ستاره-شناسی

همچنان که ستاره شناسان لکه‌های مشاهده شده سالانه را می‌شمردند، دریافتند که خورشید سال‌های فعال و سال‌های غیر فعالی را پشت سر می‌گذارد. یک چرخه 11 ساله با تعداد زیاد و کمی از لکه‌های خورشیدی وجود دارد

همچنان که ستاره شناسان لکه‌های مشاهده شده سالانه را می‌شمردند، دریافتند که خورشید سال‌های فعال و سال‌های غیر فعالی را پشت سر می‌گذارد. یک چرخه 11 ساله با تعداد زیاد و کمی از لکه‌های خورشیدی وجود دارد

همچنان که ستاره شناسان لکه‌های مشاهده شده سالانه را می‌شمردند، دریافتند که خورشید سال‌های فعال و سال‌های غیر فعالی را پشت سر می‌گذارد. یک چرخه 11 ساله با تعداد زیاد و کمی از لکه‌های خورشیدی وجود دارد

همچنان که ستاره شناسان لکه‌های مشاهده شده سالانه را می‌شمردند، دریافتند که خورشید سال‌های فعال و سال‌های غیر فعالی را پشت سر می‌گذارد. یک چرخه 11 ساله با تعداد زیاد و کمی از لکه‌های خورشیدی وجود دارد

همچنان که ستاره شناسان لکه‌های مشاهده شده سالانه را می‌شمردند، دریافتند که خورشید سال‌های فعال و سال‌های غیر فعالی را پشت سر می‌گذارد. یک چرخه 11 ساله با تعداد زیاد و کمی از لکه‌های خورشیدی وجود دارد

اخترشناسی (نجوم) یکی از قدیمی‌ترین علوم است. اخترشناسان در تمدن‌های اولیهٔ بشری به‌دقت آسمان شب را بررسی می‌کردند و ابزار‌های سادهٔ اخترشناسی از همان ابتدا شناخته‌شده بودند. با اختراع تلسکوپ، تحولی عظیم در این رشته ایجاد شد و دوران اخترشناسی نو آغاز شد.

می‌توانید سحابی کولسک را ببینید که پیوسته ستارگان جدید در آن زاده می‌شوند؛ و در نزدیکی کولسک، جعبه جواهر قرار دارد که خوشه ستاره‌ای منحصربه‌فردی شامل 100 ستاره قرمز، آبی و سفید است که با یک تلسکوپ یا دوربین ساده قابل رویت است.

این اختروش درخشان جدید در فاصله بیش از 13 میلیارد سال نوری از زمین پیدا شده است. این به معنای آن است که نور آن از زمان حدود 670 میلیون سال پس از مِهبانگ (بیگ‌بنگ) به ما می‌رسد؛ به عبارت دیگر از زمانی که کیهان هنوز تنها پنج درصد از عمر کنونی را داشته است.

ساخت رصدخانه ملی ایران بزرگترین پروژه علوم پایه در کشور است که اکنون به مرحله بهره برداری رسیده است. فعالیت‌های مرتبط با ساختمان وتجهیزات در قله پایان یافته است. اوایل سال آینده نیز نصب آینه و نورگیری آن آغاز و خرداد ماه نیز این پروژه عظیم رسما افتتاح می‌شود

پژوهشگران بر این باورند که سیاهچاله‌های با جرم متوسط ​​می‌توانند مدام با یکدیگر ادغام شوند تا زمانی که به یک نوع «هیولای کیهانی» تبدیل شوند که در وسط کهکشان‌ها، از جمله کهکشان خود ما قرار دارد.