شاید باور کردنش دشوار باشد اما تقریبا کسی نیست که بگوید E3 امسال هیجان انگیز و فوق العاده بود. نمایش ها عمدتا خالی از هیجان و معرفی عناوین جدید بود. به هر حال، میانه های نسل هستیم و طبیعی هم هست.
حتی نسل هفتم که E3 در آن به اوج خود رسید، حوصله سر بر ترین کنفرانس ها را در میانه های نسل داشت، زمانی که درگیری های لفظی بر سر «کدام کنسول بهتر است» تمام شده بود و شرکت ها هم عمدتا همه بازی های بزرگ خود را معرفی کرده بودند و صرفا به نمایش همان ها اصرار می ورزیدند.
امسال شرایط برای مایکروسافت و سونی هم همینطور بود با این تفاوت که آمریکایی ها یک سخت افزار جدید از خانواده اکس باکس برای رونمایی داشتند و در این وانفسای کشنده هیچ چیز نمی توانست بهتر از یک سخت افزار قدرتمند به نمایشگاه جان دهد.
نینتندو هم که به تازگی کنسول خود را به بازار فرستاده و حسابی موفق است، فرصت داشت تا با بازی های جدید و در دست تولید، مشتریان بیشتری را به خرید سوییچ متقاعد سازد.
اما... این که چه گذشت و چه شد را باید با توجه به دیدگاه های مختلف سنجید. در ادامه اعضای تحریریه دیجیاتو در رابطه با برندگان E3 2017 می نویسند و برای شما می گویند. نظر شما در رابطه با E3 امسال چیست؟
پدرام بهادری
سامسونگ از جدیدترین پرچمدار خود با ویژگی های بسیار جذاب رونمایی می کند، مایکروسافت قدرتمندترین کنسول بازی تاریخ را به نمایش می گذارد و هالیوود نیز خود را برای پخش نسخه دهم فیلمی پرفروش روی پرده نقره ای آماده می کند. تمامی این سازندگان یک هدف مشخص را دنبال می کنند، پول و سرمایه شما.
اگر شرکت بزرگ و قدرتمندی چون اپل وجود نداشت، مطمئن باشید سامسونگ یک دهم امروز به کیفیت و بروز بودن محصولاتش اهمیتی نمی داد. در واقع، یک عامل مشترک است که چرخ تمام این صنعت های چند میلیارد دلاری را به جلو می راند، رقابت.
بنابراین در نسلی که چند سالی است سونی رقیب خود را در فروش شکست داده، تعجبی ندارد که خرداد ماه امسال شاهد یکی از خسته کننده ترین کنفرانس های E3 تاریخ باشیم، نمایشگاه بزرگی که عاشقان بازی برای آن سر و دست می شکنند.
نینتندو، شرکتی افسانه ای که نسل پیش با تمام قوا بر قلمرو بازی های ویدیویی حکومت می کرد، حالا به کنفرانس خبری 20 دقیقه ای در این نسل اکتفا کرده است. سونی که به فروش خوب کنسول هایش مغرور شده، گویا حتی لازم نمی بیند که تمامی بازی های در حال ساختش را به نمایش بگذارد و کوتاه ترین و ضعیف ترین کنفرانس چند سال اخیرش را اجرا می کند.
مایکروسافت راه بازگشت به دوران قدرت خود را در ساخت و معرفی کنسولی جدید و بسیار قدرتمند می بیند و هر چند با این کار، طرفداران زیادی را هیجان زده می کند اما ظاهرا فراموش کرده که قوی ترین کنسول تاریخ، نیاز به بزرگترین بازی ها دارد. به بیان بهتر، ردموندی ها از ما انتظار دارند 500 دلار ناقابل خرج کنسولی کنیم که بیشتر بازی های معرفی شده، عناوین دو بعدی مستقل بوده و نیاز به سخت افزار قدرتمندی ندارند و یا روی کامپیوترهای شخصی هم عرضه می شوند.
الکترونیک آرتز راه اشتباه سال گذشته را ادامه می دهد. ناشری بزرگ که انصافا هر سال در میان سیل عناوینش، بازی های خوبی پیدا می شوند ولی گویا راه و رسم برگزاری کنفرانس خبری را فراموش کرده اند.
بتسدا نیز شاید از عناوین جذاب جدیدی چون نسخه های جدید سری ولفنشتاین و The Evil Within رونمایی کرده باشد اما راستش را بخواهید تمامی عناوین معرفی شده آن قدر غنی و زیاد نبودند که لیاقت کنفرانسی یک ساعته را داشته باشند.
یوبیسافت هم با کنفرانس خبری اش دست روی روزنه های سوسوی نور امیدی گذاشت که فکر می کردیم این کمپانی به دوران شکوه خود باز می گردد. درست است، شاید قضاوت هنوز زود باشد اما بیاید فراموش نکنیم که تریلرهای سینمایی جذاب یوبیسافت در مراسم سال پیش، تبدیل به چه بازی هایی شدند.
