ممکن است که یک حسنه، هفتصد برابر پاداش داشته باشد. اگر مصلحت باشد در دنیا عطا مى کنند اما اگر مصلحت نباشد، پاداش آخرتى عطا مى کنند، اما یک حسنه را که پروردگار به موسى بن عمران (علیه السلام) فرمود آن حسنه بر عهده من است و بنده ام را از دنیا نمى برم تا در همین دنیا چند برابر به او پاداش بدهم و آن این است که اگر کسى یک دینار براى حسین من خرج کند، تا از دنیا نرفته است پاداش او را هفتاد برابر خواهم داد.
توقع نداشته باشید که این هفتاد برابر در مال انسان باشد. گاهى مى بینید پولى را در راه حضرت سید الشهدا(علیه السلام) و براى فرهنگ ابى عبدالله (علیه السلام) و جلسات ایشان خرج کرده اید، اما خداوند متعال طور دیگرى جبران مى کند؛ مثلًا عمره اى نصیب شما مى کند که در ذهن شما نمى آمده و شما را کمک مى کند که این عمره را با اخلاص انجام دهید.
امام صادق علیه السلام مى فرمایند: این عمره وقتى انجام گرفت، پاداش آن مطابق این است که ده بار سطح کره زمین را از طلا بچینید و در راه خدا صدقه بدهید. این لطف حضرت حق است. گاهى نیز آیات قرآن مجید براى حسنه دادن، عدد معلوم نمى کنند. مى فرماید: شما این کار خوب را انجام بده، پاداش آن نامعلوم است؛ آنچه خودم بخواهم، اضافه مى کنم ،«وَاللَّهُ یُضَعِفُ لِمَن یَشَآءُ».
برگرفته ازکتاب صبرازدیدگاه اسلام نوشته استاد حسین انصاریان
