پناهگاه حیات وحش جاسب در منتهی‌الیه جنوب شرقی استان مرکزی و در شمال نراق از توابع شهرستان دلیجان واقع شده است.
پناهگاه حیات وحش جاسب با مساحت 17100 هکتار، از کوه‌های خشک صخره‌ای، دره‌ها، تپه‌ها و دشت تشکیل یافته است. بلندترین نقطه این پناهگاه قله کوه ولیجا با ارتفاع 3151 متر و کمترین ارتفاع آن در تنگه رودخانه ازنا با ارتفاع 1800 متر می‌باشد.
در پناهگاه حیات وحش جاسب میانگین بارش سالانه 295 میلی‌متر و متوسط دمای سالانه 5 تا 15 درجه سانتی‌گراد ثبت شده است.
در پناهگاه حیات وحش جاسب 135 گونه گیاهی از 35 خانواده می‌رویند که از میان آن‌ها 23 گونه علفی، 104 گونه بوته‌ای، 80 گونه درختچه‌ای و 40 گونه درختی دیده می‌شود. گونه‌های بُنه (پسته وحشی) و بادام کوهی از عناصر اصلی پوشش جنگلی منطقه به شمار می‌روند. این جنگل‌ها به دلیل محدودیت سطح گسترش آن‌ها در استان مرکزی، از ارزش حفاظتی برخوردار بوده و نیازمند توجه بیشتری در این خصوص می‌باشند. زالزالک، انجیر وحشی، زرشک، گون، هزار خار، چوبک، گل ماهور، ریش بز، زنبق بیابانی، جاروی علفی و گل قاصد از دیگر گونه‌های گیاهی این منطقه هستند.
در پناهگاه حیات وحش جاسب جانورانی چون قوچ و میش، گرگ، روباه، خرگوش، گراز، تشی، خارپشت، دوپای کوچک، کبک، تیهو، بلدرچین، قمری، سبز قبا، چکاوک کاکلی، شاه بوف، سارگپه، عقاب دو برادر، دلیجه و بسیاری جوندگان و خزندگان زندگی می‌کنند. در سال‌های نه چندان دور در مناطق پیرامون پناهگاه حیات وحش جاسب و تپه ماهورهای آن شمار زیادی هوبَره وجود داشت اما اکنون به تعداد اندک مشاهده شده است.
از گونه‌های باارزش دیگری که به صورت گروهی و جفت جفت در طبیعت این منطقه یافت می‌شود نوعی باقرقره به نام کوکر شکم سیاه است که پرنده‌ای بی‌نظیر در عرصه طبیعت می‌باشد. از خصوصیات جالب این پرنده این است که کوکر شکم سیاه پس از آشامیدن آب، پرهای جلوی سینه خود را با مقدار زیادی آب آغشته می‌کند و به خاطر قدرت بالای پرها در جذب آب، آب زیادی در پرها ذخیره شده و مسافت زیادی را می‌پیماید تا به جوجه‌های خود برساند.
این منطقه در سال 1381 خورشیدی توسط شورایعالی حفاظت محیط زیست، به عنوان «پناهگاه حیات وحش» مطرح می‌باشد.
