علوی‌تبار و حجاریان چه چیزی را انکار می‌کنند!؟ / "بانیان آشوب" دست به عملیات ضد اطلاعات زده‌اند

سرویس سیاست مشرق _ علیرضا علوی تبار از فعالان و تئوریسین های اصلاح طلب است که نظرات وی همتراز با سعید حجاریان ارزیابی می شود.

علوی تبار به تازگی در یادداشتی با عنوان "دغدغه امنیت ملی" که در وبسایت مشق نو منتشر شد بر امنیت ملی تأکید کرده است.

او در این باره می نویسد: تأمین «امنیت ملی» یک دغدغه و جهت‌گیری‌ دائمی است. مستقل از اینکه چه نظری درباره حکومت داریم، تأمین امنیت ملی یکی از اهداف اصلی همه جریان‌هایی است که در مورد ارتباط کشور با جهان پیرامون‌اش می‌اندیشند و می‌خواهند در شکل‌دهی به این روابط مؤثر باشند. دغدغه امنیت ملی به‌ویژه برای کشوری چون ما که به علت قرار گرفتن در محدوده‌ای سرشار از بحران و تنش به‌طور مداوم در معرض خطر و تعارض قرار دارد، پررنگ‌تر و مهم‌تر از دغدغه‌های دیگر جلوه می‌کند.

علوی تبار می افزاید: حکومت‌ها می‌آیند و می‌روند، اما تأمین امنیت ملی به عنوان یک جهت‌گیری مهم باقی می‌ماند. همه جریان‌های سیاسی متکی بر شهروندان ایرانی باید به تأثیر انتخاب‌ها و خط‌مشی‌های پیشنهادی خود بر روی امنیت ملی فکر کنند. امنیت ملی معیاری است برای ارزیابی مواضع و دیدگاه‌های سیاسی ما. ما نیازمند یک گفت‌وگوی ملی در مورد امنیت ملی و راه‌های تأمین آن و عوامل آسیب زننده به آن هستیم.

او سپس به بررسی عوامل تهدیدکننده امنیت ملی پرداخته و در پایان به تفصیل از این می نویسد که عوامل تهدیدکننده امنیت ملی ما در سطحی نگران کننده، وجود دارند و خلل هایی نیز در ابعاد مختلف این مسئله وجود دارد. [1]

*منهای نتیجه گیری علوی تبار اما تأکید او بر امنیت ملی و تصریح او بر اینکه همه جریان های سیاسی باید به امنیت ملی فکر کنند کاملا صحیح و مغتنم است.

لکن این تأکید درست در کنار سوابق علوی تبار و رفتاری که از جبهه سیاسی وی (اصلاحات) می شناسیم؛ سوالات بزرگی را ایجاد می کند.

باید از علوی تبار پرسید که آیا رفتار تحریمی جبهه اصلاحات که در روزهای اخیر صراحتا بر شرکت نکردن در انتخابات تأکید دارد برای امنیت ملی کشور مفید است یا مضر!؟

تئوری دوست آقای علوی تبار یعنی سعید حجاریان مبنی بر "مشارکت مشروط" و شرط گذاری برای قانون و انتخابات چه!؟ آیا این رفتار مغایر امنیت ملی نیست؟

از علوی تبار، اظهاراتی در دست است که چند ماه قبل از اغتشاش آبان 98، طی اظهاراتی از امکان اشغال نقاط حساس نظام -البته بصورت مسالمت آمیز- سخن گفته بود. [2]

این فرد همچنین در سال 96 از چیزی به نام "جنبش میلیونی خیابانی" حرف زده بود. جنبشی که باید در خیابان ها حرف بزند و البته بدون خشونت! [3]

جالب تر از همه اینکه شخص آقای علوی تبار چند ماه قبل و در اشاره به تز تحریم انتخابات نیز عملا فرجام خیابانی این توطئه شوم را اینگونه افشا کرده بود:

"به نظر من وقتی مردم به خیابان می‌آیند که احساس می‌کنند مجرای دیگری برای ایجاد تغییر ندارند. فکر می‌کنند حتی اگر در انتخابات هم پیروز شوند، نامزد پیروز نمی‌تواند تغییر ایجاد کند. خیابان نوعی استیصال است. "[4]

دقت شود که این اشاره به فرجام خیابانی توطئه تحریم انتخابات را علوی تباری می گوید که نیک میداند دوستانش در جبهه اصلاحات دست به تحریم انتخابات زده اند و همین فرد به تازگی بر اهمیت امنیت ملی هم تأکید کرده است. با این جهان تناقض چه باید کرد!؟

با دانستن این سوابق و مواضع و تناقض ها؛ آن سوالاتی که در ابتدا اشاره کردیم بیشتر هویدا می شوند...

نسبت این سوابق و مواضع با تأکید اخیر علوی تبار بر امنیت ملی چیست و کجاست!؟

پاسخ محرز است و تناقضات آشکار!

این یادداشت هیچ نسبتی با آنچه در زندگی و پیرامون علوی تبار می گذرد نسبتی ندارد.

اکنون باید پرسید که شخصی مثل علوی تبار چرا دست به نوشتن چنین یادداشت عجیبی زده است!؟

پاسخ تحلیلی و استنباطی ما به این سوال، گزینه "ضد اطلاعات" و عملیات فریب است. او احتمالا قصد داشته با نوشتن این یادداشت از کمند برخورد امنیتی نظام با "فرماندهان فتنه خیابان" برهد.

کما اینکه دوست گرمابه و گلستان او یعنی سعید حجاریان نیز چندی قبل دست به همین کار زد و در یک مصاحبه با انکار فرجام خیابانی تحریم انتخابات گفت: "حرف‌هایی از جنس اینکه آن سوی عدم شرکت در انتخابات، خیابان است، بی‌معناست. از انتخابات تا خیابان، منازل زیادی وجود دارد؛ یعنی تاکتیک‌های مختلفی در دنیا تجربه شده است که اصولگرایان به آن جاهل هستند و این جهل‌شان ناشی از نخواندن تاریخ سیاسی کشورهای مختلف است. "

حجاریان که البته از آن روز تاکنون نتوانسته هیچ اشاره ای به آن "منازل زیاد" داشته باشد، در ادامه صحبت خود و برای محکم‌کاری پروژه ضد اطلاعات می افزود: تا مقوله تحریم جرم‌انگاری نشود و برای آن کیفر متناسب تعیین نشده باشد، نمی‌توان افراد را به جرم تحریم انتخابات یا هر نوع تحریم دیگری به دادگاه کشاند. [5]

ظاهر ماجرا و آنچه که می توان بر مبنای عقلانیت و سند بدان دست یافت اینست که مردم ایران و امنیت ملی کشور در یک خطر بزرگ قرار گرفته اند... خطر بزرگی که فرماندهانش با عملیات ضد اطلاعات قصد کمرنگ‌سازی تمرکزها بر رفتار خود را دارند.

***

1_https://mashghenow.com/?p=6026

2_mshrgh.ir/979440

3_mshrgh.ir/836280

4_mshrgh.ir/1541625

5_mshrgh.ir/1533450