مجله دیجی کالا - یوسف اسفندیاری: روزبه‌روز به تعداد گجت‌های مبتنی بر فناوری بی‌سیم افزوده می‌شود و به همین خاطر تعداد پورت‌ها و کابل‌ها همواره رو به کاهش است. با این حال، هرچند شرکت‌ها با تمام قوا در راستای بهره‌گیری از فناوری شارژ بی سیم حرکت می‌کنند، اما هنوز نتوانسته‌اند پورت مربوط به شارژ را به‌طور کامل حذف کنند.
طی 10 سال گذشته بارها این عبارت را شنیده‌ایم که «به‌زودی فناوری شارژ بی سیم جایگزین شارژ سنتی می‌شود» ولی هنوز که چنین اتفاقی نیفتاده است. آیا حالا که گوگل هم با عرضه سری جدید گوشی‌های پیکسل به بهره‌گیری از این فناوری روی آورده، به همه‌گیرتر شدن این مشخصه نزدیک‌تر شده‌ایم؟
سیستم فناوری شارژ بی سیم مانند گرمایش القایی است و بعد از ایجاد میدان الکترومغناطیسی در یک مکان، این انرژی به سیم‌پیچ‌های فلزی موجود در گجت که در نزدیکی میدان موردنظر قرار دارد، انتقال می‌یابد. زمانی که با استفاده از اجاق برقی می‌خواهید کتری پر از آب را داغ کنید، انرژی الکتریکی به‌صورت انرژی گرمایی به پایین کتری منتقل می‌شود. این موضوع منجر به داغ شدن کتری و به جوش آمدن آب می‌شود.
شارژ بی‌سیم هم در اصل چنین کارکردی دارد. در شارژ بی‌سیم با دو سری سیم‌پیچ سروکار داریم که یکی از آن‌ها برق را به‌جای گرما، به میدان الکترومغناطیسی تبدیل می‌کند. سیم‌پیچ موجود در گجت موردنظر هم این میدان شناور را دوباره به انرژی تبدیل می‌کند. در نهایت این انرژی روانه‌ی باتری گجت می‌شود و آن را شارژ می‌کند.
بهره‌گیری از شارژ بی سیم برای گوشی‌ها به سال 2009 و عرضه گوشی Palm Pre برمی‌گردد. در سال‌های اخیر شرکت‌های زیادی به این مشخصه روی آورده‌اند و در همین زمینه می‌توانیم به آیفون 8 و آیفون X و آیفون‌های 2018 اشاره کنیم که از استاندارد شارژ بی سیم Qi پشتیبانی می‌کنند.
گوشی‌های پرچم‌دار سامسونگ هم از سال‌ها از پیش این مشخصه پشتیبانی می‌کردند و حالا تقریباً تمام گوشی‌های پرچم‌دار از این مشخصه بهره می‌برند. در ابتدا گوشی‌ها از لحاظ استاندارد شارژ بی‌سیم متحد نبودند اما حالا شرکت‌ها در زیر پرچم استاندارد Qi جمع شده‌اند و این می‌تواند استقبال از این مشخصه را افزایش دهد.
البته برای بهره‌گیری از شارژ القایی باید چالش‌های این فناوری به حداقل برسد. به‌عنوان مثال، با توجه به اینکه در این فرایند بخش زیادی از انرژی به‌صورت گرما هدر می‌رود، این نوع شارژ معمولاً سرعت کمتری نسبت به شارژ سیمی دارد. علاوه بر این، در بسیاری از موارد وقتی که گوشی‌ها فقط چند دقیقه بر پد شارژ قرار می‌گیرند، بدنه آن‌ها خیلی سریع داغ می‌شود. موضوعی که کاربران چندان از آن دل خوشی ندارند.
در ضمن باید خاطرنشان کنیم که فعلاً گوشی‌های مجهز به بدنه‌های فلزی، نمی‌توانند از این فناوری بهره ببرند. این یعنی گوشی‌ها برای اینکه بتوانند از این فناوری بهره ببرند، باید از بدنه‌های شیشه‌ای یا پلاستیکی استفاده کنند. اندازه سیم‌پیچ‌های پد شارژ هم در برد مفید این انتقال تأثیرگذار است و از آنجایی که پدهای شارژ بی‌سیم وسعت چندانی ندارند، برد شارژ آن‌ها بسیار محدود است.
اما حتی در سیم‌پیچ‌های بزرگ هم بخش زیادی از انرژی ورودی هدر می‌رود. بر اساس پژوهش انجام شده در دانشگاه MIT، حدود 40 درصد برق ورودی به پد شارژ، به مقصد یعنی گجت مذکور نمی‌رسد و در این میان از دست می‌رود.
علی‌رغم این محدودیت‌ها، باید بگوییم که هنوز امید زیادی برای موفقیت گسترده و همه‌گیر شدن این فناوری وجود دارد. به‌خصوص از زمانی که آیفون هم به بهره‌گیری از استاندارد Qi روی آورده، احتمال این موفقیت بیشتر هم شده است. اما به نظر می‌رسد اپل فعلاً برای خالی نبودن عریضه این فناوری را برای گوشی‌های خود به ارمغان آورده و مثلاً هنوز هم خبری از پد شارژ ایرپاور نیست، شارژری که قرار بود سال گذشته روانه‌ی بازار شود.
اپل با حذف جک هدفون نشان داد که می‌تواند کاربران را به خرید هدفون‌های بی‌سیم ترغیب کند و باید ببینیم آیا مانند جریان حذف جک هدفون، در زمینه‌ی شارژ بی‌سیم هم به‌طور همه‌جانبه وارد عمل می‌شود یا اینکه فعلاً این مشخصه را به‌عنوان یک ویژگی جانبی در گوشی‌های خود تعبیه می‌کند.
هرچند گوگل در بخش نرم‌افزار اهمیت بسیار زیادی دارد، ولی در بخش سخت‌افزار همچنان از اهمیت چندان زیادی بهره نمی‌برد و بهره‌گیری گوشی‌های این شرکت، تأثیر بسزایی در افزایش استقبال مخاطبین از شارژ بی سیم ندارد. در نهایت به نظر می‌رسد اگر اپل این فناوری را به‌صورت همه‌جانبه بپذیرد، شاید کاربران هم این فناوری را بپذیرند و استفاده از آن را آغاز کنند.
