکا که در تور پدافندی ایران گرفتار شده بود، رسانه ای شد. با کنترل واحدهای جنگ الکترونیک (جنگال) و پدافند هوایی یکپارچه 3600 نقطه ای، نیروهای مسلح موفق شدند تا با اقدامات عملیاتی، پهپاد RQ170 آمریکایی را که به مناطق مرزی شرق کشور تجاوز کرده بود به طور سالم شکار کنند.

این پهپاد با اندکی خسارت، به زمین نشست. انتشار تصاویر آن سبب شد تا آمریکایی ها به تکذیب این موضوع روی آورند که جمهوی اسلامی،‌ توانایی نفوذ در سیستم هدایت و کنترل پهپادهای پیشرفته غربی را ندارد و تنها یک بازی رسانه ای را به راه انداخته است. با این حال، پس از ارائه اطلاعاتی توسط فرمانده نیروی هوا فضا سپاه پاسداران، آمریکایی ها، مقداری از موضع اولیه عقب نشینی کردند. اما اعلام کردند که اطلاعات خاصی از این پهپاد در اختیار نیروهای مسلح کشور قرار نخواهد گرفت.

این ادعا نیز کمتر از 1 سال بعد، نتیجه ای جز شکست برای آمریکایی ها در پی نداشت. پخش تصاویر رمز گشایی شده تهیه شده توسط RQ170  که آن را  “دیده بان” یا “جانور قندهار” می نامند در مستند تلویزیونی شکار طبس شبکه اول سیما سبب شد تا این موفقیت مجدد نظامی کشور به صدر اخبار جهان تبدیل شود.

مستند شکار طبس را در 10 دقیقه تماشا کنید.

خبر انتشار تصاویر رمزگشایی شده پهپاد آمریکایی که یک پایگاه نظامی آمریکا در قندهار افغانستان را نشان می داد، بخشی از ظرفیت های اطلاعاتی و عملیاتی مهندسان نیروهای مسلح را به رخ غربی ها کشاند. امیر علی حاجی زاده، فرمانده هوا فضا سپاه پس از انتشار تصاویر شوک آور رمز گشایی RQ170 به خبرنگارها گفته بود که عده ای معتقد بودند که آمریکایی برای انهدام این شکار ایران، حمله هوایی انجام می دهند یا کماندو می فرستند.

اما ما فکر می کردیم که اگر آمریکایی ها می آمدند و گرفتار می شدند، مشکل آمریکایی ها، بزرگ تر از مشکل اول می شد. اما احتمال بمباران ایران را رد نمی کردیم. به همین خاطر، به همه پایگاه های موشکی و یگان های پدافند هوایی کشور، اعلام آماده باش کامل دادیم که اگر آمریکایی ها حرکتی انجام دهند، بلافاصله پایگاه های آنها را موشک باران کنیم.

فرمانده هوا فضا سپاه گفته بود که بعد از رمز گشای حافظه های این شکار ایران، متوجه شدیم که هواپیما در کشورهای اطراف ایران، پروازهای زیادی داشته و خیلی از درگیری های پاکستان را هدایت کرده است.

گفتنی است، فناوری تولید RQ170، شباهت بسیاری با هواپیماهای پیشرفته بمب افکن B2 و F35 دارد که کاملا رادار گریز هستند.

این هواپیما، چندی بعد، نسخه ایرانی و بومی شده آن به پرواز در آمد که در ویدیوی زیر تماشا کنید.

طبق اطلاعات سپاه، این هواپیمای بدون سرنشین شکار شده، از پایگاهی در عمق 420 کیلومتری مرزهای شرقی کشور به پرواز در آمده و در تور اطلاعاتی پدافند هوایی گرفتار شد.

آذر ماه 1391 بود که دومین پهپاد آمریکایی ها در تور پدافند هوایی کشور گرفتار شد. یک فرونده هوایپمای بدون سرنشین آمریکا به محض ورود به حریم آسمان ایران توسط سامانه های کنترلی نیروی دریایی سپاه گرفتار شد و به طور سالم در اختیار آمد.

