تابلوی شام آخر اثر لئوناردو داوینچی یکی از معروف‌ترین تابلوهای نقاشی این هنرمند ایتالیایی است و تحسین‌های فراوانی را در طول تاریخ به همراه داشته و مطالعات زیادی نیز برروی آن به عمل آمده. این تابلو در حقیقت روایت آخرین شامی است که حضرت عیسی قبل از به صلیب کشیدن شدن با یارانش صرف کرده و داوینچی این تابلو را بین سالهای 1495 تا 1498 کشیده است. این تابلو در یکی از سالنهای صومعه سانتا ماریای شهر میلان نگهداری می‌شود. مهم نیست که این تابلو را از نزدیک دیده‌اید یا نه؛ درهرصورت لازم و ضروری است تا همه ما از نکات جالب توجهی در مورد این تابلو مطلع باشیم. در گزارشی سه قسمتی قصد داریم تا نکات جالب تابلوی شام آخر را با شما مطرح کنیم. این بخش اول گزارش ماست:
1- تابلویی بزرگ‌تر ازآنچه تصور می‌کنیم:
شاید ما فکر کنیم که این تابلو ابعاد کوچکی دارد ولی سخت در اشتباهیم. ابعاد تابلوی شام آخر لئوناردو داوینچی، 460 سانتی متر در 880 سانتی متر است.
2- به تصویر کشیدن لحظاتی فوق‌العاده:
همه می‌دانند که تابلوی شام آخر در حقیقت روایتی از آخرین شام حضرت مسیح با یارانش قبل از به صلیب کشیده شدن اوست. اما داوینچی در این اثر قصدداشته تا لحظه‌ای را به تصویر بکشد که حضرت عیسی از خیانت یکی از یارانش (یهودای اسخریوطی) مطلع شده و در این تابلو شوک و خشم را در چهره یاران عیسی نقاشی کرده است. به تعبیر داوینچی لحظه اطلاع ازاین خیانت، اندکی قبل از جشن شکرگزاری بوده است.
3- شام آخر در موزه نیست:
با وجودی که تابلوی شام آخر یکی از سمبلیک‌ترین آثار تاریخ هنر است، اما در موزه نگهداری نمی‌شود. این نقاشی مذهبی داوینچی در اواخر قرن پانزدهم میلادی در سالن غذاخوری صومعه سانتاماریا دلا گراتزیه کشیده شده و همچنان در همانجا نگهداری می‌شود.
4- تابلویی که روی دیوار کشیده شده:
آثار هنری برروی دیوار، عموما با آبرنگ و معمولا روی گچ نمدار کشیده می‌شدند ولی داوینچی برای کشیدن این تابلو، بنا به دلایل مختلفی روش‌های سنتی را رد کرد. یکی از دلایل او این بود که قصد داشت تا اثرش درخشش بیشتری درمقایسه با تابلوهای سنتی‌ای که با آبرنگ کشیده می‌شدند داشته باشد. اما مشکل اصلی نقاشی با آبرنگ از نظر داوینچی اینجا بود که نقاش تحت فشار قرار می‌گرفت تا قبل از آنکه گچ دیوار خشک شود، تابلو را به پایان ببرد.
5- استفاده از تکنیکی جدید دراین شاهکار:
داوینچی برروی تک تک جزئیات این تابلو، انرژی و توان فراوانی گذاشت و از همین رو تکنیک‌های خاصی را ابداع کرد که از جمله آنها می‌توان به استفاده از چسب رنگ برروی سنگ اشاره کرد. او دیوار با جنسی پوشش داد که بتواند با چسب رنگ برروی آن طراحی کند و بدین ترتیب از دید خودش، نقاشی اش را در مقابل رطوبت و آثار مخرب آن بیمه کرد.
