راهبرد حکومت مهدوی برای اصلاح جامعه، انتخاب مدیران صالح است

حجت‌الاسلام محمدصادق کفیل، استاد مرکز تخصصی مهدویت و معاون فرهنگ، آموزش و پژوهش بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود(عج) در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) در آستانه سالروز منجی عالم بشریت حضرت بقیه الله الاعظم امام زمان(عج) به تبیین نحوه ارتباط و بهره‌مندی جامعه بشری از محضر امام عصر(عج) در زمان غیبت ایشان پرداخت. وی با بیان این نکته که جعل امام توسط خداوند متعال انجام می‌گیرد و هر کدام از ائمه(ع) از ناحیه خداوند دارای شئونی هستند، گفت: دغدغه اهل ‌بیت(ع) مسئله حکومت بوده است. دغدغه اهل بیت بحث حاکمیت است. همان گونه که در آیات قرآن کریم مانند «...إِنِّی جَاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِمَامًا...»(بقره/124)، «وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً»(انبیاء/73) گفته شده جایگاه امامت از طریق جعل خداوند تنفیذ می‌شود، یعنی خدا می‌گوید ما امام را جعل می‌کنیم. امام معصوم در زمان غیبت تمام شئون خودش را دارد. هم امان بخش است، هم از علم خداوند بهره‌مند است و هم از ناحیه خداوند قدرت به او داده شده است. در میان تمام شئونات وجودی امام، یک شأن امام به جامعه بر می‌گردد. یک موضوعی که خداوند در ارتباط با مردم به امام واگذار کرده و آن حاکمیت است. دغدغه اول تمام امامان ما حاکمیت است. به تعبیر حضرت علی، «فَلَیْسَتْ تَصْلُحُ اَلرَّعِیَّةُ إِلاَّ بِصَلاَحِ اَلْوُلاَةِ»، یعنی مردم صالح نمی‌شوند مگر با اصلاح مدیران. طبق فرمایش حضرت امیرالمونین (ع) مدیر صالح جامعه صالح می‌سازد. ما وقتی نگاه می‌کنیم می‌بینیم در زمان حیات اهل بیت برای ایشان فضای حاکمیت فراهم نشده است. دغدغه اول امام صادق(ع) تدریس نبوده؛ دغدغه اول امام صادق(ع) حاکمیت بوده. تمام اهل بیت ما دغدغه‌شان این بوده است که حاکم شوند تا از این طریق جامعه را خدایی کنند. برای ایجاد تبدیل و تغییر در جامعه باید فردی صالح بر آن حکومت کند لذا، دغدغه ائمه ما این بوده است که حکومت کند تا از این طریق بتوانند جامعه توحیدی بسازند.

وی در ادامه با اشاره به فلسفه غیبت امام عصر (ع) افزود: الان هم دغدغه امام عصر (عج) مسئله حکومت است. در آن زمان چون مردم بسترساز حکومت اهل بیت نشده‌اند خداوند هم امام دوازدهم را از نظر مردمان غایب کرد. چون مردم از شأن حکومتی امام بهره نبردند. خداوند تعارف ندارد. حالا خداوند چه زمانی امام عصر(عج) را بر می‌گرداند، وقتی که مردم آماده برای پذیرش حاکمیت امام شوند. وقتی مردم همراه شوند  و زمینه پذیرش حکومت عدل مهدوی فراهم گردد، آنگاه خداوند کار خودش را انجام می‌دهد و امام عصر(عج) را باز می‌گرداند. خدا می‌گوید من امامتان را زنده نگه داشته‌ام. من تمام آنچه باید انجام بدهم را انجام داده‌ام. اما یک کاری را باید شما انجام بدهید و آن اینکه بخواهید تا او برگردد. اگر نخواهید که امامتان بازگردد امر غیبت ادامه خواهد داشت. برخی می‌گویند که امام در زمان غیبت دیده نمی‌شود. حالا دیده بشود یا نشود. مشکل ما دیده شدن یا ندیده شدن امام نیست. ما دنبال دیده شدن نیستیم. ما دنبال این هستیم که امام که محور عالم هستی است خود در عالم حکومت کند. او استاندار و فرماندار و ... منصوب کند. او نظام اقتصادی جامعه را پایه گذاری کند. اگر این فضا آماده شود جامعه تغییر خواهد کرد. حضرت علی (ع) در کمتر از پنج سال نه تنها فضای اخروی بلکه فضا دنیوی جامعه را نیز کلاً دادند.

معاون آموزش و پژوهش بنیاد فرهنگی مهدی موعود (عج) در ارتباط با روایتی که می‌فرماید بهره‌مندی مردم از امام در زمان غیبت مانند بهره‌مندی از خورشید پشت ابر است، اظهار کرد: این تعبیر یعنی امام نور و روشنی‌اش را در زمان غیبت دارد. امام مدیریت و هدایتش را دارد. امام اگر غایب است، این به معنای نبود امام نیست. همانطور که ابر، خورشید را پوشانده، عمل ما هم چهره امام را پوشانده. ما محروم از نور امامیم. محروم از خورشید نیستیم؛ محروم از نور خورشیدیم. خورشید محوریت خودش را دارد. امام با وجودش عالم را نگه داشته. عالم را حفظ کرده. عالم را امنیت داده «إنّی أمانٌ لأِهلِ الأرضِ»، حضرت می‌گوید من امان اهل زمینم. آن نوری که ما از آن بهره‌مند نیستیم نور حاکمیت است. بعضی از بزرگان مثل علامه مجلسی تعبیرشان این است که می‌گویند وقتی انسان ملکوتی شد؛ خدایی شد؛ می‌تواند از این ابر رد بشود.

وی در خصوص وظیفه امت در قبال امام در عصر غیبت نیز خاطرنشان کرد: الان دغدغه ما باید دغدغه امام باشد. امیرالمومنین (ع) به شخصی فرمودند: هر مأمومی امامی دارد که باید به امامتش اقتدا کند. بر اثر اقتدا به امام، در اثر نور علم امام، آن شخص روشن می‌شود. حالا که دغدغه حضرت حجت دغدغه حکومت و ظهور است، برنامه ما باید برنامه ظهور باشد. ما باید برای ظهور برنامه‌ریزی کنیم. ما باید کاری کنیم یک ثانیه فرج نزدیک شود. فرد منتظر بسترساز جامعه منتظر است. اول باید این موضوع برای خودم دغدغه بشود تا بتوانم در جامعه ایجاد دغدغه کنم.