روش

در دوره ای از تاریخ تاریک بشری و در زمانی از عقب ماندگی اجتماعی، در بخشی از زمین که بدترین نوع معیشت در آن حاکم بود و فقر و نداری و بدبختی و عقب ماندگی، خصلت اجتماعی و ذهنی افراد آن را تشکیل می داد

با حضور حضرت آیت الله مصباح یزدی و دکتر محمّد لگن هاوزن

نوشتاری که در پیش روی دارید، ترجمه بخشی از متن انگلیسی دایرة المعارف حقوق بین الملل عمومی است که به طور موجز به موضوع روش شناسی حقوق بین الملل پرداخته است.

قبل از ورود به اصل بحث، چند نکته را برای دوستان یادآوری می کنم؛ امید آنکه در امر تحقیق راهگشا باشد:

براساس گفته معروف یک مورخ غربی که «تاریخ هر قوم را همواره فاتحان آن قوم می نویسند» می توان، بلکه باید در تاریخ نگاری معاصر کشور خودمان تردید کرد; چه، دست کم در دو سده اخیر، هرچند ایران به طور رسمی مستعمره هیچ کشور استعمارگری نبوده است، اما اغلب حکومتها و دولتهای آن یا دست نشانده بودند و یا آن قدر سست عنصر و بی لیاقت بودند که نتوانستند تاریخ نگاری ...

در دهه های اخیر نیز این روند تداوم و استمرار یافته و حوزه های دینی به ویژه حوزه قم نظاره گر رویش محققان و پیدایش مراکز پژوهشی است

«روش»، همواره در گشودن افق های نو و ناگشوده از کارآیی بالا یی برخوردار بوده و در درازای تاریخ به گونه ای ناگفته نقشی بنیادین بازی کرده است

دنیای امروز، نوشونده و در حال پویایی است، روندی که بسیاری از آموزه های ادیان را به چالش کشیده است، اما از دیگر سو، انسان معاصر به گونه ای ناگفته، در تکاپوی جوهر دین است

● اصطلاح «تفکر اسلامی» در نوشته های دانشمندان اسلامی، بسیار به کار می رود و هر کدام از نویسندگان، آن را به یک معنا به کار می برند از این رو گاهی معنای آن مبهم و نامشخص بوده و ویژگی های آن شناخته نمی شود آیا ممکن است این اصطلاح را به صورت دقیق تری معنا کنید؟