کانت

شوربختانه کم نیستند آدم هایی که نفسِ خود را وسیله‌ای برای به دست آوردن شهرت و پول کرده‌اند اما «ایمانوئل کانت» اخلاق را فضایی می‌داند که در آن انسان‌ها یه یکدیگر چون هدفی در خود بیندیشند نه ابزار رسیدن به هدفی دیگر.

شعار روشنگری این است: تنبلی و بزدلی دلایلی هستند بر این که چرا بخش بزرگی از انسان ها، زمانی طولانی پس از آن که طیبعت، آنان را به بلوغ جسمی رسانده و از یوغ قیمومت دیگران آزاد کرده است همچنان با خرسندی در همه‌ی عمر صغیر می‌مانند؛ و نیز به همین دلایل است که چرا برای دیگران چنان آسان است که خود را قیم آنان کنند.

«نژادپرستی» (Racism) در اصطلاح به معانی مختلفی تعبیر شده است. به طور کلی معنای این اصطلاح را می توان این گونه بیان کرد که نژادپرستی «برتر و بهتر دانستن افراد یک نژاد نسبت به نژاد دیگر از لحاظ اجتماعی، اقتصادی، قلمرو زندگی و مانند آن ها»[1] است

رابرت هانا در کتاب «کانت و مبانی فلسفه تحلیلی»‌اش به ارایه این تز می‌پردازد که فلسفه تحلیلی چیزی نیست به جز فلسفه‌ورزی و ارایه استدلال‌هایی بر له یا علیه کانت در کتاب نقد عقل محض.

در این مقال، برآنیم که اخلاق محض یا به تعبیری فلسفه اخلاق را از دیدگاه یکی از متفکران بزرگ مغرب زمین به نام ایمانوئل کانت مورد بررسی قرار دهیم

رابرات استرن در کتاب «وحدت اشیا؛ هگل، کانت و ساختار ابژه» به بررسی اختلاف نظر کانت و هگل در خصوص چگونگی تببین وحدت و فردیت اشیا و ابژه‌ها پرداخت است.

امانوئل کانت، فیلسوف بزرگ آلمانی و یکی از اثرگذارترین چهره‌های دوران روشنگری 22 آوریل 1724 در کونیگسبرگ، مرکز پروس شرقی به دنیا آمد. او به فیلسوف مدرنیته مشهور است. کانت در زندگی نظمی استثنایی داشت.

کتاب «نیروی شاعرانه شعر پس از کانت» نوشته کوین مک لاکلین با ترجمه فردین توسلیان توسط نشر ورا منتشر و راهی بازار نشر شد.

روح تفکر کانتى استقلال اصول اخلاقى است، چه آن که اگر اخلاق بر دین مبتنى باشد، شرط یک نظام تکلیفى که همانا اختیار و آزادى انسان است، استیفا نخواهد شد

اشاره:   سکولاریسم از جمله موضوعاتى است که از منظرهاى مختلف مى توان بدان پرداخت. در این نوشتار، بنیان هاى دنیاگرایى و آن هم از منظر تأثیرگذارترین فیلسوف غربى، ایمانوئل کانت، مطمح نظر است