انتخاب بازندگان کنفرانس E3 امسال بسیار ساده است، هر 6 کمپانی حتی در عمل کردن به وعده های خود شکست خوردند. برای همین، ترجیح می دهم برنده E3 امسال را از میان برگزار کنندگان کنفرانس ها انتخاب نکنم.
تا به حال نام اینسامنیک گیمز را شنیده بودید؟ استودیویی که بازی های کم سر و صدایی چون Rachet & Clank و Sunset Overdrive را در این نسل ساخته بود. برنده نمایشگاه امسال از نظر من همین استودیو است چرا که توانست با نمایش خیره کننده و خارق العاده Spider-Man در کنفرانس سونی، نام خود را به سر زبان ها بیندازد، افتخاری که لزومی ندارد آن را به سونی و کنسولش هم نسبت دهیم.
پوریا دانشور
بخواهیم واقع بین باشیم، E3 امسال، یکی از بدترین ها بود، آن هم با فاصله زیاد. از خیلی از بازی هایی که انتظارشان را داشتیم اصلا خبری نشد، خیلی از استودیو های بزرگ حتی در نمایشگاه حاضر هم نبودند و حتی کنفرانس ها هم نسبت به سال های قبل، آبکی تر و ملال آور تر شده بودند.
کنفرانس ها نسبت به سال قبل کاملا افول داشتند، از EA که مانند هر سال هیچ انتظاری نمی رفت و باز هم با ارائه کنفرانسی خسته کننده، ثابت کرد که توان برگزاری یک کنفرانس خوب را ندارد. این شرکت حتی برگ برنده خود، Anthem را هم دو دستی تقدیم مایکروسافت کرده بود و در کنفرانس خود، صرفا به یکن نمایش خیلی کوتاه از این بازی بسنده کرد.
مایکروسافت در کنفرانس خود از Xbox one X رونمایی کرد، به قول خودش قوی ترین کنسول تا به اکنون. اما بدون نرم افزار، سخت افزار هر چه قدر هم که قوی باشد، به هیچ دردی نمی خورد. مایکروسافت در کنفرانس خود نشان داد که سبد عناوین انحصاری اش تا چند سال آینده حسابی خالی خواهد بود. در واقع مایکروسافت در کنفرانسش، به همگان ثابت کرد که فعلا دلیلی برای خرید One X وجود ندارد. خودتان تصور کنید، بهترین این کنفرانس، Anthem، یک بازی مولتی پلتفرم بود!
کنفرانس بتسدا هم به نوبه خود عجیب بود، ظاهرا برپا کردن کنفرانس به این شرکت مزه کرده و حالا آن ها می خواهند هر سال در E3 کنفرانس برگزار کنند. اما امسال بتسدا عملا بازی خاصی برای عرضه نداشت که بخواهد یک کنفرانس مجزا برای خود برگزار کند! البته اشتباه برداشت نکنید، Wolfenstein و The Evil Within 2 بازی های خوبی هستند، اما یک کنفرانس مجزا فقط برای همین 2 بازی؟
در کنفرانس یوبی سافت اوضاع بهتر بود، بازی های جدید خوبی معرفی شدند که گل سر سبد آن ها هم Beyond Good and Evil 2 بود که با نمایش متحیر کننده اش در پایان کنفرانس همه را میخکوب کرد. اما بعضی از نمایش ها، خصوصا نمایش های Far Cry 5 و The Crew 2 به شدت ناامید کننده بودند و چنین چیزی اصلا از یوبی سافت انتظار نمی رفت.
نمایش سونی با این که از بقیه بهتر بود، اما باز نسبت به سال های قبل نزول محسوسی داشت. بازی های خوبی نمایش داده شدند، اما کنفرانس فاقد آن بمبی بود که سال های قبل در کنفرانس های سونی می ترکید و همه را میخکوب می کرد. البته شاید سونی بالاخره یاد گرفته باشد که بازی هایش را 2 سال قبل از عرضه با یک تریلر CG معرفی نکند، کسی چه می داند.
نمایش از پیش ضبط شده نینتندو هم جالب بود، خصوصا این که این شرکت نشان داد با وجود سوییچ، هنوز هم قصد پشتیبانی از کنسول دستی اش 3DS را دارد و این خبر بسیار خوشحال کننده ای برای دوست داران این کنسول بود. عناوین معرفی شده برای خود سوییچ هم نشان دادند که این کنسول، سال های درخشانی را در پیش رو دارد.
