معتزله

محمد بن علی(ع)، مشهور به امام محمدباقر(ع) (57-114ق) در مدینه به دنیا آمد (مسعودی، 1384، ص181؛ خصیبی، 1411، ص237؛ مفید، 1413، ج2، ص158)

از اهداف اصلی انتصاب و انتخاب ائمه توسط خداوند متعال و پیامبر اکرم هدایت و ارشاد جامعه و جلوگیری از به انحراف کشیدن آنان می باشد

توجه به اندیشه های معتزله در عصر جدید از قرن 19 میلادی آغاز شد و گروهی که می توان آنان را معتزله جدید یا نو معتزله گرایان نامید برخی نظرات متکلمان معتزلی را احیا کردند

 ویژگی عمده معتزله به کارگیری عقل در تفسیر آموزه های کلامی و الهیاتی بود و بدینسان ایشان راه خویش را از تفکر اهل سنت و جماعت که بیشتر نقل گرا بودند ممتاز می ساختند

هدف مکتب اعتزال دفاع از اعتقادات اسلامی بود آن هم در فضای فکری اهل سنت که متمرکز بر روایات بوده و اجازه هر گونه اجتهاد و پویایی را می گرفت و خود را در برابر شبهات و سوالات جدید ناتوان می دید و درست عمل نمی کرد

معتزله یکی از نحله های فکری و عقیدتی اهل سنت است که می توان آن را در مقابل جریان اشاعره شمرد. گرچه در برهه ای از تاریخ جریان اعتزال رو به افول گرایید ولی آثار این تفکر همچنان هست.

معتزله یکی از نحله های فکری و عقیدتی اهل سنت است که می توان آن را در مقابل جریان اشاعره شمرد. گرچه در برهه ای از تاریخ جریان اعتزال رو به افول گرایید ولی آثار این تفکر همچنان هست.

کنار گذاشتن نصّ الهی درباره امامت علی بن ابی طالب(علیه السّلام) آغاز اختلافات بعدی بود که در میان امّت اسلام به وجود آمد

ارزیابی دستاوردهای نظری و نیز آسیب شناسی نهضت فکری معتزله، به عنوان نخستین گروهی که پرچم عقلانیت را در فرهنگ اسلامی برافراشتند، به منظور بازسازی و تعمیق اندیشه دینی معاصر، از بایسته های پژوهش در حوزه «الاهیات» و «فلسفه دین» شمرده می شود

جریان فکری نومعتزله، یکی از گرایش های کلامی برجسته در جهان اسلام است. از ظهور این جریان، نزدیک به دو قرن می گذرد