مسلمانان خاورمیانه چشم به راه نرم افزارهای اسلامی

گزارشی از نمایشگاه info کویت

آنچه به نظر خوانندگان گرامی می رسد، متن گفت و گویی است که با آقای آسیابانی معاون فنی مرکز تحقیقات، در خصوص چند و چون نمایشگاه info کویت انجام شده است. این نمایشگاه در سال گذشته (1377) در کویت برپا بوده است.

ممکن است قدری راجع به این نمایشگاه و نحوه شرکت مرکز تحقیقات در آن و برنامه هایی که از سوی مرکز در آن عرضه شده است، توضیح دهید؟

این شانزدهمین سال برگزاری نمایشگاه info کویت بود که برگزار کننده آن، شرکت مرکز معلومات کویت می باشد.

مدت نمایشگاه 5 روز بود، و از آنجایی که بعضی از مؤسسات در سال 1376 با موفقیت در آن شرکت کرده بودند، اطلاعات آنها حکایت از وجود زمینه مناسب برای عرضه نرم افزارهای اسلامی و شیعی داشت. در عین حال به نظر می رسید چون برای اولین بار در این نمایشگاه شرکت می کنیم، نتوانیم هزینه آن را با فروش محصولاتمان تامین کنیم. حتی خبرهایی شنیده بودیم مبنی بر این که برنامه های ما در کویت به صورت غیر مجاز کپی شده است.

بر اساس همین اطلاعات تصمیم بر این شد که فقط یک غرفه 12 متری را در اختیار بگیریم و در این نمایشگاه به صورت آزمایشی شرکت کنیم.

در گمرک ایران با مشکل خاصی روبرو نشدیم و کل محموله از این طرف عبور داده شد. اما وقتی وارد کویت شدیم ابتدا همه محموله را بازرسی کردند و بعد از بازرسی گفتند CD ها باید به گمرک برود و مورد بازرسی دقیق تر قرار بگیرد و یکی از شرکتها آن را ترخیص کند.

طی دو سه روز اول و قبل از اینکه نمایشگاه شروع بشود، در وزارت اعلام(ارشاد) به دنبال ترخیص این CD ها بودیم و خوشبختانه توانستیم همه آنها را ترخیص کنیم. در کویت اگر یک کتاب یا یک نرم افزار رسما بخواهد اجازه ورود داشته
<عa kقoق عa êdg× pf éئ lئی× okd¤ êqکw× ذfdأ× ok xkv ق lغpیتی× عa ¦یhpn êcpf ی»دg× pwiغdèغa ,l@zd@f >آسیابانی مسئول غرفه مرکز در نمایشگاه info : مخاطبان ما که بیشتر شیعیان هستند، در کویت جمعیت فراوان و فعالی را تشکیل می دهند که بسیار خواهان نرم افزارهای اسلامی می باشندمحصول به کویت برای همیشه آزاد است. ما توانستیم برای 6 عنوان از CD های خودمان اجازه دائمی وارد شدن به کویت را بگیریم (البته اگر بعدا تغییری در آن به وجود نیاید) و این خیلی برای ما ارزشمند است و لذا یک کار اساسی بود که صورت گرفت.

به این ترتیب یکی از مراحل ورود CD ها به کویت که دادن اجازه از سوی وزارت اعلام کویت است انجام گرفت و صدور این مجوز - چنانکه اشاره شد - به نوبه خود برای ما مهم بود.

متاسفانه «نورالانوار» جزو نرم افزارهای یاد شده نبود برای اینکه ما در ضمن محموله، آن را همراه خودمان وارد کویت کردیم و توانستیم آن را از گمرک هم عبور دهیم و بنابر این جزو کالاهای ضبط شده از سوی گمرک نبود تا نیازمند اخذ مجوز برای ترخیص آن باشیم. البته قرار شد کسانی که در کویت نماینده ما شدند، به عنوان افرادی که می خواهند اجازه ترخیص واردات CD های «نور» را بگیرند، با همراه داشتن CD نور الانوار به وزارت اعلام مراجعه کنند و آن را هم به لیست اجناس اضافه کنند.