از نظر من یوبی سافت از این E3 بیشترین بهره را برد، بعد از چند سال با IP های بزرگش برگشت و آن ها را هم در کنفرانس های مختلفی نمایش داد. بهترین ها را کنفرانس های یوبی سافت و سونی می دانم. سونی به خاطر نمایش های بسیار خوبش و یوبی سافت به خاطر غافل گیری های خوبی که در چنته داشت. اما بازنده ها بی شک صنعت گیم و تا حدی هم گیمر ها بودند که یکی از بی بخار ترین E3 های این چند سال اخیر را پشت سر گذاشتند.
پویا پورنصیر
نمایشگاه E3 امسال کمی ناامید کننده ظاهر شد. کیفیت کنفرانس ها و محتوای نمایش داده شده در مقایسه با سال های قبل به هیچ وجه راضی کننده نبودند. مورد انتظار ترین کنفرانس امسال یعنی کنفرانس سونی از یک ساعت و نیم به یک ساعت کاهش یافت. در این کنفرانس انحصاری خاصی نیز طی مراسم معرفی نشد و از همه مهم تر، سونی مثل همیشه طرفداران را میخکوب نکرد.
متاسفانه این شرکت ژاپنی می خواهد تمرکز خود را آرام آرام روی نمایشگاه PlayStation Experience یا همان PSX ببرد و توجهات را به سمت کنفرانس مستقل خودش جذب کند. به همین دلیل، دیگر شاهد کنفرانس های فک برانداز این شرکت در نمایشگاه E3 نخواهیم بود.
یکی از کنفرانس هایی که پتانسیل بالایی برای به ذوق آوردن طرفداران داشت، کنفرانس نینتندو بود که آن هم در یک ویدیوی از پیش ضبط شده نیم ساعته، تنها تعداد کمی انحصاری معرفی کرد و نکته قابل توجهی نداشت.
شرکت مایکروسافت نیز اکثر تمرکز خود را روی کنسول بسیار گران قیمت اکس باکس وان اکس گذاشت و هیچگونه انحصاری خاصی برای آن معرفی نکرد؛ تنها با نمایش بازی های شخص ثالث دیگر سعی داشت تا کنفرانس خود را جذاب نگه دارد.
سه شرکت یوبی سافت، EA و بتسدا هر کدام کنفرانس جداگانه خود را برگذار کردند. کنفرانس EA اصلاً در حدی نبود که بخواهد زیر ذره بین قرار بگیرد؛ نمایش معمولی از بازی های معروف خود به علاوه یک نمایش نیم ساعته خسته کننده از استار وارز جدید، تنها دستاورد این شرکت در کنفرانس بود. البته از حق نباید گذشت، نسخه دوم سری استارواز: بتل فرانت به شدت فوق العاده است.
یوبی سافت دو نمایش بسیار ضعیف و کوتاه از دو عنوان معروف خود یعنی اساسینز کرید و فارکرای داشت. به جای یک نمایش 5 الی 6 دقیقه ای از کات سین ها و گیم پلی بازی، یه یک تیزر 2 دقیقه بسنده کرد و ترجیح داد نیم ساعت گیم پلی بازی اوریجینز را بعد از اتمام کنفرانس به نمایش بگذارد.
فارکرای 5 نیز وضعیت بهتری نداشت و تنها متوجه شدیم در هنگام مبارزه می توانید از سگ و دوستان خود کمک بگیرید. دقائق آخر کنفرانس با رونمایی از Beyond Good & Evil 2 یوبی سافت به شدت طرفداران را ذوق زده کرد. ضربه نهایی این شرکت باعث شد بسیاری کنفرانس یوبی سافت را بهترین انتخاب کنند.
در آن طرف کنفرانس بتسدا تمام تلاش خود را کرد تا از عناوین معروف خود دوباره درآمد زایی کند. با آوردن میکروترنزکشن به فالوت و الدر اسکرولز، و معرفی نسخه واقعیت مجازی از آن ها خود گواهی بر این مسئله بود.
با وجود نمایش های ضعیف باز هم شرکت سونی بهترین نمایش را در نمایشگاه E3 امسال داشت. چه کسی از ریمیک شدن یکی از بهترین بازی های تاریخ، یعنی شادو آو د کلوسوس، بدش می آید؟ هر گیمری با دیدن کریتوس به هیجان در می آید، و نمایش گاد آو وار جدید در نمایشگاه نیز جدا از این مسئله نبود. نمایش اسپایدرمن جدید؟ یکی از بهترین اتفاقات نمایشگاه E3 که به شدت منتظر آن هستیم.
بیایید نگاهی به بهترین عملکرد از طرف توسعه دهندگان و ناشران بیاندازیم. فروش کنسول نینتندو سوییچ به شدت در حال افزایش است و معرفی انحصاری های تقریباً کلیدی در نمایشگاه از طرف نینتندو، این روند را به شدت تسریع می کند.
