به گزارش ایسنا، وی در گسترش نظریه الکترودینامیک کوانتومی سهم مهمی داشت و از دانشمندان پروژه "منهتن"، پروژه‌ای که به ساخت نخستین بمب اتمی انجامید، بود.
بعدها وی یکی از اعضای کمیسیون راجرز بود که از سوی رئیس جمهور ایالات متحده وظیفه بررسی واقعه انفجار فضاپیمای "چلنجر" را بر عهده داشت. در سال 1965، "فاینمن" به دلیل پژوهش‌هایش در زمینه الکترودینامیک کوانتومی، جایزه نوبل فیزیک را دریافت کرد.
علاوه بر این، "فاینمن" مدرسی تأثیرگذار و یک نوازنده بود و از بسیاری جهات فردی خاص و آزاداندیش به‌شمار می‌آمد.
"فاینمن" یک مبلغ مشتاق علم بود. در سال 1959 او در سخنرانی مشهور و نوآورانه خود در انجمن فیزیک آمریکا با عنوان «آن پایین فضای بسیاری هست»، به بررسی ایده‌هایی که اکنون با نام فناوری نانو شناخته می‌شوند، پرداخت و چشم‌انداز شگفت‌انگیزی را که این ایده‌ها ترسیم می‌کردند، بررسی کرد.
"فاینمن" در دوران حیاتش به یکی از مشهورترین دانشمندان جهان تبدیل شد. در سال 1999، در یک نظرخواهی از 130 فیزیکدان مطرح از کشورهای مختلف توسط نشریه بریتانیایی Physics World"، "فاینمن" به عنوان یکی از 10 فیزیکدان برتر تمام اعصار انتخاب شد.
وی همچنین به دلیل ماجراجویی‌های فراوانش که در کتاب‌های «حتماً شوخی می‌کنید آقای فاینمن؟» و «چه اهمیتی می‌دهید دیگران چه فکری می‌کنند؟» به تفصیل راجع به آن‌ها صحبت شده، مشهور است.
"فاینمن" در دبیرستان "فار راک‌اویگ تحصیل می‌کرد. در دبیرستان، ضریب هوشی وی بر اساس یک آزمون نامشخص 123 تخمین زده شده بود. او وقتی به 15 سالگی رسید بر مثلثات، هندسه تحلیلی، دیفرانسیل و انتگرال و حد مجموع مسلط بود.
وی برای پذیرش در دانشگاه کلمبیا اقدام کرده بود، اما به دلیل سهمیه محدودی که برای یهودیان وجود داشت، پذیرفته نشده بود و به جای کلمبیا به ام‌آی‌تی رفت. در دوران کارشناسی، "فاینمن" دو مقاله در مجله Physical Review منتشر کرد. او یکی از این مقاله‌ها را با عنوان «پراکندگی پرتوهای کیهانی به وسیله ستارگان یک کهکشان» با همکاری "مانوئل والاراتا" نوشته بود.
مقاله دیگر "فاینمن"، تز سال آخرش درباره «نیروهای میان مولکول‌ها» بود. این مقاله بر مبنای ایده‌ای از "جان سی اسلیتر" بود. "اسلیتر" به قدر کافی از تز "فاینمن" راضی بود که آن را در ژورنالی منتشر کرد. امروزه موضوع رساله "فاینمن" با نام "قضیه هل‌مان-فاینمن" شناخته می‌شود.
او در سال 1939 مدرک کارشناسی‌اش را از ام‌آی‌تی گرفت و در همین سال برنده بورسیه پاتنام شد. در آزمون‌های ورودی تحصیلات تکمیلی دانشگاه پرینستون، "فاینمن" در فیزیک نمره کامل گرفت که بی‌سابقه بود و نمره ریاضی‌اش هم بسیار بالا بود.
در سال 1941، در حالی که آتش جنگ جهانی دوم در اروپا شعله‌ور شده بود، "فاینمن" در ایالات متحده در مرکز تسلیحاتی فرانکفورد در پنسیلوانیا به کار بر روی مسائل مربوط به پرتاب موشک‌های بالستیک گذراند.
"فاینمن" نقش مهمی در کمیسیون راجرز، هیات ریاست جمهوری تشکیل شده برای بررسی فاجعه "چلنجر" داشت. هنگام پخش زنده تلویزیونی یکی از جلسه‌های این کمیسیون، "فاینمن" با آزمایشی نشان داد که پلیمر استفاده شده در واشرهای چنبری شاتل خاصیت ارتجاعی خود را در دمای پایین از دست می‌دهد. او این کار را با فشردن نمونه‌ای از این ماده با یک گیره و فروبردن آن در لیوان آب خنکی که جلویش بود، انجام داد. در رای نهایی، کمیته مذکور علت فاجعه را خرابی یکی از واشرهای درزگیری در یکی از موشک‌های پیشران جامد دانست.
وی در نهایت در 15 فوریه 1988 در سن 69 سالگی به دلیل ابتلا به سرطان در مرکز پزشکی یوسی‌ال‌ای در گذشت.