آیا شما شاهد حساسیتهای خاصی هم در این ارتباط بودید; مثلا حساسیتهای مذهبی؟

بله، حساسیتهایی بود. از جمله اینکه اگر کتابهای ممنوع در این CD ها وجود داشت از ورود آنها جلوگیری می کردند. کتابهایی مثل وسائل الشیعة، کافی و بحارالانوار در آنجا ممنوع است. یعنی اگر CD های ما محتویاتش یکی از این کتابها باشد ورودش ممنوع می باشد مثلا در مورد مفاتیح الجنان، من خود شاهد بودم که در صفحات مربوط به زیارت عاشورا، موارد لعن را; محو کرده اند.

خوشبختانه در وزارت اعلام، افرادی که پی گیر کارهای ما بودند و ما با آنها سروکار داشتیم افراد مثبتی بودند در حالی که اگر می خواستند اشکال تراشی کنند ما با مشکل برخورد می کردیم.

نکته دیگری که قابل توجه بود این است که در آنجا از بعضی علما نظیر آیت ا... سیستانی و همین طور از برخی دیگر از شخصیتهای روحانی، فتوی گرفته اند مبنی بر اینکه کپی کردن و تکثیر کردن برنامه ها بدون اجازه حرام است. لذا از آنجایی که مخاطبان برنامه های ما از شیعیان هستند، بعضی از آنها آمده بودند و به اصطلاح از خودشان ابراء ذمه می کردند. آنها می گفتند در این مدتی که ما برنامه ها را کپی می کردیم، برنامه ها در اینجا نایاب شده بود و چون مردم به شدت طالب این برنامه ها بودند; این بود که به ناچار از آنها کپی تهیه می کردیم و به این خاطر از شما حلیت می طلبیم.

نکته دیگری که باعث شده بود مردم از برنامه های «نور» استقبال کنند، قیمت برنامه بود. توضیح اینکه در این مورد، تهیه کپی در بازار با 3 دینار انجام می شود و هر دینار 3 دلار است، لذا کپی یک برنامه حدودا 10 دلار هزینه می برد. با این همه وقتی ما اعلام می کردیم که قیمت برنامه 6 دینار است با توجه به دادن تضمین (گارانتی)های لازم، ارائه خدمات پشتیبانی، و عدم دریافت مبلغ مابه التفاوت این نسخه با نسخه بعدی، قول مساعد در جهت برطرف کردن مشکلات احتمالی برنامه و ذکر تسهیلاتی از این قبیل در مجموع مردم ترغیب می شدند که نسخه اصل را بخرند و زیر بار مشکلات خرید نسخه های غیر اصل نروند; مشکلاتی مانند غیر شرعی بودن تهیه کپی از برنامه، طلائی بودن CD که کیفیت آن پایین و سرعت آن کم است (بر خلاف CD نقره ای که عمر آن بالاتر از 10 سال است)، عدم وجود ضمانتهای بعدی و این که اگر کسی CD طلائی خریده باشد مورد پشتیبانی قرار نمی گیرد.

لذا افراد بازدید کننده با در نظر گرفتن این ملاحظات و انجام این بررسیها نسخه اصل را از ما خریداری می کردند. از این رو فروش در نمایشگاه خیلی خوب بود. علاوه بر این کسانی هم بودند که قرار شد نرم افزار برای آنها ارسال کنیم و درخواست جدی داشتند که حتما این کار برای آنها صورت گیرد. حتی «نورالالفاظ » را که تحت DOS است («نور» قبلی) به خاطر مشتاقان زیادی که دارد و مطلوب شیعیان و محققان کشورهای عربی واقع شده است، طالب بودند.