علی فدوی، فرمانده نیروی دریایی سپاه اعلام کرد که این پهپاد از نوع اسکن ایگل بوده و معمولا از روی ناوهای بزرگ به پرواز در می آیند. جزییات نحوه شکار این پهپاد را در ویدیوی زیر تماشا کنید.

این پهپاد نیز بعدها توسط نیروهای مسلح، مهندسی معکوس شد و در مراسمی، نمونه ای کوچک از آن به فرمانده نیروی هوایی روسیه هدیه شد که فیلمش را در زیر مشاهده می کنید.

مهندسی معکوس این شکارهای بزرگ، نقش مهمی در توسعه و ارتقا‌ء صنعت پهپاد کشور داشت و ایران را به تداوم فعالیت در این حوزه راهبردی، بیش از پیش ترغیب نمود. پهپاد آر کیو 170، برای نخستین بار در سال 2005 میلادی به صورت عملیاتی وارد حوزه رزم نیروهای مسلح ایالات متحده گردید و به شکل مخفیانه به عملیات در افغانستان پرداخت تا اینکه در سال 2007 میلادی، اولین تصاویر این هواپیما در پایگاه هوایی قندهار افغانستان منتشر شد.

یکی از مهم ترین دلایل روی آوردن آمریکایی ها به این سلاح تهاجمی، عدم دسترسی نیروهای طالبان به سیستم های راداری و استقرار این پرنده فوق پیشرفته در کشور افغانستان برای عملیات جاسوسی در مرزهای ایران و پاکستان بوده است.

نکته جالبی که درباره این پهپاد باید بدانیم ان است که از مهم ترین ویژگی این هواپیما، توانایی تقریبا مهار ناپذیر رادار گریزی آن عنوان شده است که این هواپیما توسط رادارهای معمولی برد بلند به هیچ وجه قابل رهگیری نیست. حتی رادارهای برد کوتاه وی اچ اف نیز به سختی می توانند این پرنده را شناسایی کنند.

مشخصات RQ170

این شکار بزرگ نیروهای مسلح ایران که در سانسور شدید خبری رسانه های جهان انجام شد، مجهز به دوربین و لنزهای پیشرفته بود که در امکان تصویر برداری با وضوح بسیار بالا و قدرت تفکیک زیاد در هر شرایط جوی را دارد و برای جمع آوری اطلاعات از مراکز هسته ای ایران، بیشترین کاربرد را می توان برای آن متصور نمود.

هدایت این پهپاد پیشرفته با طول دو بال 26 متری و طول بدنه 4 متر و نیمی انجام می شود و حدود 2 متر ارتفاع دارد. این پهپاد دارای سیستم های پیشرفته جمع آوری اطلاعات در ابعاد الکترونیکی، تصویری و مخابراتی و سامانه های راداری مختلف است و توسط ماهواره های زمینی در افغانستان و آمریکا هدایت می شود.

در هر بار سوخت گیری، این پهپاد می تواند 1500 کیلومتر بدون توقف پرواز کند. بعدها گفته شد که این پهپاد عظیم، رادارهای فوق پیشرفته دارد که انحصار فناوری آن در اختیار چند کشور جهان است و اکنون به مدد مهندسی معکوس، می توان امیدوار بود که ایران، به چنین فناوری راهبردی دست یافته است.

رادارهای روزنه مصنوعی (Synthetic Aperture Radar) به نوعی از رادارها اطلاق می شود که برای امور نقشه برداری و تصویربرداری از سطح زمین به کار می رود و در اصطلاح نظامی به آن ها سار گفته می شود. قابل ذکر است که بسیاری از اطلاعات بدست آمده از این شکار بزرگ، در سطح اطلاعات فوق محرمانه نیروهای مسلح است و از انتشار ان خودداری شد.

اما همین اندازه اطلاعات هم نشان داد که  نیروهای مسلح آمریکا، چه هدیه گران قیمتی را به صورت کاملا رایگان در اختیار نیروهای مسلح ایران قرار دادند که نقطه عطفی برای موفقیت های نظامی نسل جدید ایران در قرن بیست و یکم خواهد بود.

یکی از اطلاعات جالبی که از این پهپاد منتشر شد، جزییات اشکالات فنی پهپاد بود که توسط فرمانده نیرو هوا فضا سپاه تشریح شد. وی گفت:

زیر مجموعه های این هواپیما برای پاره ای از اشکالات فنی در اکتبر 2010 مطابق با 25 مهر 1389 در کالیفرنیا بوده، سپس این هواپیما پس از اصلاح و تست های پروازی در نوامبر 2010 مطابق با 28 آبان 1389 به قندهار آمده و پرواز داشته که ظاهرا در آن زمان نیز یک سری اشکالاتی که نتوانسته اند آن را برطرف کنند مشاهده شده است.

زیر مجموعه های این پهپاد همچنین دوباره در دسامبر 2010 برای رفع اشکالات جدید به فرودگاهی نزدیک لس انجلس برده شده و پس از انجام عملیات اصلاح و تست های پروازی و زیر سیستم ها که همان سنسورها و تجهیزات این هواپیما است مجددا به قندهار بازگردانده شده است.

پهپادهای ایرانی

داستان پهپادهای ایرانی به سال 1365 هجری شمسی باز می گردد. وقتی که جنگ در اوج خود بود و نیروهای مسلح توانسته بودند با تجربیات دفاع مقدس، به برخی از نیازهای تهاجمی بدون سرنشین تمرکز کرده و پهپادهای انتحاری را طراحی و تولید کنند.

در سال 1392، 5 مدل از پهپادها رونمایی شد. این نوع هواپیما ها به دلیل عدم نیاز به تاسیسات و پایگاه های بزرگ و ثابت، به سادگی قابلیت تعمیر و بازسازی داشته و تلفات انسانی ندارد. چرا که هزینه آموزش یک خلبان و به کارگیری وی در میدان رزم، صدها هزار دلار هزینه در بر دارد و قطعا کشته شدن او، هزینه سنگینی به نیروهای مسلح هر کشوری وارد می کند.

در حال حاضر، پهپادهای ایرانی که در ادامه به شماری از آن ها اشاره می کنیم، توانایی حفاظت از مرزهای دریایی و خشکی و خطوط لوله را داشته و برای مصارف زیست محیطی، جاسوسی، اطلاعاتی، آفندی و پدافندی استفاده می شود.

اجزای اصلی یک پهپاد عبارتند از: بدنه، موتور و محموله. بدنه یک پهپاد باید علاوه بر دارا بودن شرایط مناسب آیرودینامیکی،‌ طوری طراحی شود که بتواند سامانه‌های ارتباطی، جنگ‌افزارها، اشخاص و محموله ها و کلیه لوازم مرتبط با ماموریت محوله‌اش را در خود جای دهد و نیز با شرایط جوی منطقه ماموریت سازگار باشد.

پهپادها نیاز به نوع خاصی از موتورها دارند. منظور از محموله‌های پهپاد در واقع تجهیزات و متعلقات اضافی است که همراه پرنده برای انجام ماموریت خاصی فرستاده می‌شود که در پهپادهای شناسایی، دوربین فیلم برداری و عکس برداری، در پهپادهای هدف فلر و رفلکتور و در پهپادهای تهاجمی و انتحاری مهمات است.

پهپاد ابابیل

نخستین پهپادی که در این گفتار درباره اش صحبت می کنیم، ابابیل نام دارد. این پهپاد که زیاد درباره اش نشنیده ایم، در مهر ماه سال 1365 در صنایع مکانیک ساصد به منظور تولید انبوه به صنایع هواپیماسازی ایران منتقل شد. این هواپیما تا سال 1368 به صورت غیر استاندارد و یک بار مصرف با قابلیت حمل 40 کیلوگرم مواد منفجره تولید شد.

