خبرگزاری مهر - گروه استان‌ها: رادویی خانه‌ها همیشه روشن بود. مردم منتظر شنیدن لحظه به لحظه اخبار بودند. مردم نگران هموطنان و همشهریانشان بودند. مگر می‌شد جلوی چشمشان گوشه ای از قلبشان را تسخیر کنند و بی تفاوت باشند.
زن و مرد و پیر و جوان از اقصا نقاط کشور برای آزادی رفته‌اند. عملیات از 10 اردیبهشت با رمز «یا علی بن ابیطالب(ع)» آغاز شد. همسبتگی بسیج و سپاه و ارتش و نیروهای مردمی با هماهنگی کامل نیروهای فرماندهی و ستادی شکل گرفته است. هیچ کسی تردیدی ندارد. هیچ کسی نمی‌ترسد.
ساعت 30 دقیقه بامداد از بی سیم‌ها رمز عملیات یعنی «بسم الله الرحمن الرحیم. بسم الله القاصم الجبارین، یا علی ابن ابی طالب» گفته و گردان‌ها از محور اهواز - خرمشهر - دشت آزادگان عازم شدند.
عملیات در چهارمرحله آغاز شد. اواخر روز دوم خرداد و مرحله چهارم عملیات بود که تصمیم بر آن شد تا نیروها با ورود به شهر، آن را از عراقی‌ها پاک سازی کنند.
همین باعث شد تا نیروهای عراقی از ساعت سه و پنجاه دقیقه بامداد تا نیم بعد ازظهر روز سوم خرداد از سمت شلمچه 3 بار اقدام به حمله کنند و حلقه محاصره از طریق جاده شلمچه – خرمشهر را بشکنند، اما هر بار مقاومت دلیرمردان ایرانی مانع حمله شد و عقب نشینی در پی داشت.
ساعت 11 صبح سوم خرداد است. درگیری‌ها در شمال نهرخین جریان دارد و دشمن همچنان برای شکستن محاصره تقلا می‌کند. رزمندگان ما از غرب و خیابان کشتارگاه وارد شهر می‌شوند.
در ساعت 12 قوای ایران از سمت شمال و شرق وارد شهر شدند و نیروهای بعثی که 24 ساعت در محاصره کامل قرار داشتند، راهی جز اسارت یا فرار و یا کشته شدن نداشتند.
قریب به نوزده هزار نفر از نیروهای بعثی به اسارت درآمده و بالغ بر شانزده هزار نفر کشته و زخمی شدند.
بالاخره ساعت 2 بعد از ظهر شد. تا در اوج گرمای آفتاب بر آسمان خرمشهر، خونین شهر آزاد شود. پرچم جمهوری اسلامی ایران برفراز «مسجد جامع» و پل تخریب شده خرمشهر به اهتزاز درآمد.
خرمشهری که با وجود 45 روز مقاومت در 4 آبان 59 به اشغال عراق درآمده بود، پس از 578 روز آزاد شد.
رادیوی منازل که طبق عادت برای شنیدن آخرین اخبار جنگ روشن می‌شد، به ناگهان خبری خواند که سراسر شهرها و روستاهای ایران زمین را غرق شادی کرد: «شنوندگان عزیز توجه فرمایید! شنوندگان عزیز توجه فرمایید! خرمشهر، شهر خون، آزاد شد».
هماهنگی بی نظیر ارتش و سپاه و بسیج در عملیات بیت المقدس
حسینعلی صدیق، جانباز 70 درصد که در عملیات بیت المقدس حاضر بود، در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: 19 یا 20 ساله بودم که راهی جبهه شدم، یعنی پس از اخذ مدرک دیپلم. در عملیات بیت المقدس شرکت داشتم و یک دست و یک پایم را هم در این عملیات تقدیم راه مقاومت کردم.
اگر فرماندهان طبق صلاحدید اجازه می‌دادند حتی می‌توانستیم تا بعد از مرز عراق نیز پیش برویم
وی با بیان اینکه در این عملیات پس از عبور از رودخانه کارون به سمت غرب کارون حرکت کردیم، گفت: عملیات در اردیبهشت آغاز شد، جاده اهواز- خرمشهر بر عهده ما بود و که ما نیز با حفر سنگرهایی توانستیم جاده را پس بگیریم.
صدیق در ادامه افزود: در موضع ما 10 یا 15 کیلومتر از خرمشهر فاصله داشتیم و بخشی از عملیات را پیش بردیم تا دیگر رزمندگان بتوانند شهر را محاصره کنند، همین موجب شد تا پس از محاصره شهر و آزادسازی آن تا مرزهای عراق نیز پیش برویم.
وی افزود: چنانچه اگر فرماندهان طبق صلاحدید اجازه می‌دادند حتی می‌توانستیم تا بعد از مرز عراق نیز پیش برویم، می‌خواهم تأکید کنم که تا این حد رزمندگان ما آمادگی داشتند.
به گفته این جانباز دفاع مقدس در این عملیات ارتش و سپاه و بسیج با یک انسجام و هماهنگی کم نظیر کنار یکدیگر حضور داشتند.
مردم ایران ذاتاً در برابر تهاجم بیگانه مقاومت می‌کنند
صدیق با بیان اینکه ملت ما از نظر مردم شناسی واقعاً تفاوت عمده‌ای با کشورهای دیگر دارند، گفت: مردم ایران اسلامی به شکل ذاتی اینگونه هستند که اگر تنها احساس کنند خطری بخشی از کشورشان را تهدید می‌کند، همه از اقشار مختلف در برابر آن خطر یا دشمن صف آرایی می‌کنند.
کسانی که دست پرورده مکتب اباعبدالله(ع) هستند هیچ زمانی در مقابل تهاجم نمی‌نشینند
وی افزود: شاید شرایط فعلی باعث شود که برخی بگویند تهاجم فرهنگی و برخی مسائل اینچنین موجب شده تا کسی دیگر نخواهد از ایران دفاع کند یا نسل جدید دیگر مقاوم نیستند اما این سخنان خلاف روحیه و ذات مردم ایران است.
صدیق اظهار داشت: مطمئن باشید اگر خدای ناکرده اتفاقی در این کشور بیفتد نسل‌های امروز ما که روحیه مقاومت و حماسه سازی به صورت بالقوه در وجودشان است، این روحیه را بالفعل می‌کنند و از ولایت و خاکشان دفاع خواهند کرد.
وی با اشاره به اینکه الحمدالله افق‌های روشنی به سوی ملت ما باز است و دیده می‌شود، تأکید کرد: دفاع از کشور از شعائر دینی است و کسانی که دست پرورده مکتب اباعبدالله(ع) هستند هیچ زمانی در مقابل تهاجم نمی‌نشینند و نگاه نمی‌کنند.
