فلج تارهای صوتی
فلج تارهای صوتی دومین ناهنجاری شایع مادرزادی حنجره است که علت آن ممکن است صدمات زایمانی یا اختلالات عصبی مرکزی باشد. در صورت فلج هر دو طناب صوتی استریدور وجود دارد اما اگر فلج یک طرفه باشد با گریه ضعیف یا ضعف صدا مشخص می‌شود. فلج دو طرفه ممکن است نیاز به تراکئوتومی فوری داشته باشد.
سایر ناهنجاری‌های مادرزادی حنجره شامل کیست‌ها و وب‌های حنجره است که موجب خشونت صدا می‌شود. تنگی ساب گلوت و همانژیوم ساب گلوت ممکن است موجب مشکل تنفسی شود. همانژیوم‌ها معمولا با افزایش سن بهبود می‌یابند.
فلج طناب صوتی
فلج طناب صوتی ممکن است یک طرفه یا دو طرفه باشد که علائم و نشانه‌های متنوعی ایجاد می‌کنند. بیمارانی با فلج طناب صوتی یک طرفه درجات مختلفی از خشونت صدا یا صدای نفس‌آلود دارند. شدت علائم نه تنها به نارسایی عملکردی عصبی – عضلانی نیمه حنجره وابسته است بلکه به درجه جبران طناب صوتی طرف مقابل هم مرتبط است.
بیمارانی با فلج طناب صوتی دو طرفه ممکن است به درجات مختلف تنگی راه هوایی داشته باشند و خشونت صدا شاید فقط جزئی‌ترین علامت باشد.
در اکثر موارد فلج طناب صوتی ناشی از ضایعاتی است که عصب راجعه حنجره‌ای شاخه عصب واگ را گرفتار کند. علل فلج یک طرفه طناب صوتی شامل موارد زیر است:
1- نئوپلاسم‌های مری، تیروئید، مدیاستن فوقانی یا ریه که شایع‌ترین علت فلج یک‌طرفه را تشکیل می‌دهند.
2- ترومای جراحی شامل صدمات ناشی از تیروئیدکتومی، جراحی مری یا لامینکتومی گردنی.
3- ترومای غیرجراحی شامل ضربات نافذ و غیرنافذ گردن.
4- ضایعات التهابی مدیاستن مانند توبرکلوز، سارکوئیدوز و اختلالات متعاقب پرتودرمانی.
5- نئوپلاسم‌هایی که عصب واگ را در قاعده جمجمه یا در طول تمامی مسیرش درون غلاف کاروتید گرفتار کنند.
6- بیماری‌های دژنراتیو که سبب نوروپاتی حرکتی شوند. در 30-20 درصد بیماران علتی پیدا نمی‌شود. در این موارد ارزیابی باید با سی‌تی‌اسکن از سر و گردن و سینه جهت مشخص کردن مسیر عصب حنجره‌ای راجعه از مبدا تا حنجره لارنگوفارنگوازوفاگوسکوپی و آزمایش‌های خونی تکمیل شود.
در انواع ایدیوپاتیک که با وجود تمام اقدامات تشخیصی علتی یافت نمی‌شود حداقل 6 ماه تا یک سال زمان لازم است تا از عدم برگشت حرکات اطمینان حاصل شود.
درمان بیماری که فلج طناب صوتی یک طرفه دارد بستگی به شدت علائم و وضعیت طناب صوتی دارد. اگر جبران مناسبی از جانب طناب صوتی سمت قابل صورت گیرد نیازی به درمان نیست. با این حال اگر بیمار آسپیراسیون یا خشونت صدای شدید دارد ممکن است مدیالیزه کردن طناب صوتی فلج لازم شود.
روش‌های در دسترس شامل تزریق خمیر پلی‌تترافلورواتیلن (تفلون)، تزریق چربی، تزریق کلاژن و مدیالیزه کردن حنجره یا جراحی (تیروپلاستی) است.
فلج دو طرفه طناب صوتی در کودکان اغلب مادرزادی است و در اکثر موارد همراه با سایر ناهنجاری‌های قاعده جمجمه یا دستگاه عصبی مرکزی است. در بزرگسالان شایع‌ترین علت فلج دو طرفه، آسیب حین جراحی تیروئید است.
بیماری‌های سیستمیک
تغییرات صوتی ممکن است ناشی از بیماری‌های سیستمیک مانند آکرومگالی، هیپوتیروئیدیسم و هیپرتیروئیدیسم باشند. وجود صدای یکنواخت بدون حالت و تغییر آهنگ به همراه سابقه دیسفاژی، آسپیراسیون، حملات خفگی و سایر علائم سیستمیک ممکن است نشانه وجود بیماری‌های سیستمیک متعددی باشد که تمامی سیستم عصبی – عضلانی – اسکلتی را گرفتار می‌کند مانند پلی‌میوزیت، درماتومیوزیت یا میاستنی گراویس.
دیسفونی اسپاسمودیک
دیسفونی اسپاسمودیک ناهنجاری طناب صوتی متمایزی است که ناشی از انقباض مهار نشده عضلات حنجره‌ای است. مشخصه آن صدای پرفشار، مکث‌دار یا شکسته است. مشخصه این ناهنجاری وقفه‌های بینابینی در تکلم (که منجر به نفس آلودگی شدید می‌شود) یا تقریبا آفونی کامل است.
دیسفونی اسپاسمودیک دارای دو نوع اداکتور و ابداکتور است که اولی شایع‌تر است. هر دو شکل دیسفونی ممکن است برای بیماران بسیار ناتوان‌کننده باشد و سبب کناره گرفتن فرد از ارتباط با سایر افراد یا به طور کلی قطع ارتباط فرد با جامعه شود.
علت دیسفونی اسپاسمودیک هنوز ناشناخته است، گرچه گمان بر این است که دیسفونی اسپاسمودیک یک شکلی از گروه ناهنجاری‌های عصبی است که به عنوان دیستونی طبقه‌بندی می‌شود. بر طبق نظریات نوین این ناهنجاری به علت اختلالات بیوشیمیایی تاثیرگذار بر سیستم گانگلیون بازال و تداخل آنها با هسته‌های اعصاب مغزی ایجاد می‌شود.
در سال‌های اخیر درمان دیسفونی اسپاسمودیک دچار تحولات چشمگیری شده است. به‌ندرت این وضعیت به گفتار درمانی پاسخ می‌دهد. در گذشته قطع یک عصب حنجره‌ای راجعه انجام می‌شد و در شمار زیادی از بیماران توانایی گفتاری بهبود می‌یافت. با این حال با گذشت زمان علائم دوباره باز می‌گشتند.
جدیدترین پیشرفت در درمان دیسفونی اسپاسمودیک و سایر اشکال دیستونی در سر و گردن، تزریق دوزهای کم سم بوتولینوم به طور مستقیم به درون عضله درگیر است. اثر این تزریق، مهار انتقال استیل کولین در سیناپس صفحه محرکه انتهایی است. در این حالت علائم اکثر بیماران با چنین درمانی تسکین می‌یابد.
برای خواندن بخش اول- خشونت صدا- اینجا کلیک کنید.