اکنون از سال 1370، این هواپیما با طراحی مجدد همراه شد و تولید انبوه گردید تا در میدان رزم، بتوان با استفاده از سامانه های ناوبردی و هدایت و کنترل آتش، بخشی از نیازهای نیروهای مسلح را در میدان رزم، عملیاتی کند.

این پهپاد در اختیار نیروهای مسلح منطقه نیز قرار دارد که در ویدیوی زیر فعالیت آن را تماشا می کنید.

در ویدیوی زیر، جزییات از پهپاد ابابیل نسل 3 را شاهد خواهید بود.

نمونه های فعلی این پهپاد، شامل نمونه B به عنوان هدف هوایی، نوع S برد بلند که به سامانه های ناوبردی پیشرفته و GPS مجهز است و نوع T که از مواد مرکب ساخته شده است بوده و دارای بال پایین و پیش بال است تا با پایین آمدن مشخصه ناپایداری ذاتی (پایداری کم)، مشخصات مانوری آن در سطح قابل قبولی باقی بماند.

البته این پهپاد، ماموریت های مختلفی دارد که از آن به عنوان هواپیمای شبیه سازی شده دشمن فرضی نیز به کار می رود. طراحی آیرودینامیک ابابیل و جداسازی و مونتاژ سریع، قابلیت استفاده از دریا و خشکی از جمله ظرفیت های آن است که با قیمت کمی ساخته می شود.

اکنون بیش از 150 کیلومتر برد دارد و سقف پرواز آن حدود 4 کیلومتر است. می تواند 300 کیلومتر بر ساعت حرکت کند. پهپاد ابابیل همچون پهپاد مهاجر که در ادامه معرفی می کنیم، توانسته حدود 30 دقیقه با عبور از اطراف یکی از شناورهای مجهز نیروهای بیگانه در منطقه دریایی جنوب، فیلمبرداری کند و جنگنده های اف 18 نیز نتوانست آن را شناسایی کند.

از تجهیزات پروازی و کاربردی قابل نصب روی این هواپیما می توان غلاف منعکس کننده (reflector pod) جهت افزایش انعکاس راداری برای آزمایش رادار، فلیر یا چشمه حرارتی برای آزمایش موشک های حرارتی، دوربین ارسال تصویر و سرجنگی را نام برد.

پرتاب این هواپیما توسط پرتابگر نیوماتیک و یا پرتابگر راکتی (JATO) و بازیابی آن به دو صورت فرود بر روی زمین با ارابه سورتمه ای یا فرود با چتر صورت می پذیرد. چتر آن از نوع صلیبی شکل بوده و از جمله محصولات هسا است. سامانه های هدایت و کنترل پهپاد ابابیل عبارتند از سامانه کنترل خودکار، سامانه ردیابی راداری، سامانه دورسنجی و سامانه مکان یابی جهانی.

داده های پروازی رسیده از هواپیما روی یک رایانه ذخیره شده و نمایش داده می شود. استفاده از سامانه خلبان خودکار، ناوبر راداری، ناوبری GPS و نمایش رایانه ای داده های پروازی، ابابیل را جهت اجرای مأموریت های گوناگون در محدوده وسیعی توانمند ساخته است.

تصویری که در بالا مشاهده می کنید، پهپاد ابابیل نوع S  بوده که با سامانه پایدار کننده خودکار 123 و جی پی اس است. این سامانه در واقع از طرح های نوین بخش مهندسی الکترواویونیک هسا بوده که با هدف پرواز آسان با ایمنی بیشتر توسط خلبانان تازه کار و غیر حرفه ای در برد کوتاه و بلند به منظور تامین نیازهای اعلامی از سوی نیروهای مسلح ساخته شده است.

همچنین نصب دوربین فیلمبرداری و ارسال تصویر، پرواز تا ارتفاع 4200 متری از جمله قابلیت های این پهپاد است.

پهپاد کرار: نخستین پهپاد آفندی ایران

نخستین پهپاد آفندی با برد 900 کیلومتر در ساعت، پهپاد کرار است که در تابستان سال 1389 رونمای شد. این نخستین نسل از پهپادهای ایرانی است که به طور کامل با هدف آفندی طراحی شده است. نگاهی به روند تغییر کاربری پهپادها در دو دهه اخیر، نقشه راه نیروهای هوایی مهم دنیا و پروژه های در حال اجرا در این زمینه به خوبی مشخص می کند که پهپادهای تهاجمی یکی از مهمترین عناصر صحنه نبردهای آینده خواهند بود.

کرار یکی از این پهپادها است که رونمایی شده و در نمونه های مختلفی طراحی گردیده. از هدف پرنده سریع (برای آزمایش سامانه های موشکی) گرفته تا اجرای عملیات ضربتی در عمق خاک دشمن در زمره مأموریت های این گونه های مختلف است.

مشخصات کرار

برد 1 هزار کیلومتر، سرعت حدود 900 کیلومتر بر ساعت، محموله قابل حمل حدود نیم تن و سقف پرواز حدود 25 هزار تا 40 هزار پا در نمونه های مختلف است. پیشرانه کرار از نوع توربوجت است که به همراه سایر زیر سامانه ها در داخل کشور ساخته شده است.

آیرودینامیک، طراحی هواپیما، طراحی موتور، سامانه های سوخت، تحلیل سازه، مخابرات، هدایت و ناوبری و الکترونیک از جمله زمینه های تخصصی به کار گرفته شده در طراحی و ساخت کرار است. سامانه خلبان خودکار، توانایی برنامه ریزی مجدد در حین پرواز و تغییر مأموریت، بسته شدن امکان ارتباط برای جلوگیری از نفوذ دشمن در سامانه هدایت و کنترل، برخورداری از سامانه های پیشرفته ناوبری، از جمله دیگر ویژگی های عنوان شده برای کرار در مصاحبه های مسئولان صنعت دفاعی است.

وجود چنین هواپیمایی برای کشور یک حرکت مهم برای ارتقاء توان نیروهای مسلح کشور به شمار می رود چرا که هم در بعد تاکتیکی و هم در زمینه فناوری های بکار رفته، کرار پنجره های جدیدی را گشوده است. توانایی حمل تا چهار فروند موشک ضد کشتی کوثر با برد حدود 25 کیلومتر نشان دهنده این است که از همین ابتدا برای کرار مأموریت های دریایی نیز در نظر گرفته شده است.

پهپاد تلاش

این نوع هواپیمای بدون سرنشین، به جهت آموزش خلبانی هواپیماهای پیشرفته بدون سرنشین طراحی و تولید شد. به منظور آموزش خلبانی هواپیماهای پیشرفته بدون سرنشین که ابتدا خلبان با این هواپیمای آموزشی تمرین نماید، هواپیمای تلاش 1 ساخته شد.

هدایت و کنترل هواپیمای تلاش توسط رادیو کنترل PCM اجرا می شود. این هواپیما، توانایی اجرای انواع مانورهای پروازی از جمله غلت، تاب و پیچ را دارد. از ویژگی های مهم این پهپاد ایرانی می توان به نداشتن قطعات پیچیده، ابعاد به نسبت کوچک، سادگی، مونتاژ و قیمت کم اشاره کرد.

این هواپیما علاوه بر آموزش خلبانی و تمرین پرسنل پدافند هوایی، فریب دشمن در صحنه نبرد را نیز بر عهده دارد. پیشینه سرعت هدف، بالغ بر 140 کیلومتر بر ساعت بوده و شعاع پروازی آن 5 کیلومتر است. ظرف 45 دقیقه می تواند بدون توقف پرواز کند.

پهپاد مهاجر

مهاجر، نام یکی دیگر از یگان های پهپادی نیروهای مسلح کشورمان است که هدف ساخت و طراحی آن، مراقبت هوایی و عملیات شناسایی در مناطق دور دست و غیر قابل دسترس اعلام شده و با توجه به سطح مقطع راداری پایین، می تواند به مواضع دشمن نزدیک شده و اطلاعات مورد نیاز فرماندهان را بدست آورد. اطلاعات دور سنجی و تصاویر ویدیویی به صورت زنده، از طریق پهپاد مهاجر مخابره می شود.

همانطور که در ویدیوی بالا مشاهده می کنید، این پهپاد مسلح به دو موشک حرارتی میثاق 1 است که می تواند اهدافی مثل بالگردها و پهپادهای دشمن را هدف گیری کند.

یکی از جدید ترین تصاویر شگفت انگیز نظامی که توسط نیروهای مسلح کشورمان منتشر شد، تصاویری بود که این پهپاد از فراز ناوهای هواپیما بر آمریکا در خلیج همیشه فارس در چند سال پیش گرفت و توانست به ناو نزدیک و به مدت چند دقیقه از روی ناو فیلمبرداری کرده و سالم به پایگاه باز گردد.

ویدیوی زیر، تصاویری که پهپاد مهاجر 2 از روی یکی از ناوهای هواپیما بر آمریکای در خلیج فارس گرفت را مشاهده می کنید.

بدنه مهاجر 2 از جنس مواد مرکب، طول آن حدود 3 متر، دهانه بال حدود 4  متر، بیشینه جرم آن 85 کیلوگرم بوده و به بالاترین سرعت 210 کیلومتر بر ساعت دست می یابد. مدت پروازی این پهپاد بر تعداد ایرانی 90 دقیقه، ارتفاع پروازی آن 11 هزار پا (حدود 3000 متر) و شعاع عملیاتی آن 50 کیلومتر اعلام شده است.

موتور مهاجر 2 توانی برابر با 25 اسب بخار داشته و سوخت آن بنزین و روغن است. طبق آمارهای اعلام شده در تبلیغات موجود در نمایشگاه های عمومی، تا کنون بیش از 200 فروند مهاجر تولید شده است که در یگان های مختلف نیروهای مسلح و در سراسر کشور در حال اجرای مأموریت است.

طرح موفق مهاجر پس از مقبولیت در میان استفاده کنندگان به پایه ای برای یک خانواده از هواپیماهای بدون سرنشین تبدیل شد. از اعضای اصلی این خانواده باید به دو نمونه مهم مهاجر 3 و 4 نیز اشاره کرد. البته طرح های دیگری نیز از این خانواده مشتق شدند.

این پهپاد هم اکنون به آموزش افسران در دوره نظامی دافوس مشغول است.

پهپاد مهاجر نسل 3

از جمله دیگر پرنده های بدون سرنشین بومی شده ایران، می توان به درنا اشاره کرد که نسل بعد از پهپاد مهاجر 2 است و با رویکرد افزایش برد و مداومت پروازی، طراحی شد. طراحی مجدد بخش های اصلی بال و بدنه سبب شد تا این درنا زیبای ایرانی، تولید انبوه شود. از طراحی های انجام شده می توان به طراحی بدنه از فرم استوانه ای به فرم مکعبی و تغییر در شکل دماغه یاد کرد.

هواپیمای مهاجر 3 که درنا نام دارد، سرعت 180 کیلومتر در ساعت دارد و می تواند بدون سوخت گیر، 2 تا 3 ساعت پرواز کند. سرعت 220 کیلومتر در ساعت و سقف پروازی 3300 متر، این پهپاد تهاجمی را به عنوان نقطه اتکایی در یگان های پهپادی نیروهای مسلح در آورده است.

مهاجر 3 برای عملیات مراقبت هوایی و شناسایی اهداف مد نظر در فاصله یکصد کیلومتری طراحی و ساخته شده است. این هواپیما می تواند در شرایط گوناگون جوی مأموریت خود را اجرا کند. کاربرد مهاجر 3 مانند سلف خود شامل مراقبت هوایی و شناسایی، جنگ الکترونیک، رله ارتباطی، دیده بانی و هدف یابی و دادن گرا، کنترل نوار مرزی جهت مبارزه با قاچاقچیان، کنترل ترافیک شهری، عکس برداری جهت تهیه نقشه های جغرافیایی است و توان ارسال تصاویر گرفته شده به صورت بلادرنگ را دارد.

