به گزارش ایسنا و به نقل از مدیکال نیوز تودی، هدف محققان این پژوهش توسعه یک دارو یا درمان است که می‌تواند روند کاهش سلولهای بنیادی عضلانی و تحلیل عضلانی در آینده را آهسته کند.
در اوایل 30 سالگی، اندازه و قدرت عضلات شروع به کاهش می‌کند. این تغییرات به صورت جزئی و نامحسوس صورت می‌گیرد به طوریکه انجام فعالیت‌هایی که پیشتر به راحتی صورت می‌گرفت به سختی انجام می‌شود.
اما با بالا رفتن سن و رسیدن به دوره میانسالی ممکن است که تحلیل عضلات به جایی برسد که فرد برای انجام کارهای روزمره ساده خود به دیگران متکی باشد.
در حالی که سرعت این کاهش عضلانی از فردی به فرد دیگر متفاوت است و ممکن است با رژیم غذایی و ورزش کند شود، عملا هیچ فردی از این تغییرات مستثنی نیست.
حتی یک ورزشکار که دارای قدرت عضلانی بالا است نیز ممکن است این تغییرات را احساس کند.
محققان این پژوهش به بررسی دقیق چگونگی از دست دادن این عضلات در موش‌های پیر پرداختند تا راهی برای اجتناب از آن در انسان‌ها را بیابند.
محققان برای درک بهتر نقش سلولهای بنیادی در کاهش عضلانی وابسته به سن، سلولهای بنیادی عضلانی در موش‌ها را بدون اخلال در نورون‌های حرکتی تخلیه کردند.
در این پژوهش مشخص شد که نبود سلولهای بنیادی، کاهش عضلانی در موش‌ها را تسریع بخشیده و آغاز آن را به سن جوانی می‌رساند و موش‌هایی که برای جلوگیری از کاهش سلولهای بنیادی عضلات، دستکاری ژنتیکی شده بودند، نسبت به سایرین دارای عضلاتی سالم‌تر بودند.
هدف محققان از انجام این پژوهش کشف و جستجوی دارویی است که به حفظ منبع سلولهای بنیادی عضلانی و مقابله با تحلیل عضلانی کمک خواهد کرد.
