غفلت

در جلسه قبل، در این باره بحث شد که اساس همه انحرافات و در نهایت، سقوط انسان - بر حسب آنچه از قرآن کریم استفاده می شود و ادله عقلی هم آن را تایید می کند - غفلت از هویت الهی و انسانی است; یعنی انسان باید در این عالم، به طرف کمال و سعادت خود حرکت کند; اگر عمرش صرف چیزهایی بشود که برای رسیدن به سعادتش مفید است رفتار انسانی انجام داده; یعنی چیزی که مقت ...

در جلسات گذشته ذکر شد که سیر تکاملی انسان یک سیر آگاهانه و همراه با درک و اراده است. آنچه به عنوان کمال برای یک موجود ذکر می شود ولی ارتباطی با درک و اراده و آگاهی اش ندارد کمال انسانی نخواهد بود

همان گونه که در جلسات گذشته ذکر شد، بر حسب آنچه از قرآن کریم استفاده می شود، عامل اصلی سقوط انسان «غفلت» است

گروه اندیشه: در پاسخ به این پرسش که چه کسانی می‌توانند به وادی سلوک وارد شوند، دیدگاه‌های متفاوتی مطرح شده است که این دیدگاه‌ها را می‌توان به استعداد ذاتی و درونی سالک، مداومت در عبادات و زندگی منحصر به سالک خلاصه کرد.

گروه اندیشه: عارف کامل با استفاده از ابزارهای دریافتی از سوی خداوند، از قدرت درک منحصر به فردی برخوردار است که دیگر افراد از تصور کیفیت آن عاجز هستند؛ از این رو در امر سلوک عملی، عارف کامل به انسانی بینا تشبیه می‌شود.

گروه اندیشه: کنار زدن غفلت و نیل به یقظه یکی از مهم‌ترین منازل سیر و سلوک الی‌الله است. علیرضا خاوری در یادداشتی بر اساس کتاب «دروس سیر و سلوک» آیت‌الله جواد غروی‌علیاری این مساله را تشریح کرده است

«غفلت »دارای مفهوم وسیع و گسترده ای است که هر گونه بی خبری از شریط زمان ومکانی(که انسان در آن زندگی می کند)و از واقعیت های فعلی و آینده و گذشته خویش و از صفات و اعمال خود و از پیامها و آیات حق و همچنین هشدارهایی که حوادث تلخ و شیرین زندگی،به انسان ها می دهد را شامل می شود.

دانستیم سعادت جاودان بر پایه ایمان و عمل صالح استوار است و از این رو، ایمان اصل و عمل صالح (تقوا) فرع به شمار می رود، و حتی می توان یکی را (ایمان) علت دیگری (عمل صالح) دانست.ایمان چونان چشمه ای است که از دل می جوشد و در جوارح جاری می گردد و به شکل اعمال نیک ظاهر می شود.از این رو، می توان گفت میوه تقوا را باید از شاخه ایمان بر گرفت.

در فن اخلاق، غفلت به عنوان «مانع» ، و بیداری به عنوان «شرط لازم» تهذیب نفس و سیر و سلوک شمرده شده است

عید فطر زمان استجابت دعا و جشن طاعت و فرصتی دوباره برای بازگشت به فطرت نیک الهی است.