این شاعر کودکان و نوجوانان در گفت‌وگو با ایسنا، درباره وضعیت آثار ادبی طنز کودک و نوجوان اظهار کرد: در حوزه کتاب‌های داستانی طنز کودک و نوجوان وضعیت به نسبت به خوب است، هم نویسندگان در این حوزه فعال هستند و هم ناشران از چاپ آثار داستانی طنز استقبال می‌کنند، ولی در حوزه شعر طنز کودک و نوجوان خصوصا در زمینه چاپ و نشر وضعیت اصلا خوب نیست، وگرنه شاعران طنز در این حوزه کار می‌کنند.
او با بیان این‌که وضعیت چاپ کتاب شعر به‌ویژه در حوزه نوجوان خیلی بد است گفت: به طور کلی ناشران در حوزه کتاب شعر نوجوان سرمایه‌گذاری نمی‌کنند. در مورد داستان نوجوان، وضعیت آثار طنز و غیرطنز خوب است، اما اوضاع شعر اصلا خوب نیست.
شاعر مجموعه «احتیاط کنید! پرنده‌ها پای سفره صبحانه‌اند» که سال گذشته در فهرست «کلاغ سفید» کتابخانه بین‌المللی کودکان مونیخ قرار گرفت همچنین بیان کرد: من به یک نکته که همیشه باید به آن توجه شود معتقدم؛ این‌که در حوزه آثار طنز، غیرطنز و غیره مخاطب‌شناسی آثار کودک و نوجوان خیلی مهم است. برای همین فکر می‌کنم ادبیات کودک و نوجوان همیشه جای کار دارد، چون اغلب آثاری که چاپ می‌شوند، مخاطب‌شناسی باکیفیتی ندارند.
تولایی افزود: آن‌چه خیلی از نویسندگان و شاعران کودک و نوجوان از مخاطبان‌شان برای تولید اثر می‌بینند با وضعیت فعلی کودکان و نوجوانان فاصله دارد. در واقع خیلی وقت‌ها ما برای خودمان می‌نویسیم و درک واقعی از مخاطب‌مان نداریم. تصوری که از مخاطب‌مان داریم باعث شده برای‌شان بنویسیم نه آن‌چه در واقعیت مخاطب وجود دارد.
او با اشاره به این‌که کودکان و نوجوانان امروز خیلی جسور و هنجارشکن هستند گفت: بچه‌ها قوانین و خط قرمزها را رد می‌کنند و مولف باید در حین خلق آثار برای آن‌ها به این توجه کند. شعرهای طنز که در مطبوعات برای کودکان و نوجوانان می‌بینیم بیشتر طنزهای احتیاط‌شده هستند که این بیشتر طنز فرمایشی است تا طنز خلاق ادبی و جسورانه. جسارت در آثار وجود ندارد، برای همین ممکن است برای بچه‌ها جذاب نباشد.
این شاعر همچنین با بیان این‌که در سال‌های اخیر کار جدیدی در قالب شعر طنز کودک و نوجوان در کتاب‌ها چاپ نشده است اظهار کرد: آثار طنز کودک و نوجوان به طنزهای مدرسه‌ای محدود شده‌اند، درحالی‌که موضوعات مدرسه‌ای در قالب طنز خیلی کلیشه‌ای شده است. در صورتی که وقتی آثار بچه‌ها را می‌خوانیم، خیلی جسورانه هستند و اصلا احتیاط‌های بزرگ‌ترها را ندارند. بچه‌ها حتی در آثارشان طنزهای سیاسی دارند و نسبت به حوادث سیاسی کشور هم واکنش نشان می‌دهند. آن‌ها این‌طور می‌نویسند، اما وقتی ما می‌خواهیم بنویسیم به همان اتفاقات مدرسه محدود هستیم. درحالی‌که بچه‌های امروز پا را خیلی فراتر گذاشته‌اند و نسبت به مسائل جامعه و اتفاق‌های سیاسی کشور عکس‌العمل نشان می‌دهند و در مورد آن‌ها می‌نویسند. اما ما بزرگ‌ترها وقتی می‌خواهیم بنویسیم به دلایل مختلف سراغ این جسارت‌ها و هنجارشکنی‌ها نمی‌رویم یا این‌که می‌گویند قابل چاپ نیست. این باعث می‌شود ما طنز ناب و خلاق نداشته باشیم و بیشتر طنزها فرمایشی و با احتیاط باشند که ادبیات هم خیلی در این احتیاط وجود ندارد.
حسین تولایی در پایان درباره وضعیت تصویرگری آثار طنز کودک و نوجوان گفت: به طور کلی، به تبع ادبیات احتیاط‌شده، آرام و بی‌حاشیه، تصاویر هم به همان شکل هستند و جسارتی در آن‌ها وجود ندارد.
