پرنده خوشبختی روی شانه‌های سندرز

ساعاتی پیش از اینکه الیزابت وارن پا به صحنه مناظره بگذارد، او در هتلی که اقامت داشت، به تمرین 6 ساعته پرداخت. صدای او به دلیل سرماخوردگی گرفته بود و تیم کارزار انتخاباتی تا لحظه‌ای که وی پا به صحنه بگذارد در ترس و تعلیق به‌سر می‌برد. با این حال وی را با دارو و درمان‌هایی که مخصوص یک خواننده اپرا است، راهی صحنه کردند. اما این نگرانی‌ها ساعاتی بعد، پس از اینکه وی را خوش‌صدا دیدند از بین رفت. تیم طراحی لباس نیز پس از اینکه وی توانست از لباس اتاق با صدای معمولی بیرون بیاید، لحظاتی وی را تشویق کردند. او در تمام مدت حضورش در هتل پاریس در لاس وگاس اعتماد‌به‌نفس خود را برای مناظره حفظ کرده بود. او سخنان ابتدایی‌اش را چنین آغاز کرد: «دوست دارم سخن را اینگونه آغاز کنم و بگویم علیه که هستیم؟ میلیاردری که زنان را چاق و چله و زنان دگرباش را الاغ می‌خواند و باید بگویم که من در مورد ترامپ صحبت نمی‌کنم. این سخنان شهردار بلومبرگ است.»

این یک شروع خوب و امیدوارکننده برای نامزدی است که عمدتا سال گذشته (میلادی) در مناظرات مغلوب حریفان شده بود و دست خالی از میادین باز‌می‌گشت. حملات وی البته فقط به مایکل بلومبرگ محدود نبود و سایر رقبا را از حملات تند بی‌نصیب نگذاشت. این نوع مناظره وی را به سال‌های بسیار دور پرت کرد، زمانی که در دوره دبیرستان توانسته بود در مناظرات یک کاپ قهرمانی به‌دست آورد و هم اینک همان کاپ را پشت یک محفظه شیشه‌‌ای به‌عنوان یادگاری نگه می‌دارد. این نمایش قدرتمندانه درست سه روز پیش از برگزاری انتخابات مقدماتی دموکرات‌ها در نوادا صورت گرفت و این دقیقا عکس آن ادعاهایی است که کارشناسان پس از پایان انتخابات در نیوهمپشایر کرده و گفته بودند که وارن در حال محو شدن بوده و نامزدی‌اش در معرض خطر قرار گرفته است. برای تیم وارن که مدت طولانی در تقلا بودند تا به درک درستی از تاثیر حملات وارن روی سایر نامزدها و همچنین تاثیر جنسیت وی در انتخابات برسند، حالا مناظره اخیر می‌تواند امید را به کارزار انتخاباتی این نامزد دموکرات‌ها برگرداند.

وارن صبح روز پنج‌شنبه در جمع هواداران خود در شمال لاس وگاس گفت: «من نیامده‌ام که به سادگی بروم». البته اجرای بی‌نظیر وی با بازخورد عالی هم همراه شد. او پیش از اینکه پایش را به صحنه بگذارد، توانسته بود یک میلیون دلار کمک مالی بیشتر دریافت کند و پس از مناظره نیز این رقم در عرض 20 ساعت به 5 میلیون دلار رسید. این ارقام در واقع از سال 2019 به این‌سو برای کارزار انتخاباتی وارن یک روز استثنایی را رقم زد. اواخر روز پنج‌شنبه کارزار انتخاباتی وارن که اوضاع مالی را در تاریخ یک فوریه بسیار وخیم گزارش کرده بود، به باد فراموشی سپرد. کارزار انتخاباتی وارن در ژانویه با مشکلات مالی عدیده‌ای دست و پنجه نرم می‌کرد و زمانی که وارد ماه فوریه شدند، از کمترین پول ممکن در میان سایر نامزدها در بانک برخوردار بودند و رقمی در حدود 3/ 2 میلیون دلار داشتند. کارزار وارن، در واقع تا ماه ژانویه در ازای هر یک دلاری که کمک دریافت کرده بود، 2 دلار هزینه می‌کرد و اینها به دنبال یک خط اعتباری 3 میلیون دلاری بودند اما تنها توانسته بودند 400 هزار دلار آن را دریافت کنند. اما مناظره روز چهارشنبه و حملات وی به میلیاردر دموکرات‌ها، کارزار انتخاباتی وارن را میلیونر کرد.

