چگونه باید به ریسمان الهی چنگ زد تا دیگر هیچ گاه از آن جدا نشویم؟

   برای پاسخ دقیق به این سؤال باید ابتدا حقیقت ریسمان الهی شناخته شود، چرا که تا ندانیم مراد از ریسمان الهی چیست؟ دست یازیدن به آن بی معنا و بی محتوا خواهد بود و یا لااقل بدون بصیرت می باشد. در روایات فراوانی مصادیق این ریسمان ذکر گردیده که به چند مورد اشاره می کنیم:
1ـ امیرالمؤمنین.
2ـ آل محمد(ع).
3ـ توحید.
4ـ ولایت ائمه اطهار(ع).
5ـ قرآن.
همة موارد فوق از مصادیق ریسمان الهی هستند و هیچ منافاتی با یکدیگر ندارند. حال برای تمسک حقیقی به حبل الهی، مراحل زیر لازم به نظر می رسد:
1ـ شناخت واقعی خدا و کتاب الهی و ائمه معصومین(ع) که این شناخت با استمداد از ارواح مقدسه و مطالعه در دین و مذهب شیعه مبسور می شود. تا شناخت واقعی حاصل نگردد، اگر اطاعتش باشد، کورکورانه و تقلیدی خواهد بود.
2ـ بعد از شناخت، مرحلة عمل و تمسک عملی فرا می رسد. در این مرحله انسان دیندار که به معارف الهی آگاهی یافته، باید پا در صحنة عمل گذاشته و طبق دستورهای دینی عمل نماید. در حقیقت آیة قرآن که امر به تمسک نموده، یک جهتش ناظر به جنبة عملی آن است، یعنی آنچه دین اسلام و کتاب الهی از انسان خواسته عمل نماییم.
3ـ این آیة شریفه به حکم جمع و اجتماع پرداخته و همگانی بودن را ملاک قرار داده است. در حقیقت دستور داده که همگی به ریسمان الهی چنگ بزنند و جدا نشوند.