صفوی

علامه محمد باقر مجلسی «1110 - 1037 ه ق » از عالمان بزرگ و مشهور عصر صفوی است . وی با تلاشهای علمی و عملی خود سهم فراوانی در ترویج مذهب تشیع در ایران داشته است

شیخ علی بن حسین بن عبدالعالی کرکی، مشهور به محقق ثانی، عالم کرکی الاصل - منسوب به کرک نوح (1) - است که به طور عمده در نجف تحصیل کرد و به لحاظ فقهی، به رتبتی بلند دست یافت; آن گونه که وی را محقق دوم و خاتم المجتهدین عصر خویش می نامیدند

مقاله حاضر به تحلیل و بررسی برخی از مؤلفه های سیاست از نگاه شیخ بهایی می پردازد. وی با تأکید بر ویژگی مدنی الطبع بودن انسان، نهاد حکومت را از ضروریّات سیاسی جامعه دانسته و بحث از انواع حکومت، شرایط و وظایف حاکمان را بر آن مبتنی می سازد

اگر تاریخ تولد شاعر را 958ه.ق بگیریم و با تاریخ درگذشت علی نقی قاضی یعنی سال 1060ه

در دوره صفوی، با مهاجرت گسترده هنرمندان و شعرای ایران به سرزمین هند روبرو هستیم که اوج این مهاجرت ها در دوره سلطنت شاه طهماسب است

در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران، مجموعه ای خطّی با عنوان منشآت عصر صفوی نگهداری می شود، که تحریر و نگارش آن از سال 1018 شروع شده و به سال 1033 ه

تاریخ عالم آرای امینی در بردارنده رویدادهای دوران حکومت سلطان یعقوب اَق قویونلو است، مؤلف کتاب خود را دنباله تاریخ دیاربکریه ابوبکر طهرانی محسوب کرده

با توجه به آنکه مطالعات مربوط به زنان به بررسی های همه جانبه در ابعاد گوناگون نیاز دارد، چنین مطالعاتی می توانند جایگاه واقعی زنان را در تاریخ گذشته ما روشن سازند.

از نظر لغوی داوری در اختلافات و دعاوی، فرماندهی، و صدور حکم یا دستور را «حکومت» گویند؛ و در اصطلاح حکومت به کار یا مجموعه ای از کارها اطلاق می شود که بر عهده دولت، یا سازمان سیاسی جامعه است.1 در زبانهای عربی و فارسی، اطلاق واژه «حکومت» به کار یا کارهای دولت، سه علت داشته است:

محقق کرکی، شیخ ابراهیم قطیفی، غیاث الدین منصور، و محقق سبزواری از دانشمندان شیعی برجسته و نقش آفرین در عصر صفوی بوده اند .