پهپاد مهاجر 4

با پیشرفت صنایع هوایی قدس در امر طراحی و بهسازی پهپادها و بر اساس نتایج حاصل از نمونه های تحویل شده به نیروهای مسلح هواپیمای مهاجر 4 جهت عملیات مراقبت هوایی و شناسایی اهداف در فاصله 150 کیلومتری طراحی و ساخته شد و تهاجمی نیست.

اقدام به تغییر مجدد طراحی بال و بدنه منجر به افزایش بیش از پیش کارایی و ارزش عملیاتی این نسل شد به طوریکه بیش از مهاجر 3 مورد توجه قرار گرفته و هم در یگان های ارتش و هم در سپاه عملیاتی شده است. بیشینه جرم مهاجر 4 به 175 کیلوگرم می رسد که در مقایسه با 85 کیلوگرم برای مهاجر 2 به حدود دو برابر افزایش یافته است.

همچنین مداومت پروازی این نمونه نیز در بیشترین ارقام اعلام شده به حدود 3 تا 4 برابر مهاجر 2 رسیده است. با توجه به برد پروازی این هواپیما که کاملاً از دید کاربر خارج می شود امکان هدایت آن به وسیله کاربر از ایستگاه کنترل زمینی به دو صورت نیمه خودکار و یا تمام خودکار وجود دارد.

در حالت نیمه خودکار، کاربر با دیدن اطلاعات پروازی هواپیما که در صفحه نمایش ایستگاه نشان داده می شود، هواپیما را متناسب با مأموریت، کنترل و هدایت می نماید

هواپیمای مهاجر 4 با حداکثر سرعت گشت زنی 180 کیلومتر بر ساعت دارای مداومت پروازی 5 تا 7 ساعت بوده (در برخی موارد 3 تا 5 ساعت اعلام شده) و می تواند در شرایط جوی گوناگون مأموریت خود را به بهترین صورت اجرا کند. بازیافت این هواپیما متناسب با سفارش مشتری به وسیله چتر و یا ارابه فرود صورت می گیرد.

بیشینه سرعت مهاجر 4 به حدود 200 کیلومتر بر ساعت رسیده سقف پرواز آن 15000 پا (حدود 4500 متر) عنوان شده است که نسبت به مهاجر 2 و 3 که تا 11000 پا توان صعود داشتند حدود 36 درصد بهبود را بیان می کند.

پهپاد شاهد 129

آخرین پهپادی که دراین گفتار معرفی می کنیم، شاهد 129 نام دارد.

طراحی و ساخت این نوع پرنده بدون سرنشین تا کنون در انحصار امریکا بود اما از این پس ایران نیز با تلاش متخصصان نیروی هوافضای سپاه از فناوری ساخت این نوع پهپاد قدرتمند با نام شاهد 129 برخوردار شد. این پهپاد رزمی که از تکنولوژی بومی و کاملا ایرانی برخوردار است می تواند سربازی قدرتمند برای دفاع از مرزهای آبی، خاکی و هوایی ایران اسلامی باشد.

شاهد 129 توانایی حمل همزمان 8 بمب یا موشک سدید ساخت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را دارد و برای اهداف ثابت و متحرک طراحی شده است. دقت در هدفگیری با شعاع عملیاتی 1700 کیلومتر و بیست و چهار ساعت مداومت پروازی با یک بار سوخت گیری از ویژگی های این پهپاد رزمی ایرانی است و هر فرودگاهی می تواند محل نشست و برخاست شاهد 129 باشد.

سقف پروازی این پهپاد 24 هزار پا است که با ایستگاه های کنترل قابل حمل زمینی در ارتباط بوده و می تواند با هزینه بسیار پایین دفاع از میهن اسلامی را به دست گیرد.

توجه داشته باشید که بزودی پهپادهایی برای امور تجاری نیز مورد استفاده قرار خواهد گرفت و به همین خاطر، تحقیق در این عرصه برای علاقمندان به دنیای هوا فضا، همچون نانو فناوری، فرصت های بسیاری ایجاد خواهد کرد.