سرویس سبک زندگی فردا: شرایط زندگی امروز، اسباب‌کشی و نقلِ مکان‌های مکرر را ایجاب می‌کند. وضعیتی که به‌طورمعمول چندان دوستداشتنی نیست. زحمت جابه‌جایی، دل‌کندن از خانه و محله محبوب و همچنین دوستان و همسایگان و تلاش دوباره برای عادت به شرایط زندگی جدید، عواملی است که اسباب‌کشی را سخت و تحمل‌ناپذیر می‌کند. در ادامه این یادداشت را به نقل از بخوانید.
بچه‌ها هم از سنی به بعد، یعنی از وقتی که یاد می‌گیرند با محیط اطرافشان به‌طور موثری ارتباط برقرار کنند، در برابر ترک خانه و رفتن به مکانی جدید، واکنش‌های شدیدی نشان می‌دهند. بزرگ‌تر‌ها در چنین وضعیت‌هایی می‌توانند بر احساسات منفی خودشان غلبه کنند؛ اما گاهی نمی‌دانند با ناراحتی و عصبانیت بچه‌ها موقع نقل‌مکان چه باید بکنند.
خوب است بدانید فرزندتان هم به دلیلی مشابه دلایل شما از ترک کردن خانه، ناراحت است. او احتمالا از ترک محیط آشنا، مدرسه‌ای که به آن عادت کرده و از دست دادنِ دوستانش ترسیدهاست. فرزندتان حتی ممکن است از گم‌شدن وحشت داشته‌باشد، نگران این باشد که نتواند دوستان جدیدی پیدا کند یا بترسد که معلم جدیدش را دوست نداشتهباشد. در ادامه راهکارهایی میخوانید تا بتوانید ناراحتیِ ناشی از اسباب‌کشی و نقل مکان را برای فرزندانتان کمتر کنید.
8 پیشنهاد طلایی
1. درصورت امکان تا قبل از نقل مکان چندباری به محله و خانه جدیدتان سری بزنید. وقتی فرزندتان تصویر واضحی از مقصد جدید داشته‌باشد، راحت‌تر خواهدبود. اگر به شهر دیگری می‌روید، عکس‌های زیادی از آن شهر به فرزندتان نشان بدهید. درباره اماکن دیدنیِ مقصد، مثل باغِ وحش، استخر، پارک و سینما هم اطلاعاتی به بچه‌ها بدهید.
2. اگر خانه جدید به‌اندازه کافی فضا ندارد، بهتر است به‌جای دورریختن اسباب‌بازی‌ها و وسایلِ شخصی فرزندتان، فکر دیگری بکنید. حتی اگر وسایلی وجود دارد که فرزندتان دیگر نیازی به آن‌ها ندارد، از فرصت دیگری برای دور ریختنشان استفاده کنید. بچه‌ها وقتی لوازم آشنای خود را در خانه جدید بیابند، راحت‌تر با شرایط کنار می‌آیند.
3. بیشتر والدین در طول مدت اسباب‌کشی آن‌قدر مشغول و نگران هستند که متوجه نمیشوند تا چه حد نسبت به بچه‌ها بی‌حوصله شده‌اند. نگرانی و اضطراب شما به فرزندتان انتقال پیدا می‌کند، ضمن این‌که بی‌توجهی شما به او و احساساتش باعث میشود احساس تنهایی کند.
4. احساس فرزندتان را درباره ترک خانه قدیمی تصدیق کنید. بگذارید درباره احساساتش صحبت کند و ناراحت و غمگین باشد. اگر فرزندتان جملات خشنی مثل: «شما دارید زندگی من رو ویران می‌کنید!» به‌کار برد، حالت دفاعی به خودتان نگیرید. به‌طور معمول درک دلایلِ منطقیِ نقل مکان، برای بچه‌ها کارِ راحتی نیست. سعی کنید با رفتارتان باعث نشوید فرزندتان بیان احساساتش را به تعویق بیندازد، به او کمک کنید با احساساتش روبه‌رو شود و از آن‌ها عبور کند.
5. سعی کنید برنامه‌های منظم و معمولِ خانواده را تا حد ممکن حفظ کنید. چیزهای سادهای مثل شام خوردن سرِ ساعت یا برنامه منظم خوابیدن، می‌تواند برای فرزندتان آرامش‌بخش باشد. اتاق خواب فرزندتان را به‌همان صورت که در خانه قبلی بود، بچینید. حتی شاید بد نباشد در ابتدا چیدمان کل خانه را به همان شیوه قبلی بچینید و اگر لازم بود، به‌مرور تغییرش بدهید.
6. به فرزندتان کمک کنید پلی از خانه قدیمی به خانه جدید بسازد. او را تشویق کنید دوستان قدیمی‌اش را به خانه دعوت کند؛ به دوستانش تلفن بزند و درباره محله جدید با آن‌ها حرف بزند. در همان حال او را ترغیب کنید با بچه‌های محله جدید هم ارتباط برقرار کند.
7. بعضی از کارهای خانه را به فرزندتان بسپارید؛ اجازه بدهید دربرابر خانه جدید احساسِ مالکیت و مسئولیت داشته‌باشد. آب دادنِ گل‌ها و غذا دادن به پرنده‌ها و تصمیم‌گیری برای انتخاب اتاق و چیدن آن، پیشنهادهای خوبی است.
8. خیلی مهم است بعد از اسباب‌کشی، هرچقدر هم خسته و پرمشغله باشید، با فرزندتان وقت بگذرانید و برای آشنا شدنش با محیط جدید به او کمک کنید. در خیابان‌ها و کوچه پس کوچهها قدم بزنید. پارک، رستوران، کتابفروشی و هرجای دیگری را که برای فرزندتان مهم است، پیدا کنید و به آن‌ها سری بزنید. ماجراجویی‌های کوچک و کشفِ نقاط جذاب و دوستداشتنیِ محل جدید، غیر از بچه‌ها شما را هم سرِ حال میآورد.
