به گزارش ایسنا، سالانه حدود 300 هزار تن کیوی در کشور تولید و تقریبا نیمی از آن صادر می‌شود که البته در برخی سال ها شرایط اقلیمی خاص مانند سرما و برف بی‌سابقه سبب نوسان تولید این محصول شده است.
بر اساس آمار رسمی منتشر شده وزارت جهاد کشاورزی در سال گذشته بیش از 113 هزار 964 تن کیوی به ارزشی بالغ بر 62 میلیون و 276 هزار دلار به کشورهای مختلف صادر شده است اما این محصول به صورت طبیعی از نیمه مهر ماه برداشتش آغاز می‌شود که البته شاید چند روزی شرایط اقلیمی آن را عقب‌تر یا جلوتر بیندازد.
این در حالی است که خبر می‌رسد کیوی ایران طی هفته‌های اخیر به صورت نرسیده و کال چیده و صادر شده است که این مسئله به بازار، کیفیت و برند کیوی ایرانی آسیب می‌رساند. البته آخرین آمار منتشر شده از سوی وزارت جهاد کشاورزی نشان می‌دهد که طی چهار ماه نخست امسال بیش از 28 هزار و 428 تن کیوی به ارزش بالغ بر 15 میلیون و 753 هزار دلار صادر شده است که البته این میزان مربوط به محصول سال گذشته بوده که با انبارداری و نگهداری در این ماه‌ها صادر شده است؛ اما اینکه محصول نرسیده را به هوس سود بیشتر و سودجویی مقطی به بازارهای جهانی بفرستیم و کیوی ایرانی را در نظر مشتریان خارجیاش بد جلوه دهیم، تنها حاصلش ماندن کیوی روی دست باغداران به دلیل از بین رفتن بازار صادراتی آن است.
گمرک به نامه وزارت کشاورزی اهمیت نداد!
در این زمینه محمد علی طهماسبی - معاون وزیر جهاد کشاورزی، به ایسنا توضیح داد: وزارت جهاد کشاورزی با این مسئله مخالف بوده و مخالفت خود را در قالب بخشنامه‌ای از سوی معاونت توسشعه بازرگانی این وزارتخانه به گمرک ارسال کرده‌ایم، اما برخی از گمرک‌ها در این زمینه همکاری نکرده و باعث صادر شدن کیوی نرسیده شده‌اند.
وی با بیان اینکه صادرات کیوی نامرغوب و نرسیده ممنوع است، افزود: بر اساس محاسبات و بررسی‌های انجام شده کیوی باید بر اساس بریکس سنجیده شود تا ببینیم برای ارسال به بازارهای صادراتی آمادگی برداشت دارد یا خیر. بریکس یا همان میزان مواد جامد محلول است که برای کیوی 6.2 درصد در نظر گرفته شده است اما برای رسیدن به این میزان بیشتر از یک ماه دیگر باید به محصول زمان داد تا به کیفیت مطلوب برسد.
معاون وزیر جهاد کشاورزی تاکید کرد که نباید کیوی یا هر محصول دیگر در بخش کشاورزی و باغبانی زودتر از موعد رسیدن به فصل برداشت، صادر شود، چرا که کیفیت پایین آن سبب می‌شود بازار آن محصول در میان مشتریان خارجی بهم بخورد و نتوانیم در آینده انتظاری که از ارزآوری این محصول داریم را بدست آوریم.