مایکروسافت با معرفی اکس باکس وان اکس در صدر خبرها قرار گرفت و تمرکز رسانه ها را به طور کامل به خود جذب کرد، طوری که هنوز هم درباره آن اخبار جدید منتشر می شود. این موضوع تاثیر بسیاری در افزایش اعتبار نام مایکروسافت و محبوبیت آن خواهد داشت.
همین پوشش رسانه ای و تبلیغات، روی فروش کنسول اکس باکس وان اس نیز تاثیر بسیار زیادی دارد که تا مدت دیگر مشخص می شود.
اگر مایکروسافت بتواند از این موج رسانه ای نهایت استفاده را کند، و با معرفی انحصاری های خوب (که متاسفانه خبری نبود) کنسول جدید خود را تغذیه کند قطعاً می تواند این رقابت را به نفع خود پیش ببرد؛ همانند نسل قبل که شرکت سونی توانست در نهایت به کنسول اکس باکس 360 برسد. پس مثل همیشه رسانه و تاثیر روی ناخودآگاه برنده است! مایکروسافت، تبریک میگوییم. تو بهترین عملکرد را داشتی.
سونی صد در صد احساس خطر کرده و نمی گذارد این نسل با وجود اکس باکس وان اکس طول بکشد. تا مدتی نه چندان دور باید منتظر نسل بعدی باشیم. تا اینجای مسابقه، سونی برنده بی چون و چرای نسل است اما نتیجه نهایی چه خواهد شد؟ همه چیز به درایت مایکروسافت بستگی دارد.
حسین توکلی
نمایشگاه و همایش های امسال هر کدام به نوعی در ناامید کردن ما از هم سبقت گرفتند. تصور کنید مسابقات جام جهانی فوتبال باشد و در مرحله نیمه نهایی چهار تیم بزرگ به مصاف هم می روند؛ میلیون ها طرفدار از سراسر دنیا و با انواع رسانه ها بازی آن ها را پیگیری می کنند.
اما در هنگام مسابقه هیچکدام از آن ها بازیکنان اصلی خود را به زمین نفرستند، از حمله کردن در طول بازی امتناع کنند و یا مثلا بازیکن یک تیم برای دیگری بازی کند! مسلما ما نمی توانیم به تفکرات سرمربی و یا نحوه مدیریت تیم وارد شویم و این حق آن هاست که تیم خود را چگونه روانه میدان کنند، اما اعتراض و ناامیدی کاملا به جا است؛ چون اول و آخر آن ها برای تماشگران بازی می کنند و هدف اصلی شان سرگرم کردن آن ها است. همین مثال مصداق بارز نمایشگاه E3 امسال بود.
انگار هیچکس نمی خواست تلاشی برای احیا این اتفاق بکند. قربانی اصلی تمام این تنبلی ها و بی رمقی شرکت ها مطمئنا ما گیمرها هستیم. چرا که در آخر همه آن ها بازی ها و کنسول هایشان را می فروشند و مخاطب بازنده اصلی رقابت می شود.
از نکته دیگر همایش ها باید به این اشاره کرد که هیچ چیز سر جای خودش نبود! از حضور میاموتو در همایش یوبیسافت تا معرفی بهترین بازی EA و پخش تریلر اولیه Assassin’s Creed Origins در کنفرانس مایکروسافت.
از همان کنفرانس اول این چرخه نا امیدی آغاز شد. الکترونیک آرتز که تنها به مرور بازی سالانه خود فیفا پرداخت و در ادامه به معرفی محتوای اضافه بسنده کرد؛ البته ادامه Star Wars Battlefront خوب به نظر می رسد که البته به رسم امسال که بر پایه ناامید کردن مخاطب بود، چیز خاصی از آن به نمایش در نیامد.
بمب خبری مایکروسافت هم کنسول جدیدش بود که البته قدمت انفجارش به یکی دو سالی می رسد و صرفا ترکش های آن را با رونمایی از خود کنسول در فرم نهایی لمس کردیم.
این که با شعار قوی ترین کنسول تاریخ مانور تبلیغاتی داده شود کمی مضحک است؛ PS2 هم در زمان عرضه نسبت به دستگاه های پیشین قدرتمند تر و تا به آن روز «قوی ترین کنسول تاریخ» بوده است! مطمئن هستم اگر به جای این کنسول 500 دلاری که از قدرت خرید خیلی ها فراتر می رود، چند آی پی جدید و یا ادامه ای بر بازی های پرطرفدار قبلی معرفی می شد، بازخورد خیلی بهتری را شاهد بودیم.
نبودن عنوان انحصاری ای که ما را ترغیب به بازگشت به سمت اکس باکس کند بزرگترین ضعف چند سال اخیر مایکروسافت است. بازی های دو بعدی و پیکسلی، که بخش اعظمی از کنفرانس به آن ها اختصاص داده شد، سنخیتی با روح و هدف اصلی بازی کردن با کنسولی که نقطه قوتش کیفیت 4K است ندارند.
