مردم دوران انقلاب، کاریکاتورها را چون حدیثی حقیقی از ذات و شالودة مضمحل و پوسیدة نظام شاهنشاهی و روایتی معنوی از ایثار و شهادت فرزندان خود در راه آزادی می بینند. تحولات دهة نخست تاریخ انقلاب و رخدادهای سیاسی، خبری و اجتماعی، تأثیری شگرف در تکوین و تدوین کاریکاتور در ایران داشته است. وقایعی همچون هشت سال دفاع مقدس، شعور و شهود هنرمندان این عرصه را میآزماید و براستی که اینان حیاتی تازه و دیدی برتر و افقی جدید برای فرم و درونمایة آثار خود میآفرینند و با چشمی به عالم معنا و نگاهی نافذ و نافی به عالم پست و دون مادی «تجسیم تلخکامی گرسنگان مغضوب قدرت و پول» و «ترسیم روشن عدالت و شرافت و انصاف» و «در هم کوبیدن اسلام رفاه و تجمل و اسلام التقاط و سازش و فرومایگی و اسلام مرفهین بیدرد» را تنویر و تصویر میکنند.
در روزگار دفاعی مقدس که هشت سال به درازا انجامید، کاریکاتور تأثیرات عمیقی بر اذهان عمومی مردمان نهاد که از آن جمله میتوان به موارد زیر اشاره نمود:
تذکر به تجاوز ناجوانمردانه
تأکید و یادآوری عمومی
اشاره به جدی بودن نقشههای استراتژیک دشمنان برای توسعه طلبی و تجاوزگری
هشدار به سیاستمداران
همدردی با مردمی که در نقاط حادثه خیز قرار داشتند
تذکر به قدرتهای خارجی، دشمنان و گروههای معاند و مخالف نظام جمهوری اسلامی ایران»
دهة نخست انقلاب و احوال و آثار کاریکاتوریستهای متعهد انقلاب، بسیار دیدنی و پر از پیامهای دینی، حماسی و فکری است. با این وجود، در پی تحولات سریع و شدید اجتماعی و سیاسی پس از انقلاب، متأسفانه آفت سیاستزدگی و گروهگرایی، گریبانگیر برخی رسانههای مکتوب، بویژه بسیاری از مطبوعات شد و آنها را به روزمرگی و افول محتوا و کیفیت دچار ساخت. در درون این جریان، برخی مطبوعات فرهنگی و هنری و بویژه بسیاری از مجلات طنز و کاریکاتور، آنچنان سیاستزده و جهتدار شده بودند که امکان هرگونه ارتباط و گفتوگوی فرهنگی و هنری با مخاطبان فرهیخته و عام خود را از دست دادند.
