شبهه

متون کهن، آکنده از تفکرات عمیق دقیقی است، که در گوشه ای مانده و خاک می خورند و کسی سراغ از آنها نمی گیرد. نویسند مقاله حاضر «کشف المحجوب» هجویری راکاویده و از درون آن، یک قاعد نو فلسفی بیرون کشیده است و این کار در حکم کشف گنجی پنهان از زمینی مغفول است و لذا به خواندنش می ارزد.

آموزه هایی چون ایمان به خدا، فرهنگ ایثار و شهادت با تشکیل حکومت دینی در جامعه ما جلوه گر شد; از این رو استکبار جهانی تهاجم فرهنگی گسترده ای علیه نظام اسلامی آغاز کرد و یکی از محورهای اصلی این تهاجم، عرصه حکومت دینی است که متاسفانه برخی از نشریات و مطبوعات داخلی نیز به طرح شبهات در این عرصه می پردازند

یکی از محورهای اصلی شبیخون فرهنگی دشمن، طرح شبهات در زمینه معارف و آموزه های دینی می باشد . از آنجا که دین، مدعی پی ریزی یک حکومت بر مبنای ارزشها و احکام دینی است، این تهاجم در عرصه حکومت و سیاست دینی شدیدتر است . از این رو، نویسنده در این مقاله به نقد و بررسی شبهات سکولاریستی در عرصه دین، سیاست و حکومت پرداخته است .

امروزه همواره بحث از تغییر و تحول است. تحولی فراگیر که به زعم عده ای، در ثابت ترین معیارهای بشری رسوخ نموده است و بسان موریانه ای، پایه های ثبات را در حیات انسان متزلزل می سازد

چکیده: یکی از قواعد مهم حقوق جزای اسلامی که علیرغم اهمیت فراوان آن، کمتر درباره اش پژوهشهای مفید انجام شده، «قاعده درء» است

طرح اندیشه های نو از موضوعات بنیادین نشریه «پژوهش و حوزه » است که در این شماره با بخشی از انظار فقهی و اصولی استاد بزرگوار به زبان یکی از شاگردان ایشان، حجة الاسلام والمسلمین، محمدتقی شهیدی آشنا می شویم.

مهمترین ویژگی قیامت در متون دینی ما «یوم الجزاء» بودن آن است. آنچه که از قیامت در اذهان ما پیش از هر چیز متبادر می شود نیز همین ویژگی است

همان گونه که در پیش در آمد قسمت نخست این نوشتار گذشت، مقاله حاضر تقریر بخشی از دروس خارج فقه مقام معظم رهبری حضرت آیة الله خامنه ای است که در مجموعه مباحث «کتاب جهاد» تدریس شده واینکه ترجمه آن، برای استفاده دانشوران ودانش پژوهان فقهی در این نشریه، منتشر می گردد.

از شبهاتی که در مورد عدل الهی اززمانهای دیرینه مطرح می باشد، مساله علم و اراده پیشین الهی نسبت به افعال بندگان است و اشکال چنین تقریر می شود:

از شبهاتی که در مورد عدل الهی اززمانهای دیرینه مطرح می باشد، مساله علم و اراده پیشین الهی نسبت به افعال بندگان است و اشکال چنین تقریر می شود: