جامعه‌شناسی

جامعه شناسی معرفت از جمله زیرشاخه های علم جامعه شناسی است که به سرعت رشد و توسعه روزافزون یافته است. این علم، به بررسی نحوه ارتباط «معرفت » بشری با واقعیات اجتمامی می پردازد

«جامعه شناسی » را می توان علم شناخت زندگی اجتماعی، گروه ها و جوامع انسانی تلقی نمود; (1) یعنی هنگامی که گروه ها، دسته جات، قشرها و طبقات بزرگ و کوچک یک جامعه را به طور نظام مند مطالعه می کنیم، در واقع، به جامعه شناسی آن جامعه پرداخته ایم

مطالعه پدیده های دینی، و از جمله نظام های جادویی و اسطوره ای، خصلت عام و مهم صورت های نخستین علوم اجتماعی معاصر است

قرن ها غفلت، رکود، عقب ماندگی و در لاک خود فرو رفتن، هاله ای از ابهام بر چهره دین نشاند و امکان جولان اندیشه و فکر و رشد مباحث علمی و مبارزه عملی را از بیش تر اندیشمندان مسلمان سلب نمود

مسائل اجتماعی را به ساده ترین وجه، به منزله پرسش هایی پیچیده در باب جوامع انسانی توصیف کرده اند که به منظور یافتن راه حلی مطرح شده اند

1. آقایی، محمدرضا. بررسی نظری جامعه شناسی دین و توسعه. کارشناسی ارشد مؤسسه امام خمینی رحمه الله، جامعه شناسی. به راهنمایی: دکتر رجب زاده. قم،1376.

لفظ فلسفه به عنوان پیشوند به واژه ها و مفاهیم بسیاری اضافه می شود مثل فلسفه اسلامی، فلسفه ماتریالیسم، فلسفه خداشناسی، فلسفه دینداری و

پارادایم (paradigm) از جدیدترین مفاهیمی است که وارد حوزه علوم و جامعه شناسی شده است. این مفهوم با نام فیلسوف و مورخ علم، تامس کهن (T

در شماره پیش، قسمت اول میزگرد جامعه شناسی دین در زمینه تاریخچه دین، تمایز جامعه شناسی دینی و جامعه شناسی دین از یکدیگر و کمکی که جامعه شناسی دین می تواند به حوزه های علمیه داشته باشد، به محضر اصل معرفت تقدیم گردید

کار جامعه شناسی معرفتی آن است که مشخص کند آیا مشارکت انسان در حیات اجتماعی تاثیری بر معرفت، اندیشه و فرهنگ او دارد یا نه و اگر دارد این تاثیر چگونه تاثیری است.