در محکومیت مایکروسافت گفتن این نکته کافی است که بهترین نمایش های همایشش Anthem و Metro Exodus، عنوان های مولتی پلتفرم هستند. کاش مایکروسافت صدای مخاطبان را بشنود که سال ها است فریاد می زنند:«بازی میخواهیم»!
بتسدا هم که اسکایریم را به چوب حراج گذاشته و شاهد این بازی تقریبا در همه کنفرانس ها بودیم. باقی همایش از پیش ضبط شده هم به معرفی مدل جدیدی از بازی های پیشتر منتشر شده بودیم.
پخش دو تریلر از بازی های جدید آن ها که انصافا عالی به نظر می رسدند هم باز حضور آن ها را در نبود میزان بازی کافی برای یک همایش توجیه نمی کند. E3 سال 2015 و نحوه معرفی و سورپرایز Fallout 4 را با مهد کودک امسال بتسدا مقایسه کنید تا به این نکته بیشتر پی ببرید.
نوبت به یوبیسافت که می رسد همه به این فکر می کنیم که دیگر چه نمایشی پخش می شود که در هنگام عرضه داونگرید شود؟ امسال هم شاهد چند تریلر CG پر زرق و برق از سوی آن ها بودیم که وقتی نوبت به گیم پلی می رسید تنها واکنشمان نا امیدی بود.
البته زمانی که شما بازی هایتان در هنگام عرضه داونگرید می شود و یا کلکسیونی از باگ های جدید را با هر عنوان معرفی می کنید؛ باید با هزینه ساخت تریلر های فریب دهنده فروش عناوین خود را تضمین کنید.
معرفی بازی Skull & Bones هم به نظرم هیچ جذابیتی نداشت؛ عنوانی که می تواند صرفا یک DLC برای عنوان Assassin’s Creed Black Flag باشد تبدیل به یک بازی کامل شده، که البته آنلاین بودن آن هم هیچ کمکی به ماجرا نمی کند؛ کدام یک از عناوین آنلاین یوبیسافت به غیر از Rainbow Six Siege نظر ما را جلب کردند؟ The Division ،For Honor و یا Ghost Recon جدید؟
برگ برنده آن ها هم که به طور کامل سوخت شد. تریلر نا امید کننده FarCry 5 فقط و فقط تداعی کننده حرص بی جای یک سازنده برای استفاده از فرانچایز های پر طرفدارش بود. البته نمی توان به نکته مثبت این کنفرانس، معرفی Beyond Good And Evil 2 اشاره نکرد.
می رسیم به سونی، شرکتی که یاد گرفته است چگونه همایش برگزار کند. مطمئنا جو سالن های اجرای سونی به قدری جذاب است که حسادت ما نسبت به حاضرین را برانگیخته می کند.
پخش صحنه هایی از بسته الحاقی ده ساعته آنچارتد، که خود یک بازی کامل تلقی می شود در کنار موزیک زنده و نمایش زیبای نورپردازی روی آبنما شروع کار همایش بود. معرفی ساخت ریمیک یکی از بهترین بازی های تاریخ و انتقال به نسل هشت توسط استودیو Blueprint باعث شد که برای چند لحظه تمام خاطرات شیرین گذشته از جلوی چشممان بگذرد و بی صبرانه منتظر بازخوانی آن ها روی پلتفرم حال حاضر سونی بشویم.
در ادامه شاهد تریلر هایی از عناوین انحصاری سونی همانند Detroit و Days Gone بودیم که ما را برای تجربه کردنشان تشنه تر کردند. به خصوص نمایش Days Gone نشان داد که این بازی از یک عنوان معمولی فراتر است و می توان سطح انتظارات را از آن بسیار بالا برد.
پخش تریلر ماجراجویی مرد بی اعصاب دنیای بازی، کریتوس به همراه پسرش و نمایش خشونت بی اندازه آن خستگی چند شب بی خوابی را از تنمان شست. در آخر هم بهترین نمایش کل نمایشگاه امسال را شاهد بودیم؛ اسپایدرمن جدید فوق العاده به نظر می رسد و هر لحظه از تریلرش هیجان انگیز و سرگرم کننده بود. کاش این همایش که منجی نمایشگاه امسال بود زمانش به یک ساعت تقلیل پیدا نکرده بود.
شایان ضیایی
این یک روند طبیعی است. هرچه از ابتدای یک نسل می گذرد، نمایشگاه E3 هم خسته کننده تر می شود تا اینکه نسل بعدی آغاز می شود و اتفاقات هیجان انگیز، یکبار دیگر یکی پس از دیگری به وقوع می پیوندند. اما نمایشگاه امسال متفاوت بود، مگرنه؟ E3 2017 بیشتر از آن که یک رویداد خالی از هیجان باشد، زنگ خطری بود برای آینده صنعت بازی و برای ما گیمرها که بدانیم کمپانی های مختلف، برنامه های عجیبی برایمان چیده اند؛ برنامه هایی که ما هیچوقت طلب نکرده بودیم.
نزدیک به یک سال دیرتر از سونی، مایکروسافت تصمیم به رونمایی از کنسول اکس باکس وان اکس می گیرد که طبیعتاً از پلی استیشن 4 پرو قدرتمندتر است، اما قیمت بیشتری هم دارد. حالا ما شاهد چهار کنسول خانگی مختلف در بازار هستیم که هرکدام قیمت متفاوتی دارند و به تبع، پرفورمنس متفاوتی هم ارائه می دهند.
قدرتمندترین کنسول مال مایکروسافت است، اما بیشترین بازی را سونی دارد. از طرفی هم، دیگر زمان مقایسه تصاویر یک بازی مولتی پلتفرم روی کنسول های مختلف و پیدا کردن کوچک ترین نقاط ضعف روی یک پلتفرم مشخص به پایان رسیده؛ هرکسی به ساز خودش می رقصد و ما هم تبدیل شده ایم به کیسه های پولی که باید با شعارهایی مانند «قدرتمندترین کنسول تاریخ» یا «بهترین لاین آپ تاریخ»، فریب بخوریم و با لبخندی تلخ بر لب، صدها دلار هزینه کنیم.
مایکروسافت طی E3 امسال یک کنسول معرفی کرد که قطعاً طرفداران خودش را دارد اما کمبود نمایش بازی هایی که از این قدرت پردازشی استفاده کنند آزارمان داد. سونی هم نمایش های هیجان انگیزی داشت، اما به هر دلیلی از نمایش بازی های بیشتر خودداری کرد و بعد از چند E3 لذتبخش، ما را تشنه تا لب چشمه برد و برگرداند.
اصلا نیازی به برگزاری یک کنفرانس مستقل برای بتسدا و معرفی ولفنشتاین و اویل ویتین جدید هم برایمان تازگی نداشت؛ اخبار همه لو رفته بودند. و بعد نوبت به یوبیسافت می رسد که فکر می کردیم یک دوران مکاشفه را پشت سر گذاشته و قدرتمندتر از همیشه باز می گردد، اما باز هم عناوینی معرفی کرد که به احتمال فراوان بعد از عرضه ناامیدمان می کنند. درباره الکترونیک آرتز و پی سی گیمینگ هم نیازی به صحبت نیست.
تنها روزنه امید، نینتندو بود و کنفرانس بیست دقیقه ای اش که آینده ای نویدبخش را برای کنسول سوییچ ترسیم کرد، اما حداقل انتظارمان این بود که شاهد نمایشی پربار تر برای E3 سال نخست کنسول جدیدش باشیم. حرفی نیست؛ سوپر ماریو اودیسه، متروید جدید، کربی و خلاصه تمام بازی های در دست توسعه نینتندو هیجان انگیز هستند، اما حیف نبود که رجی فیلز-امی و شیگرو میاموتوی دوست داشتنی به صورت زنده روی استیج نیامدند و آن سخنرانی های دلچسب شان را ارائه ندادند؟
E3 امسال برای من مثل یک کشتی در حال غرق بود؛ کشتی در حال غرق نوآوری در صنعت بازی. و در حالی که سونی با ناامیدی تلاش می کرد تا آب درون کشتی را سطل سطل خالی کند، نینتندو ایده ای بهتر در ذهن داشت و سعی می کرد حفره به وجود آمده روی بدنه را با چوب و میخ بپوشاند.
نمی دانم که برنده واقعی نمایشگاه E3 امسال چه کسی یا چه شرکتی بود. اما دو نکته برایم واضح است؛ یک اینکه نینتندو افق های روشن تری نسبت به رقبایش دارد و دو اینکه بزرگترین بازندگان نمایشگاه امسال، گیمرها بودند. همان گیمرهایی که مشتاقانه به پای تماشای هفت کنفرانس مختلف نشستند و از مجموع نزدیک به 400 دقیقه کنفرانس، شاید تنها 30 الی 60 دقیقه از آنها حقیقتاً مفید و هیجان انگیز بود.
هدفم تزریق یاس نیست؛ اما بیایید کلاه مان را قاضی کنیم. یک زمانی بود که سونی و مایکروسافت با یکدیگر رقابت می کردند، اما حالا که برنده و بازنده نسل هشتم کنسول های بازی زودتر از آنچه که باید مشخص شده، هر کدام مسیری متفاوت را در پیش گرفته اند. یک نفر می داند شانسی برای بازگشت ندارد و روی همان قشر محدود مخاطبان تمرکز می کند و دیگری آن چنان از پیروزی خود مغرور است که رقابت طلبی را از یاد برده و اهمیت کمتری برای آنچه پیشتر باعث برتری اش شده بود قائل می شود.
و نینتندو در این بین، ظهوری کوچک داشت و آرام آرام دارد می درخشد تا اینکه یک روز به دوران شکوهش بازگردد. کار سختی است، اما با رویکرد فعلی بزرگان چند سال اخیر صنعت بازی، قطعاً امکان پذیر هم هست.
نیما فرشین
E3 امسال خیلی عجیب و تا اندازه ای نا امید کننده بود. تا می آمدیم کمی به جذابیت کنفرانس ها عادت کنیم، به یک باره نا امید می شدیم. با این حال تماشای E3 2017 نیز خالی از لطف نبود. مایکروسافت از اکس با کس وان اکس گفت و سونی از بازی های پر زرق و برق و خوش ساختش.
اما واقعا کدام یک از شرکت های حاضر در نمایشگاه بهترین بودند و می توان آن ها را برنده سال 2017 انتخاب کرد؟ به نظر من معرفی یک برنده برای E3 امسال کار چندان ساده ای نیست. هیچ یک از کنفرانس ها آنطور که باید و شاید کامل و جذاب نبودند و خیلی زود از تب و تاب می افتادند.
حقیقتش را بخواهید به نظرم اکس با کس وان اکس واقعا کنسول خوب و قدرتمندی است. اما مایکروسافت ما را برای چندمین بار از حیث عرضه بازی های انحصاری نا امید کرد. مسلما ما کنسول می خریم که بازی کنیم. اگر بازی ها نباشند یک کنسول خانگی به چه دردی می خورد.
نقطه ضعف کنفرانس مایکروسافت در این بود که آن ها یک کنسول قدرتمند در اختیار داشتند که هیچ محتوای خاصی برایش وجود نداشت. یک ساعت و نیم به پای کنفرانس ردموندی ها نشستیم و مدام انتظار داشتیم که مایکروسافت یک سورپرایز بی نظیر برای مان خلق کند که همگی از شگفتی اش متحیر شویم.
اما این اتفاق هیچ وقت نیافتاد. با وجود نمایش های خیره کننده مترو و آنتم، هیچ بازی دیگری نبود که بتواند قدرت عقرب توانمند اهالی ردموند را به تصویر بکشد. از طرفی راجع به کنفرانس های الکترونیک آرتز، یوبیسافت و بتسدا صحبت نکنیم بهتر است. چرا که اصلا دلیلی برای تشکیل کنفرانس شان وجود نداشت.
خصوصا کنفرانس یوبیسافت را می توان به عنوان یکی از بدترین نمایش های تاریخ E3 خطاب کرد. نمایش های این شرکت فرانسوی یک به یک تمام می شدند و هیچ شور شوقی را برای تماشای ادامه مراسم در ما زنده نمی کردند. با این حال تا حدودی کنفرانس بتسدا را دوست داشتم.
به اجرای نه چندان هوشمندانه شان کاری ندارم. اما آن ها بازی های خوبی در اختیار داشتند. خصوصا The Evil Within 2 و قسمت جدید ولفنشتاین که با تماشای نمایش های آن ها حسابی سر شوق آمدم. اما هر سه شرکتی که درباره آن ها صحبت می کنم، نیازی به اجرای کنفرانس خبری نداشتند و می توانستند با انتشار چند خبر ساده از بازی های آینده خود بگویند.
از همه جا گفتیم و حالا نوبت سونی است. به شخصه واقعا هیچ تعلق خاطری نسبت به هیچ یک از کنسول های فعلی ندارم و یک پی سی قدرتمند را به هر چیز دیگری ترجیح می دهم. البته سونی در چند سال اخیر این موضوع را به من ثابت کرده که می تواند با بازی های انحصاری فوق العادش، جذابیت را به رگ های این صنعت تزریق کند.
واقعا منتظر کنفرانس سونی بودم و می خواستم ببینم که آن ها پس از تماشای چند نمایش نسبتا خسته کننده چه برایمان آورده اند. خوشبختانه سونی نسبت به دیگر شرکت ها، کنفرانس خوب و پر باری داشت. بازی های جذاب بسیاری روی استیج متعلق به سونی ظاهر شدند که در حال حاضر برای انتشارشان لحظه شماری می کنم.
خصوصا اسپایدرمن جدید به نظرم می تواند به یکی از بهترین بازی های تاریخ تبدیل شود و پتانسیل بالایی دارد. اما کنفرانس سونی نیز کامل نبود. ژاپنی ها در عین آن که جذاب و قدرتمند ظاهر شدند، کم و کاستی هایی هم داشتند که به راحتی نمی توان از آن ها چشم پوشید.
به شخصه اعتقاد دارم که E3 امسال برنده بی چون و چرایی نداشت. هم کنسول اکس باکس وان اکس را دوست داشتم و هم منتظر بازی های سونی هستم. اما در حقیقت سونی توانست بیشتر نظرم را به خود جلب کند و تا اندازه ای خیالم را از آینده پلی استیشن راحت کرد.
