به گزارش ایسنا، این پژوهشگر در پی درگذشت پری‌دخت سپهری در سن 86 سالگی در یادداشت کوتاهی نوشته است: پری‌دخت سپهری (1395-1309) خواهر سهراب سپهری و نزدیک‌ترین فرد خانواده به او محسوب می‌شد. او هم مانند برادرش ذوق ادبی و هنری داشت. سهراب شعر بلند «مسافر» را در خانه او در بابل مازندران سرود (او و خانواده‌اش در نیمه دهه 1340 در این شهر می‌زیستند).
پری‌دخت دو کتاب درباره برادر نام‌آورش نوشت: «سهراب، مرغ مهاجر» (1375) و «هر کجا هستم باشم» (1384). او بویژه در کتاب نخست نکته‌های خواندنی، درخور توجه و قابل استنادی را درباره زندگی سهراب سپهری پیش کشید. علاوه بر این، وی بخش‌هایی ارزشمند از آثار منتشرنشده سهراب را در مجموعه‌ای با عنوان «هنوز در سفرم» (1380) و نامه‌های دیگران به سهراب را در مجموعه‌ای دیگر با عنوان «جای پای دوست» (1387) گردآوری و منتشر کرد.
پری‌دخت سپهری به لحاظ روحی با برادرش احساس همدلی داشت. فرزندانش، مریم، فاطمه، جمیله، جعفر و جلال نام دارند. تا جایی که اطلاع دارم، اغلب فرزندان او هم به هنر و ادبیات علاقه داشته‌اند و دارند. در میان آنان، جعفر فاطمی در زمینه هنرهای تصویری و جلال فاطمی در زمینه کارگردانی و بازیگری فیلم فعالیت داشته‌اند. من برای نگارش مقاله‌ها و کتاب‌هایم درباره سهراب سپهری چندبار با پری‌دخت سپهری تلفنی و حضوری گفت‌وگو داشتم. این بانوی مهربان هربار آگاهی‌های خود را بی‌دریغ در اختیارم قرار داد. روانش آرمیده باد!