بین بازار عرضه نرم افزار در کویت و دوبی چه تفاوتی است؟

در کویت بازار از آن کسانی است که ساکن کویت هستند و خریداران برنامه های ما اغلب کویتی ها هستند چون درصد شیعیان در آنجا بالا است و مساجد آنها خیلی فعال است. مردم متدین شیعه از اغنیا هستند، کامپیوتر در آنجا خیلی جا باز کرده است. با توجه به اینکه مشتریان ما علی القاعده باید کسانی باشند که کامپیوترهایی با مشخصات بالا داشته باشند; این خصوصیت در کویت به خوبی وجود دارد.

بر خلاف کویت، دوبی وضعیت دیگری دارد. زیرا دوبی محل گذر است. از این رو برای برگزاری نمایشگاههای موقتی یا نمایندگی های خاورمیانه مناسبت بیشتری دارد.

اما تعداد شیعیان فعال در آنجا زیاد نیست چون اصولا سطح فرهنگ مردم در دوبی به سطح فرهنگ مردم کویت نمی رسد لذا تفاوت عمده ای که بین کویت و دوبی وجود دارد این است که مخاطبان ما که بیشتر شیعیان هستند در کویت فعالند و تعداد آنها هم زیاد است بخلاف دوبی که شمار شیعیان در آن کمتر است.

به عبارت دیگر اگر در کویت، برنامه ها را داخل مغازه ها هم بگذاریم باز مشتری داریم در حالی که در دوبی اگر حتی نمایشگاه اختصاصی برگزار کنیم، خریداری وجود ندارد و یا مراجعه خیلی کمی صورت می گیرد.

تفاوتی که کویت با دوبی دارد این است که سطح فرهنگ سیاسی کویتی ها هم بعد از جنگ خیلی بالاتر رفته است زیرا موقعیت جنگ به گونه ای است که خود به خود می تواند باعث افزایش سطح فرهنگ شود.

لذا ما تصمیم گرفتیم که به صورت فعال در کلیه نمایشگاههایی که در کویت برگزار می شود شرکت داشته باشیم.

مثلا در کویت، مسجد امام حسین 7 خیلی فعال است و طرحهای بسیار زیادی دارد تا جایی که نسبت به سرپرستی ایتام در سراسر دنیا فعالیت می کند. امام جماعت این مسجد فردی بسیار انقلابی و یکی از طرفداران سرسخت انقلاب است. این مطلب برای هر کس که در خطبه های نماز جمعه ایشان شرکت کند کاملا مشهود است. این شخص در خطبه های نماز جمعه ای که ما هم در آن شرکت کرده بودیم دستاوردهای انقلاب را یکی یکی تشریح می کرد که این برای ما بسیار جالب بود.

واضح است که طرفدار انقلاب اسلامی بودن در فضای سیاسی کویت، خیلی مهم است. همه شرکت کنندگان در مسجد کویتی هستند اما در دوبی اکثر شرکت کنندگان در مساجد، شیعه های غیر بومی فارسی زبان هستند.

همین مطلب در لبنان وجود دارد. منتهی چیزی که هست در لبنان به راحتی زیر بار فتوی نمی روند چون که خودشان را صاحب نظر می دانند. لذا اگر فتوایی هم باشد که به موجب آن کپی کردن غیر مجاز نرم افزار حرام باشد آنها اعتنا نمی کنند. در نتیجه می بینیم که کپی کردن برنامه در لبنان خیلی مرسوم است. از طرف دیگر وضع معیشتی در لبنان بدتر از کویت است. یعنی اگر در کویت کپی برنامه 10 دلار تمام می شود، در لبنان این هزینه 5/2 دلار است. لذا بازار کپی در لبنان برای کسانی که می خواهند کپی کنند بسیار رواج دارد. البته لبنان جایی است برای گذر افرادی که از کشورهای مختلف می آیند و به کشورهای دیگر مسافرت می کنند.

تفاوت دیگری که کویت با لبنان دارد این است که در کویت ارتقاء کامپیوتر خیلی زود به زود انجام می گیرد، حال آن که این امر در لبنان طول می کشد و کامپیوترها به کندی ارتقا پیدا می کنند; و این برای ما خیلی خوب است که برنامه های مان هر امکانات سخت افزاری ای که نیاز داشته باشد، لااقل در کویت با مشکلی مواجه نمی شود چون که ارتقای سیستم در آنجا به سرعت انجام می گیرد.

