پیرچشمی از ۴۰سالگی کلید می‌خورد

معمولا با شروع 40 سالگی احساس می‌کنیم که نوشته‌ها را در فاصله‌های نزدیک نمی‌توانیم بخوانیم و باید نوشته را دورتر بگیریم و با گذشت زمان و افزایش سن، باز هم دورتر و دورتر. گاهی در روز،‌ وقتی نور خورشید از پنجره بر روی نوشته‌ها می‌افتد به خوبی می‌توانیم نوشته‌ها را بخوانیم ولی در شب‌، همان نوشته‌ها در فاصله‌های نزدیک محو می‌شوند! با مراجعه به چشم‌پزشک و دریافت یک عینک ذره‌بینی مخصوص در فاصله 30 تا 40 سانتی‌متری باز می‌توانیم تصاویر را به وضوح مشاهده کنیم.
در کشور ما به این پدیده می‌گویند پیرچشمی؛ پدیده‌ای که علتش سفت شدن عدسی چشم و کاهش قدرت عضلات اطراف عدسی برای تغییر حالت آن جهت تنظیم دید در فاصله‌های نزدیک (زوم) است. نزدیک‌بین‌ها هم پیرچشم می‌شوند و بعد از 40 سالگی دیگر نمی‌توانند با عینک خود که قبلا می‌توانستند با آن، دور و نزدیک را ببینند؛ مطالعه کنند و باید برای مطالعه، عینک را از روی چشم خود بردارند.

افزایش سن باعث بروز تغییراتی در کیفیت پروتئین‌های لنز می‌شود. آفتاب مناطق حاره باعث تسریع وقوع پیرچشمی می‌شود. هرگونه اشعه ماورای بنفش، چه از آفتاب و چه از لامپ‌ها نیز به تدریج روی چشم تاثیر نامطلوب می‌گذارد. سیگار نیز بر تمام نقاط چشم، اثر نامطلوب می‌گذارد؛ از مرکز دید گرفته تا عصب و قرنیه چشم.
در حال حاضر، درمان خاصی برای این مشکل وجود ندارد اما استفاده پیشگیرانه از عینک آفتابی استاندارد، مصرف ویتامین‌های آنتی‌اکسیدان، میوه‌جات و سبزیجات تازه (به خصوص کلم بروکلی و اسفناج) تا حدودی در رفع این مشکل، موثر است.
در خصوص درمان‌های جراحی نیز باید گفت که این روزها گذشته از روش قدیمی برش قرنیه با الماس (که چندان نتیجه‌بخش نبود)، روش‌هایی مانند لیزیک یا کار گذاشتن یک عدسی کوچک در وسط ضخامت قرنیه و تاباندن اشعه لیزر به عدسی چشم نیز تحت بررسی است.
منبع: www.salamat.com