اگر بخواهیم پرفروش‌های برند رنو در بازار فعلی کشورمان را رده بندی کنیم، ابتدا به تندر 90(همان لوگان L90) و سپس رنو ساندرو می‌رسیم، محصولاتی که البته در اصل مربوط به کارخانه زیر مجموعه رنو یعنی داچیای رومانی بوده اما به خاطر محبوبیت و شناخت بیشتر خریداران بر روی نام رنو، با این اسم در کشورمان عرضه می‌شود.
رنو ساندرو زیر ذره بین
در واقع شما در حال خرید نسخه هاچ‌بک ال90 با قیمتی بالاتر هستید که شاید در بهترین حالت، بتوانیم خودمان را قانع کنیم که هاچ بکِ نسخه فیس لیفت تندر90 است، اما در هر صورت چه فایده، شما محصولی دارید که از ظاهری قدیمی و کسل کننده برخوردار بوده و اگر از بینندگان برنامه مشهور تلویزیونی تاپ گیر باشید، حتما دیده‌اید که ماشینی برای تمسخر و خنده کارکنان آن است! در روزگاری که حتی سایپا در محصول جدیدش با نام کوییک از یک نمایشگر لمسی، دوربین عقب، کروز و کلی آپشن دیگر بهره می‌گیرد، وارد شدن به کابین ساندرو چیزی شبیه به یک فاجعه است! ظاهری زشت، با رنگ بندی قدیمی و کم‌ترین آپشن موجود برای شما دست تکان داده و قاعدتا اگر در کشوری دیگر بودید، با خود فکر می‌کردید در محصولی که در یکی از گورستان‌های خودرو آرمیده است، نشسته‌اید!
اما وقتی بحث مصرف به‌خصوص در ارتباط با مدل‌های اتوماتیک ساندرو مطرح می‌شود، داد خریداران اکثرا بلند بوده و از پرخوری زیاد آن می‌نالند. جواب اکثر نمایندگی‌ها هم به این شکایت‌ها یک چیز است: طبیعیه! البته بایستی حرف‌شان را تایید کرد که واقعا همه چیز برای کشور ما طبیعیه! به‌خصوص پرداخت بیش از 50 میلیون تومان پول ناقابل برای یک خودروی از رده خارج (در نسخه استپ وی بالای 60 میلیون تومان) با موتور قدیمی و مصرفی در حد موتورهای توربو شارژ بالای 2400 سی‌سی، به‌راستی که طبیعیه!
بسیاری از خریداران رنو ساندرو، از وجود صداهای مختلف داخل کابین که حتی نمایندگی هم قادر به برطرف کردنش نیست، شکایت دارند. یکی از صدای جیر جیر در سقف می‌گوید و دیگری از زوزه گیربکس در دنده‌های بالاتر. حتی یکی از کاربران از صدای برخورد باد با آینه کناری در سرعت بالای 80 کیلومتر می‌نالید و در کل این ایراداتی که اکثریت آن‌ها به مشکلات مونتاژی بازمی‌گردد، در ساندرو زیاد دیده می‌شود.
