قرآن زبان فطرت و وحدت آفرین است

به گزارش خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا) روز پایانی همایش بین المللی مطالعات میان رشته ای قرآن کریم تحت عنوان «توسعه مطالعات فرهنگ سازی و مدیریت امور قرآنی کشور» در نوبت عصر امروز، چهارشنبه 18 اسفند، با تلاوت آیات کلام الله مجید در سالن همایشهای برج میلاد تهران آغاز شد.
ابوالفضل خوش منش، عضو هیئت علمی دانشگاه تهران، به عنوان سخنران اول نوبت عصر با موضوع «زبان قرآن به مثابه ظرف تمدنی» سخنرانی کرد.
وی اظهار کرد: هیچ فرد و دینی ادعا ندارد که زبان ما زبان خداوند است و زبان خداوند زمانی که در سوره رحمن صحبت می کند، سخنش تعلیم قرآن، خلقت انسان و تعلیم بیان است. حال این سخن خداوند چه رنگ و بویی دارد.
خوش منش عنوان کرد: در کنار سخن و زبان صحبت از مدنیت و تمدن می شود. تمدن کالبدی است که نیاز به روح دارد. روح تمدن هم فرهنگ است و ریشه اصلی فرهنگ هم زبان است.
وی در ادامه به کارکردهای زبان پرداخت و گفت: می توان 7 کارکرد را به زبان نسبت داد که شامل ابزار اندیشه، سنجه هوش فردی و راه شناخت ذهنی، پایه و محرک فرهنگ جمعی و تمدن بشری، پایه ارتباط و تفاهم، پایه ذکر و انس انسانی، حامل و شاخصی مهم در وادی سیاست و مایه تحکیم روابط و تامین ملی نام برد.
خوش منش عنوان کرد: اندیشه زمانی اندیشه است که لباس زبان بپوشد. از طرفی زبان، نقد رایج و وجه متداول در بازار فکر و فرهنگ است. همچنین زبان پایه ارتباط، تفاهم و تبادل عواطف انسانی است. از سوی دیگر همین زبان زمانی که به محیط اجتماع وارد می شود، به هویت و موجودیت سیاسی حاکمیت و تمامیت ارضی نیز مرتبط می شود و در نهایت می توان گفت زبان در مقام وسیله تحکیم روابط ملی عمل می کند.     
وی در پایان درباره ویژگیهای زبان قرآن در زمان ما گفت: زبان قرآن زبان خالق هستی و زبان خدای زبان آفرین است. از طرفی زبان قرآن زبان فطرت است و نسبت و ارتباط با فاهمه همگانی دارد. همچنین دوام و ماندگاری دارد و زبانی از درون است که از بیرون تحمیل نشده است. همچنین زبان قرآن زبانی برتر از نزاع های زبانی و نژادی بوده که وحدت آفرین است.