مطلب دیگر دستیابی ما در آنجا به یک بازار جدید(«مکتبه »ها) است که CD را به صورت خرید عمده ای، طالب بودند. در مسجد امام حسین هم فروشگاهی هست که CD های اسلامی در آن عرضه می شود و خیلی فعال است. آنها هم تعدادی CD برای عرضه از ما خریدند.

یکی دیگر از تفاوتهای بازار دوبی و کویت با بازار لبنان این است که اهل سنت در لبنان خیلی اهل تعصب نیستند اما اهل سنت در دو کشور اول، تعصبی هستند. گاهی از اوقات دیده می شود که اهل سنت لبنان در مراسم عاشورا شرکت می کنند زیرا در لبنان سطح فرهنگ خیلی بالاست. و این به نوبه خود معلول وجود جنگ و درگیری در طول سالیان دراز در لبنان و به دنبال آن تضارب شدید آراء و عقاید است که همگی باعث بالا رفتن فرهنگ مردم می شود.

نکته دیگر این است که یکی از مسئولان نمایشگاه، شخصی از شیعیان کویت است. او ما را به منزلش دعوت کرد و از ما استقبال خوبی به عمل آورد، تخفیفهای متعددی هم به ما داد و خلاصه خیلی ابراز علاقه می کرد. او می گفت اگر کاری داشته باشید - مثل ویزا و موارد دیگر - من کمک می کنم.

به نظر می رسد این قبیل آشنایی ها برای آینده خیلی خوب است و می تواند کمک زیادی به حضور در نمایشگاهها در آن کشور بکند.

از آنجا که این نمایشگاه، از مواردی نبود که قبلا از طرف مرکز، مورد تصویب قرار گرفته باشد; باید مخارج آن را خودش تامین می کرد. هیات مدیره هم شرکت در این قبیل نمایشگاهها را به شرط تامین مخارج آن از طریق خود این حضور و فروش محصولات، بلامانع اعلام کرده بودند. و ما با وجود تردیدی که داشتیم به نمایشگاه کویت رفتیم. بحمدا... نه تنها هزینه سفر تامین شد بلکه CD های فروانی هم به فروش رساندیم. همین طور دستاوردهای بسیاری که به آنها اشاره شد، حاصل گردید.

اگر چه وسعت نمایشگاه کم بود (شاید 110 نمایشگاه دوبی) ولی استقبال، خیلی خوب و فروش ما هم خوب بود. بنابر این تصمیم گرفتیم سرمایه گذاری بلند مدتی برای نمایشگاه انجام دهیم چون به این ترتیب مکان خوبی برای ارائه برنامه ها پیدا شده و نمایندگانی هم پیدا کرده ایم و قرار شد که برنامه ها را برای آنها ارسال کنیم.

یکی از اثرات خیلی خوب سفر، ملاقاتی بود که با مسؤول بین المللی فروش شرکت حرف صورت گرفت و در ضمن این ملاقات، مجموعه ای از مدارک و اطلاعات خیلی مهم در مورد نمایندگی های بین المللی را به ما داد. او گفت ما 45 مرکز فروش خارج از کشور داریم و حاضریم برنامه های شما را برای فروش به آنها بدهیم. از طرف دیگر اشاره کرد که شما می توانید نمایندگی آنها را بگیرید و در ایران برنامه های آنها را عرضه کنید (البته با قیمت خیلی مناسب); و قرار شد که ما بررسی کنیم و قیمتهای پیشنهادی خودمان را به آنها بدهیم و در صورت توافق، نماینده آنها در ایران بشویم.

استقبال از برنامه ها چگونه بود؟

استقبال از برنامه ها خیلی خوب بود. «نورالانوار» در مرتبه اول بود.«عرفان » و «نورالسیرة » بعد از آن و «ینابیع » و دیگر برنامه ها در مرتبه بعد قرار داشت.