جف ویور، یکی از مشاوران ارشد سناتور برنی سندرز به نیویورک‌تایمز گفت: افرادی که مناظرات را فاقد اهمیت می‌دانستند حالا متوجه شدند که پیروزی در آن چگونه می‌تواند سرنوشت یک نفر را تغییر دهد. مشاور سندرز اجرای وارن را عالی دانست و گفت که برای او بسیار خوب بوده است. به گفته دستیاران وارن هم، در حالی که جملات آغازین وی همان گفته‌های تمرین‌شده بود اما این جملات بداهه این نامزد بود که آن شب عالی را رقم زد. وارن با افشای توافق‌نامه‌های محرمانه کارمندان زن با بلومبرگ، یک شب تلخ برای شهردار سابق نیویورک رقم زد. شهردار سابق نیویورک اما در واکنش به سخنان وارن گفت که من با بعضی زنان بسیار خوب رفتار کرده ام. با این حال سوالی که هم اینک درخصوص کارزار انتخاباتی وارن مطرح بوده این است که خیزش وی کمی دیرهنگام نیست؟ در این راستا ماریا اربینا، مدیر سیاسی و رئیس سابق کارکنان هری رید، سناتور نوادا به نیویورک تایمز گفت: من فکر می‌کنم که نوادایی‌ها درخصوص نامزدی وی (وارن) احساس احمق بودن می‌کردند اما پس از مناظره نظرشان کاملا تغییر کرد. وی اضافه کرد: پس از مناظره هر کسی را می‌دیدی می‌گفت که او (وارن) دیگران را له کرد.

حضور قوی وارن اما شانس میلیاردر تازه‌وارد را هم کمرنگ کرد. در حالی که در این اواخر برخی شانس بلومبرگ را برای حضور در انتخابات بالا می‌دانستند، گفته می‌شود با اتفاقات روز چهارشنبه، کارزار انتخاباتی بلومبرگ به شوک فرو رفته است. البته کارزار انتخاباتی بلومبرگ پیش‌بینی کرده بودند که این مرد که برای سالیان سال، برای جمهوری خواهان چک می‌کشید، با سوالات مهمی درخصوص رفتارش با زنان و اقلیت‌ها روبه رو شود. بلومبرگ می‌دانست که باید به این سوالات پاسخ دهد و دست کم بتواند در برابر آنها دوام بیاورد.

در این روز تقریبا تمام نامزدها خود را برای حمله به بلومبرگ آماده کرده بودند. برنی سندرز برای پررنگ کردن حمایت بلومبرگ در دوره شهرداری از سیاست پلیس که فعالان حقوق مدنی می‌گویند اقلیت‌ها را هدف می‌گرفت، اصلا وقت تلف نکرد. الیزابت وارن به اظهارات تحقیرآمیزی اشاره کرد که بلومبرگ درباره زنان بر زبان رانده و به حل و فصل خصوصی دعاوی درباره آزار جنسی از سوی او و شرکت‌هایش اشاره کرد. او در تلاشی برای گره زدن مایکل بلومبرگ به دونالد ترامپ گفت: «دموکرات‌ها خیلی ریسک خواهند کرد اگر یک میلیاردر متکبر را با یکی دیگر جایگزین کنند.» ایمی کلوبوچر هم او را به پنهان شدن پشت آگهی‌های تلویزیونی‌اش متهم کرد و جو بایدن به انتقاد بلومبرگ از اصلاحات نظام بهداشتی باراک اوباما اشاره کرد. در همین حال پیت بوتیجج با یک تیر سعی کرد هم مایکل بلومبرگ و هم برنی سندرز را که فعلا در نظرسنجی‌های ملی پیشتاز است هدف بگیرد. او هشدار داد که اگر سندرز و بلومبرگ تنها نامزدهای باقی مانده بعد از دور جدید رای‌گیری باشند، دموکرات‌ها با دو چهره تفرقه‌انگیز روبه‌رو خواهند بود: «یک سوسیالیست که فکر می‌کند سرمایه داری ریشه همه بدی‌ها است و یک میلیاردر که فکر می‌کند پول سرمنشا همه قدرت‌ها است.» در واقع روز چهارشنبه همه مخالفان بلومبرگ جملات خود را برای حمله به او آماده کرده بودند و بلومبرگ گاه برای پاسخگویی تقلا می‌کرد. بلومبرگ اما از سیاست (استاپ‌اند فریسک) که گفته می‌شود اقلیت‌ها را هدف می‌گیرد، عذرخواهی کرد و گفت نمی‌دانسته چقدر برای سیاه‌پوستان شهر نیویورک ضرر داشته است. او از تصمیم خود برای محرمانه نگه داشتن جزئیات حل و فصل دعاوی علیه شرکت‌هایش دفاع کرد و افزود: «هیچ یک از آنها مرا به انجام هیچ خطایی متهم نمی‌کند، مگر آنکه احتمالا از جوک‌هایی که گفته بودم دل خوشی نداشتند.» این حرف با غرولند مخاطبان حاضر در محل مناظره روبه‌رو شد. از آخرین باری که بلومبرگ در یک مناظره سیاسی شرکت داشته است بیش از 10 سال می‌گذرد. او چهارشنبه شب در آب‌های عمیق سیاسی شیرجه زد و مردم آمریکا به زودی فرصت می‌یابند تصمیم بگیرند او باید غرق شود یا شنا کند. با این حال عملکرد بلومبرگ در روز چهارشنبه طرفداران و رقبای وی را غرق بهت و حیرت کرد و کارزار انتخاباتی‌اش بیش از پیش ناامید شده است. در حالی که بلومبرگ قصد داشت تا وضعیت خود را در یوتا بهبود بخشد، او و تیمش مجبور شدند درباره برخی از بدهکاری‌های بزرگش صحبت کنند. هووارد ولفسان، یکی از نزدیک‌ترین مشاوران بلومبرگ وضعیت پیش آمده را متوجه خود کرد. ولفسان می‌گوید: «من این مناظره را رهبری کردم و مسوولیت وضعیت به وجود آمده را می‌پذیرم. این من بودم که وی را ناآماده راهی مناظره کردم».

چند نفر از افراد مشغول در کارزار انتخاباتی بلومبرگ که خواسته‌اند ناشناس بمانند به نیویورک‌تایمز گفتند: مشاوران شهردار سابق نیویورک گفته‌اند رویکرد خود را در مناظره بعدی، به‌طرز اساسی تغییر خواهند داد. مناظره بعدی پیش از انتخابات کارولینای جنوبی برگزار خواهد شد.

بلومبرگ پیش‌تر نیز این سیگنال را داده بود که باید حملات خود را متوجه سوسیالیست‌ترین نامزد حزب دموکرات، یعنی برنی سندرز کند. به همین منظور او از داستان مناظره خود در روز چهارشنبه یک جوک ساخت و روز پنج‌شنبه در بین هواداران خود گفت: «شب گذشته را چگونه گذراندید؟» او سپس به حزب هشدار داد و تصریح کرد: «شاید حزب قصد دارد کسی را نامزد کند که در ماه نوامبر شکست بخورد». او افزود: اگر حزب کسی را انتخاب کند، کسی مانند برنی سندرز که از پایگاه اندکی برخوردار است، این ممکن است یک خطای نابخشودنی باشد».

اگر قرار باشد، مناظره روز چهارشنبه را آغاز یک نمایش بدانیم، او باید برای مناظره بعدی جایگاه خود را تقویت کند اما حضور اولیه وی در مناظره بسیار ناامید‌کننده بود. پیش‌تر برخی از میانه‌روهای حزب گفته بودند که بلومبرگ باید از دور رقابت‌ها کنار بکشد و به‌رغم اینکه جایگاه فردی مانند برنی سندرز در حزب دموکرات به شدت تقویت شده است، با این حال این افراد پس از وضعیت شکننده بلومبرگ در چهارشنبه شب، بیشتر بر موضع خود اصرار می‌ورزند.حضور بلومبرگ برای نخستین بار در مناظرات بیشتر به احیای کارزار انتخاباتی وارن ختم شد. وارن در فردای مناظره درباره شکست بلومبرگ گفت: «شرط می‌بندم که وی (بلومبرگ) در حال تکان دادن جیب‌هایش است و افزون بر 100 میلیون دلار برای تبلیغات خرج خواهد کرد تا مردم آن شب را فراموش کنند.»

هفته‌ها پیش برخی از دستیاران و مشاوران بلومبرگ درباره برخورد سایر نامزدها هشدار داده بودند و باخت در این مناظره را به‌عنوان یکی از چشم‌اندازها در نظر گرفته بودند. با این همه او با خرج‌های فراوانی که داشته و نیروهایی که در سراسر آمریکا استخدام کرده، توانسته است در نظرسنجی‌های ملی خود را بالا بکشد.

در نظرسنجی ملی بلومبرگ با صعود به رده سوم، توانسته نظر 9/ 15 درصد رای‌دهندگان را به خود جلب کند. اما برنی سندرز هم در این مدت در نظرسنجی‌های ملی صعود کرده است. او همچنین در برخی ایالات که از شرایط مناسبی برخوردار نبود، رشد قابل‌توجهی داشته و در بیشتر آنها در صدر ایستاده است. اگر کارولینای جنوبی را نادیده بگیریم، وی در تمامی ایالاتی که انتخابات مقدماتی دارند به رده اول صعود کرده است. وی در نوادا با 30 درصد در رده اول است. پس از او بایدن و بوتیجج با 16 و 14 درصد در رده‌های دوم و سوم قرار گرفتند. در کارولینای جنوبی بایدن با 5/ 24 درصد اول است و برنی سندرز با 8/ 20 درصد در رده دوم قرار دارد. نفر سوم در این ایالت استیه‌یر کم شانس است که با 5/ 15 درصد پشت سر برنی سندرز قرار گرفته است. در کالیفرنیا هم برنی سندرز با 27 درصد آرا در صدر است و بایدن با 3/ 15 درصد در رده دوم قرار دارد. بلومبرگ در این ایالت با 3/ 15 درصد سوم است. اما عجیب‌ترین جهش در آرای نظرسنجی در تگزاس رقم خورد و برنی سندرز با صعود در این ایالت با 5/ 23 درصد به رده اول رفت و بایدن با 21 درصد در تعقیب او است.

