حاجت

ان الله تعالی لیسئل العبد فی جاهه کما یسئل فی ماله فیقول: یا عبدی رزقتک جاها فهل اعنت به مظلوما او اعنت به ملهوفا؟ .» ()

مهربان خدایا! دست حاجتم را از عطایت پر کن و جام لبریز از نیازم را از لطفت لبریز کن که جز تو مرا بخشاینده ای نیست و جز تو خدایی نیست. فرمانت جاری است و پرتو علمت تابان است و آنچه بر ما پسندی، یکسره عدل است. پس بر ما خیر جاری کن و از اهل خوبی مان قرار ده.

سیره امام صادق(ع) در حج، معیار و الگویی سازنده در حجِ همه شیعیان و مسلمانان به شمار می رود. آنچه ما در این زمینه بدان دست یافتیم و متون تاریخی و روایی ما را به آن راهنمایی می کند، موارد ذیل است:

دعا از ریشه «دعو» در لغت به معنی فراخواندن، دعوت کردن، گوش دادن به کسی یا چیزی و... در اصطلاح: خواندن جمله های ماثور از پیامبر صلی الله علیه وآله و ائمه اطهار علیهم السلام در اوقات معین برای طلب آمرزش و برآورده شدن حاجات است. خواندن و نیایش کردن، مدح و ثنا، نفرین، تحیت و درود و سلام و تضرع و خشوع.

چون رایت عشق آن جهان گیر            ;شد چون مه لیلی آسمان گیر

و چون بندگان من از تو سراغ مرا می گیرند بدانند که من نزدیکم و دعوت دعاکنندگان را اجابت می کنم البته در صورتی که مرا بخوانند پس باید که آنان نیز دعوت مرا اجابت نموده و باید به من ایمان آورند تا شاید رشد یابند(186).

آن عزیز که در دلش از بچه دار شدن مأیوس است و با خود می‌گوید که چقدر دعا کنم، باید بداند که دعا و درمان اسباب و وسیله هستند و باید دنبال درمان بود و ناامید هم نشد زیرا حضرت زکریا در پیری فرزنددار شد. خدا مسبب الاسباب است. پس ما نباید ناامید بشویم و باید دعا کردن را جدی بگیریم.

در تحقق نذر، خواندن صیغه و به زبان آوردن آن لازم است، (هرچند عربی بودن لازم نیست)؛ پس اگر صیغه نذر خوانده نشود، نذر منعقد نمی‌شود و چیزی واجب نیست.