این نویسنده کودک و نوجوان در حالی که آثار کهن را سرشار از داستان‌ها و حکایت‌های پندآموز دانست در گفت‌وگو با ایسنا بیان کرد: این آثار شناخت کودک را نسبت به جهان افزایش می‌دهد و سرگرم‌کننده است؛ منتها اغلب این متون به لحاظ زبانی دشوار هستند و درک و فهم آن‌ها برای کودکان و نوجوانان ما سخت است، به همین دلیل بسیاری از نویسندگان ما سراغ بازنویسی این آثار رفته‌اند.
برآبادی سپس با اشاره به لزوم برخی تغییرات در بازنویسی آثار کهن گفت: معمولا نویسندگان امروزی با توجه به شرایط جامعه و عرف و عادت، تغییراتی در مضمون این حکایت‌ها می‌دهند تا با شرایط امروزی وفق پیدا کنند؛ به طور مثال ممکن است برابری جنسیتی چنان‌که الان در جامعه مد نظر است در آن روزگار رعایت نشده باشد، یا تربیت بچه‌ها چنان‌که امروز مطرح است، مطرح نبوده و در گذشته شدت بیشتری داشته که موارد این‌چنینی باید تغییر پیدا کنند تا مطابق شرایط امروزی جامعه باشند.
او افزود: این حکایت‌ها زمینه‌های مختلفی همانند: تربیتی، آموزشی، اخلاقی، مذهبی و گاهی صرفا سرگرم‌کننده دارند. کتاب‌هایی مانند «جوامع الحکایات»، «قابوس‌نامه»، «مرزبان‌نامه» و ... هستند که خوشبختانه نویسندگان ما از آن‌ها بازنویسی‌های زیادی انجام داده‌اند.
این نویسنده کودکان و نوجوانان در پایان در پاسخ به این سوال که بازنویسی آثار کهن فارسی تا چه میزان می‌تواند جایگزین افسانه‌های ترجمه‌شده خارجی برای نوجوانان ما باشد گفت: کشورهای خارجی از قرن 18 بازنویسی آثار را شروع کرده‌اند و با نگارش فیلم‌نامه از افسانه‌های متون کهن‌شان توانسته‌اند برای کودکان و نوجوانان‌شان زمینه‌ای نسبت به این آثار فراهم کنند. اما متاسفانه در ایران هنوز چنین کاری نتوانسته‌ایم انجام دهیم که بر مبنای شخصیت‌های افسانه‌ای و حکایت‌های تمثیلی که در متون کهن‌مان وجود دارد بتوانیم شخصیت‌های کارتونی خلق کنیم و فیلم‌های خوبی بسازیم تا بچه‌ها را به خواندن آثار کهن جلب کند.