دیوید بروکس، ستون‌نویس نیویورک تایمز نیز بر این باور است که برنی سندرز حالا بخت و اقبال اول دموکرات‌ها برای انتخابات ریاست جمهوری سال 2020 است. بروکس نوشت: نامزدهای موفق ریاست جمهوری اسطوره‌ساز هستند. آنها فقط راوی یک داستان نیستند. آنها داستانی را بیان می‌کنند که به افراد کمک می‌کند تا لحظه حال را معنا کنند؛ داستانی که مردم را به دو دسته شرورها و قهرمانان تقسیم می‌کند. این یک چالش اصلی است و شرح می‌دهد که چرا این افراد می‌توانند نقل‌کننده این داستان هیجان‌انگیز باشند. در سال 2016 ترامپ یک داستان اسطوره‌ای موفق را نقل کرد. او گفت: «نخبگان ما افرادی حریص و احمق هستند و از کشورمان سوءاستفاده می‌کنند. آنها ارزش‌های کشور ما را تضعیف کرده‌اند.» به گفته بروکس این افسانه البته چندان جدید نیست و از دهه 1980 توسط پوپولیست‌ها بارها نقل شده است. این همان تقابل دیدگاه آنها با سایر افراد است.

طرفداران ترامپ نه تنها به این افسانه باور دارند بلکه با آن زندگی می‌کنند. در واقع این نشان می‌دهد که آنها دنیا را چگونه می‌بینند. ترامپ می‌تواند تا زمانی که لازم باشد از این افسانه غلط به سود خود نتیجه بگیرد. او ممکن است میلیون‌ها بار با رسوایی روبه‌رو شود اما تا زمانی که باورمندان به وی آن را نپذیرند، کاری از پیش نمی‌رود.

حالا اما برنی سندرز راوی افسانه خود شده است. او می‌گوید: «نخبگان شرکت‌ها و هیولاهای وال‌استریت ثروت کشور را در اختیار دارند و خانواده‌های کارگران را سرکوب می‌کنند.» این هم یک افسانه جدید نیست و جنگ طبقاتی تقریبا از سال 1848 در جریان است. این ایده هم طرفداران زیادی دارد و ما را در تقابل با آنها قرار می‌دهد. وقتی شما در افسانه برنی سندرز زندگی می‌کنید، دنیا را از دریچه چشمان وی می‌بینید.

بروکس در ادامه می‌نویسد: اگر شما دنیا را از دریچه بلومبرگ نگاه کنید، مرد قدرتمندی را می‌بینید که کارآفرین قدرتمندی است که توانسته توانایی‌های خود را به عرصه عمومی بکشاند و ثروت خود را در راه کاهش خشونت‌های ناشی از حمل اسلحه و برخی اصلاحات دیگر خرج کند. اما اگر بلومبرگ را از دریچه سندرز ببینید یک میلیاردر درنده‌خو می‌بینید که از طرق ناخوشایند ثروت‌اندوزی کرده و مردان سیاه‌پوست را هدف قرار داده و ثروت خود را به این دلیل خرج کرده است تا بتواند قدرت را دوباره به دست گیرد.

بروکس در ادامه با قیاس عملکرد نامزدهای دیگر می‌نویسد: «بلومبرگ، جو بایدن، پیت بوتیجج و ایمی کلوبوچر، همگی دارای یک جهان‌بینی قابل‌توجه هستند اما هنوز نتوانسته‌اند آنگونه که باید اسطوره خود را روایت کنند. شما شاید به آنها نظر داشته باشید اما نمی‌توانید دنیا را از چشمان آنها ببینید. »

به گفته بروکس، الیزابت وارن هم در اسطوره‌اش زندگی می‌کند اما قادر به بیان آن نیست. این فقط سندرز است که توانسته اسطوره خود را روایت کند. بروکس نوشت: «من فکر می‌کنم عملکرد وارن عالی بود اما از نظر راهبردی فاجعه بود. حمله به بلومبرگ کاملا از دریچه چشمان برنی سندرز صورت گرفت. وارن یک جانشین ویرانگر موثر بود که برای سندرز کار کرد و بیشتر دیدگاه سندرز را تقویت کرد تا اینکه یکی برای خود بسازد. »