حسین علیه السلام

چراغ او، شعله‌ی ایزدی است. جلوۀ جاویدان هدایت است و نغمه او، صدای رسای همیشگی موحدان. او آیینۀ تمام نمای حقیقت است او را نه به بیان و نه به زبان می‌توان شناخت.مقاله زیر برگرفته از نوشته آنتوان بارا دانشمندی مسیحی است که دیدگاه خود درباره امام حسین (ع ) بیان کرده است...

چراغ او، شعله‌ی ایزدی است. جلوۀ جاویدان هدایت است و نغمه او، صدای رسای همیشگی موحدان. او آیینۀ تمام نمای حقیقت است او را نه به بیان و نه به زبان می‌توان شناخت.مقاله زیر برگرفته از نوشته آنتوان بارا دانشمندی مسیحی است که دیدگاه خود درباره امام حسین (ع ) بیان کرده است...

چراغ او، شعله‌ی ایزدی است. جلوۀ جاویدان هدایت است و نغمه او، صدای رسای همیشگی موحدان. او آیینۀ تمام نمای حقیقت است او را نه به بیان و نه به زبان می‌توان شناخت.مقاله زیر برگرفته از نوشته آنتوان بارا دانشمندی مسیحی است که دیدگاه خود درباره امام حسین (ع ) بیان کرده است...

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: «الحسن و الحسین سیدا شباب اهل الجنّه؛ حسن و حسین، دو آقای جوانان اهل بهشتند».

یکی از غنی ترین منابع شناخت و معرفت، دعاها و زیارت نامه هاست که معصومان علیهم السلام بیان کرده اند، این دعاها و زیارت نامه ها نه مثل قرآن است که در حکم قانون اساسی و بیان کلیّات باشد و نه همچون سایر روایات، محدود به فهم و درک مخاطب می باشد، بلکه جملاتی دلنشین است که معصومان ـ سلام اللّه علیهم اجمعین ـ در خلوتخانه سِرّشان با خداوند سخن گفته اند

معاویه به فرزندش یزید سفارش می کند: «فرزندم، مبادا خدا را در حالی ملاقات کنی که خون حسین بر گردن تو باشد».

لحظه کوچ، فرا رسید و آخرین سبط پیامبر صلی­الله علیه و آله چشمان درخشنده اش را در رملستان بی کرانه، تا افق چرخاند. زنان و کودکان از خیمه ها بیرون آمدند. چشم­های اندوهگین، به آخرین مرد خیره شده بود؛ یا به آخرین زنجیرهای امید. حسین علیه السلام ، تاریخ و انسان را مخاطب خویش ساخت و با تمامی وجود آواز برآورد: