تصویر چند تن از زنان قربانی ساموئل لیتل، که خودش به درخواست پلیس تگزاس با کمک حافظه نقاشی کرده بود
ساموئل لیتل، مردی که مقامات قضایی آمریکا او را مرتبط با بیش از 60 قتل و پرقربانی‌ترین قاتل زنجیره‌ای در تاریخ ایالات‌متحده می‌دانند، روز چهارشنبه (30 دسامبر) در سن 80 سالگی درگذشت. لیتل که پس از محکومیت به قتل چهار زن در حبس ابد به‌سر می‌برد، به دیابت، مشکلات قلبی و سایر بیماری‌ها مبتلا بود و بنابر اعلام وزارت اصلاح و بازپروری آمریکا، در بیمارستانی در کالیفرنیا درگذشت.
ویکی واترز، سخنگوی این وزارتخانه در کالیفرنیا گفت که هیچ نشانه‌ای از دست داشتن کسی در مرگ او وجود ندارد و علت مرگ را یک متخصص قلب و عروق تشخیص داده و اعلام کرده است.
ساموئل لیتل، پرقربانی‌ترین قاتل تاریخ آمریکا
این قاتل حرفه‌ای به قتل 93 زن «از قشر به‌حاشیه‌رانده‌شده و آسیب‌پذیر» در فاصله سال‌های 1970 تا 2005 اعتراف کرده بود. اف‌بی‌آی او را با بیش از 60 مورد قتل مرتبط می‌دانست، اما بازرسان فدرال معتقد بودند ادعای خودش قابل‌اعتماد است.
بنابراعلام اف‌بی‌آی، تقریبا همه قربانیان او زنان آسیب‌پذیری بودند که «اغلب معتاد به مواد مخدر بودند». اداره تحقیقات فدرال آمریکا در دادگاه اعلام کرده بود که او پس از کشتن قربانیان خود، کوچک‌ترین نشانی از قتل باقی نمی‌گذاشت. اجساد قربانیان یا قابل شناسایی نبودند یا به نظر می‌رسید علت مرگ، سوءمصرف موادمخدر است.
بنابر اعلام این اداره، او را به جرم قتل یک زن در دهه 1980 محکوم کردند، اما به‌علت آن‌که آن زمان توان تحلیل دی‌ان‌ای افراد به‌صورت امروزی وجود نداشت، درنهایت آزاد شد.
در سال 2012 لیتل را در کنتاکی به جرم مصرف موادمخدر دستگیر کردند. وقتی در بازداشت بود، نهاد اعمال قانون نمونه دی‌ان‌ای او را گرفت و دریافت که این نمونه با سه پرونده حل‌نشده قتل در لس‌آنجلس در فاصله سال‌های 1987 تا 1989 مطابقت دارد. لیتل ادعای بیگناهی کرد، اما در سال 2014 به حبس ابد محکوم شد.
در سال 2018 جیمز هالند از اداره تحقیقات ایالت تگزاس او را وادار کرد تا در ازای انتقال به زندانی دیگر، به تمام قتل‌هایش اقرار کند. او حتی چهره قربانیانش را برای هالند طراحی کرد و توضیح داد چگونه آن‌ها را کشته و جسدشان را کجا انداخته است.
اف‌بی‌آی در تلاش برای ثبت و ضبط اعتراف‌ها و شناسایی قربانیان او تارنمایی راه‌اندازی کرده و جزئیات، طراحی‌ها و ویدیو‌هایی را در آن گذاشته است «به امید این که کسی جزئیاتی را به‌یاد بیاورد و شاید به تحقیقات کمکی کند».
منبع: ایندیپندنت
