متخصصان سیستمی طراحی کرده اند که پتانسیل انتقال داده با سرعت 10 ترابیت بر ثانیه را داشته و در بستر مشابه هزاران بار سریعتر از پنهای باند فعلی است. این پروژه با مشارکت مخترع فناوری DSL صورت گرفته و کلید آن استفاده از سیگنال های با فرکانس بسیار بالا است.
افزایش روزافزون حجم داده ها و میزان تبادل آن نیاز به نرخ های انتقال بالاتر در بسترهای سیمی و بی سیم را به شدت افزایش داده و حالا محققان دانشگاه «براون» در «رود آیلند» آمریکا گام بلندی را در این راستا برداشته اند.
این گروه امکان ارسال سیگنال های 200 گیگاهرتزی با فرکانس بسیار بالا از طریق سیم های مسی را آزمایش کرده اند که نتیجه آن دستیابی به لینکی است که داده ها را با نرخ چندین ترابیت بر ثانیه و به مراتب سریعتر از روش های فعلی ارسال می کند.
این آزمایش بر بستر DSL یا همان فناوری صورت گرفته که مخابره سیگنال های با فرکانس بالا در خطوط تلفن فعلی میسر می سازد اما در آن به جای استفاده از فرکانس های چند مگاهرتزی از نمونه هایی تا 200 گیگاهرتزی استفاده کرده اند. آنها از طریق دستگاهی با دو سیم همراستا که دور آنرا غلافی فلزی فرا گرفته داده های موازی را به صورتی که تداخل پیدا نکنند منتقل کرده و سپس خروجی انرژی را در شبکه های از مربع های 13 در 13 میلی متری اندازه گرفتند.
محاسبات آنها حاکی از این است که در چنین سیستمی سرعت انتقال داده ها تا فاصله 3 متری حدود 10 ترابیت بر ثانیه است اما زمانی که این فاصله به 15 متر برسد، سرعت هم به 30 گیگابیت کاهش پیدا خواهد کرد. دلیل این افت هدر رفت انرژی از طریق غلاف فلزی است و به همین خاطر محققان در پی کاهش مقاومت آن هستند اما همین حالا هم می توان از آن برای انتقال داده در فواصل کوتاه مثل دیتاسنترها استفاده کرد.