انتخابم برای برنده E3 امسال سونی است. فعلا بازی های جذاب ژاپنی ها را انتخاب می کنم تا سخت افزار قدرتمند ردمودنی ها و امیدوارم که مایکروسافت نیز بالاخره به اوج خود بازگردد و در آینده شاهد نمایش های بهتری از این شرکت باشیم.
محسن وفانژاد
مگر بدتر از این هم داریم؟
آخرین بار که چنین کنفرانس های بی هیجانی را شاهد بودیم، نیمه دوم نسل هفتم بود و گویا حالا وارد نیمه دوم فصل هشتم شدیم و همان دوران در حال تکرار شدن است.
بگذارید از این جملات کلیشه ای که برنده انتخابات... ببخشید، برنده E3 کسی جز مردم نبودند بگذریم. این حرف ها برای ما نیست که می خواهیم رو راست با هم صحبت کنیم. E3 امسال فاجعه بود و بازنده اش ما بودیم که ساعت ها به تماشای کنفرانس ها و اجراهای زنده اش نشستیم.
موقعی که انتظار نمایش بازی جدید استودیو Bioware را داشتیم، الکترونیک آرتز ترجیح داد یک تیزر 15 ثانیه ای پخش کند و بهترین نمایشش را دو دستی تقدیم مایکروسافت کند.
مایکروسافتی که یک بار دیگر ثابت کرد توانایی طراحی زشت ترین کنسول های بازی تاریخ را دارد و به جز فورتزا موتور اسپورت 7، هیچ عنوان انحصاری و قابل توجهی برای «قدرتمندترین کنسول تاریخ» ندارد.
البته که بازی کردن ماینکرفت با کیفیت 4K جذابیت هایی دارد اما کجا هستند بازی های انحصاری که قدرت واقعی این غول را نشان دهند و پوز سونی را به خاک بمالاند؟ امیدوارم تعطیلات چند ماه اخیر به تیم طراحان مایکروسافت خوش گذشته باشد و بالاخره آن ها هم سر کار برگردند.
سونی هم که هر سال چند دقیقه ای از کنفرانس های خود کم می کند و امسال هیچ اثر قابل توجهی برای معرفی نداشت. نمایش اسپایدرمن حیرت انگیز بود، دیدن کریتوس همه ما را شگفت زده کرد اما کجا رفت آن سخنرانی های قاطع شاون لیدن در مورد رقبا یا معرفی بازی های جدید برای پلی استیشن 4 و نه پلی استیشن وی آر.
یوبیسافت فقط یک بازی خوب داشت که به آن اشاره نمی کنم اما Skull & Bones چه بود؟ یک بسته الحاقی از Black Flag که حالا قرار است 60 دلار بابت آن بپردازیم و مثل For Honor دو ماه بعد از تب و تاب بیافتد؟
Assassin's Creed: Origins، مهم ترین اثر یوبیسافت نیز دو دستی تقدیم یک ناشر دیگر شد و یوبیسافت در کنفرانس خودش 30 ثانیه تصویر آف-اسکرین از بازی نشان داد. بیشتر از اینکه ناراحت کننده باشد، توهین آمیز است.
بیایید در مورد کنفرانس بتسدا اصلا حرف نزنیم.
ابتدا و انتهای کنفرانس مایکروسافت واقعا دیدنی بود، به خصوص تریلر رونمایی از متروی جدید، من یکی را میخکوب کرد اما نمایش آن همه عنوان بی اهمیت در میان مراسم، وقتی که مردم انتظار انحصاری های پر گرافیک و قدرتمند (مثل آنچه سونی نمایش داد) را دارند، نمایش بازی های مستقل و کوچک هیچ کمکی به بهبود وضعیت اکس باکس وان نمی کند.
همه آن بازی ها را که نینتندو سوییچ به عنوان ضعیف ترین کنسول حال حاضر هم می تواند اجرا کند. این همه تاکید بر قدرتمندترین کنسول تاریخ چه اهمیتی دارد وقتی جز بازی های ترد-پارتی و یکی-دو بازی انحصاری، مایکروسافت چیزی از خود ندارد؟
اگرچه کنفرانس سونی واقعا خوب بود اما ضعیف ترین کنفرانس آن ها از سال 2013 تا به امروز را شاهد بودیم و با ارفاق می شود گفت که نینتندو با سیل عناوین انحصاری و نمایش فوق العاده سوپر ماریو اودیسه از همه بهتر بود.
این را فقط من نمی گویم، کافی است نگاهی به نظرسنجی سایت ها و البته تحلیل های آماری شبکه های اجتماعی هم بیاندازید تا متوجه شوید بیشترین و مثبت ترین توجه ها در اختیار سوپر ماریو اودیسه و نینتندو سوییچ بوده است.
