خواندنی ها برچسب :

اسماعیلیه

(136-215).الأمیر العلاّمه ابو سعید بن نشوان الحمیری.متوفّای 573.تحقیق کامل مصطفی.
هدف از ترجمه این مقاله، آشنایی با دیدگاه ویلفردمارلونگ، اسلامشناس آلمانی است که تحقیقاتی جامع در زمینه کلام اسلامی بویژه کلام شیعه اثنی عشری، زیدیه و اسماعیلیه انجام داده است.و ارائه آن به هیچ روی دلیل صحه گذاردن بر نظرات وی نیست.
در این بخش، مباحث دین شناسی، تاریخ ادیان و فرقه های اسلامی آمده است.
پژوهش های اسماعیلی در لندن این پژوهشکده، یکی از فرزندان میهن ما باشد. اقدام خوش خیم دیگری که در این مؤسسه صورت می گیرد، آن است که در چار چوب اسماعیلیه محدود نمانده و اخیرا دست به ترجمه یکی از آثار آیة اللّه سبحانی به نام زیر زده است:
تشیّع در نیم سده نخست از موجودیت خود، نهضتی سیاسی و کاملا عربی با تکیه بر حقانیّت حضرت علی بن ابیطالب(ع)به عنوان جانشین پیامبر(ص)بود و در این مدت، ویژگی عربی خود را کاملا حفظ کرد و تا زمانی که دچار اولین انشعاب شد، فراز و نشیبهای زیادی به خود دید
جنبش اسماعیلیه پویاترین و قوی ترین جنبش شیعی در جهان اسلام در قرون میانه بوده است و هنوز هم با رهبری امام وقت خود آقاخان به طور فعال سازماندهی می شود
فرقه های انشعابی و انحرافی برای کسب آبرو و اعتبار نوعا مسلک خود را به امامان و شخصیتهای مورد قبول عامه، نسبت داده و بعضی از آنان را جز رهبران خود به حساب آورده اند در حالی که همان بزرگان در حال حیات خود با آن مسلک انحرافی وپیروان آن به شدت مبارزه می کرده اند.
بر پایه مندرجات کتابهای معتبر شیعه، عبدالله بن میمون یکی از یاران و راویان امام صادق(ع) - و احتمالا امام باقر(ع) نیز - و مؤلف چند کتاب و از موالی بنی مخزوم و اهل مکه بوده (1) و هیچ رابطه ای با اهواز و تشکیلات اسماعیلیان نداشته است. اعتماد ما به صحت اظهارات عامه رجال نویسان شیعی - از قدیم و جدید - در معرفی او وقتی بیشتر می شود که بدانیم:
عبید الله مهدی به سال 296 ه. ق در آفریقا قیام کرد و به طریق اسماعیلیه به امامت خود دعوت نمود و دولت فاطمی را بنیان نهاد، پس از وی اعقابش مصر را دار الخلافه قرار داده تا هفت پشت بدون انشعاب سلطنت و امامت اسماعیلیه را بر عهده داشتند
در دوره ی ستر، امامان اسماعیلیه کاملا در خفا می زیستند و خود را به شکل تجار در آورده در شهر «سلمیه » به تجارت می پرداختند تا نسبت به عمال خلیفه جلب توجه ننمایند و هیچ یک از اسماعیلیان از نام و محل امامان خود آگاه نبودند، در عین حال ایشان دعات خود را به اطراف بلاد اسلام می فرستادند و مردم را به ظهور نزدیک «مهدی قایم » از اولاد اسماعیل دعوت می کردند ...