نسبی

چکیده: نسبی گرایی معرفتی معتقد است که افراد یا فرهنگ ها در درون چارچوب های خاص خود می اندیشند و عمل می کنند و هیچ گونه ارتباط یا تاثیری بر یکدیگر ندارند . این دیدگاه، به طور ناخواسته خشونت را تجویز می کند; حال آنکه بنابر دیدگاه واقع گرایی، می توان از طریق گفت وگو به تفاهم و تبادل ایده ها و اندیشه ها پرداخت .

برخی از مهم ترین مباحث این مقاله عبارت اند از:

جیمز هریس، استاد فلسفه و رییس گروه فلسفه در کالج ویلیام و ماری (William and Mary)ویرجینیا است. وی در حوزه های معرفت شناسی، فلسفه زبان (philosophy of language) و فلسفه دین تخصص دارد

«نسبی گرایی معرفت شناختی» epistemological relativism)) را شاید بتوان به عنوان نگرشی تعریف نمود که معرفت(knowledge) (یا صدق) truth)) را به حسب زمان، مکان، جامعه، فرهنگ، دوره تاریخی، چارچوب یا طرح مفهومی، تربیت و اعتقاد شخصی، امری نسبی می داند به نحوی که آنچه معرفت شمرده می شود وابسته به ارزش و اهمیت یک یا چند متغیر فوق است

با اینکه مدتها نسبی گرایی کاملاً مردود بود اما گروهی از فیلسوفان معاصر علاقه وافری به ادعاهای نسبی گرایانه نشان می دهند

آنچه در پی می آید بخشی از طرح تحقیق درباره نسبی گرایی معرفتی است که به صورت گزینش، تدوین و ترجمه متن های مناسب و معتبر در حال انجام است

گروه حوزه‌های علمیه: در حالی که جلسات تفسیر قرآن در ماه مبارک رمضان در تهران با تعطیلی و رکود روبرو شده است، جلسات قرآنی قم با رونق نسبی مواجه است.