به گزارش ایسنا و به نقل از ESA، آژانس فضایی اروپا با تیتر " چیاپس؛ علم شروع می‌شود" به معرفی اجمالی ماهواره شناسایی سیاره‌های فراخورشیدی دوردست پرداخته و در ادامه آورده است:
"چیاپس"(Cheops) ماهواره مشخص کننده سیاره‌های فراخورشیدی، در تاریخ 18 دسامبر سال 2019 (27 آذر 1398) از سکوی پرتاب "Spaceport" اروپا در گویان فرانسه توسط موشک روسی "سایوز" به فضا پرتاب شد. از آن زمان تاکنون، این تلسکوپ شروع به رصد اولین ستاره‌های خود کرده است.
اکنون که در این فضاپیما، عملکرد نوری تلسکوپ آن، آشکارسازها و قطعات الکترونیکی همگی طبق برنامه ریزی کار می‌کنند، "چیاپس" صدها سیاره فراخورشیدی شناخته شده را که بر مدار ستارگان درخشان می‌چرخند، مطالعه خواهد کرد.
سیاره فراخورشیدی یا سیاره غیرخورشیدی (Exoplanet ) سیاره‌ای است که خارج از سامانه خورشیدی قرار دارد و به دور یک ستاره (غیر از خورشید) در حال گردش‌است.
این ماموریت از روش ترانزیت(انتقال) یعنی ضبط لحظه کاهش نور در هنگام عبور سیاره از مقابل ستاره میزبان خود، برای اندازه گیری اندازه سیاره‌ها با دقت و درصد صحت بی‌سابقه و تعیین ترکیب چگالی آنها با ترکیب این اطلاعات با اندازه گیری‌های مخصوص از جرم آنها استفاده می‌کند.
"چیاپس"(CHEOPS) برگرفته از (CHaracterising ExOPlanets Satellite)به معنای ماهواره توصیف‌گر سیاره‌های فراخورشیدی، یک تلسکوپ فضایی ساخته شده توسط آژانس فضایی اروپا برای تعیین اندازه سیاره‌های فراخورشیدی که تاکنون شناخته شده‌اند، است که امکان تخمین جرم، چگالی، ترکیب و تشکیل آنها را فراهم می‌آورد.
این اولین مأموریت کوچک در برنامه علمی کیهانی "ویژن ESA" است که در تاریخ 18 دسامبر 2019 آغاز شد.
این ماهواره کوچک دارای یک تلسکوپ نوری موسوم به "ریچی-کرتین"(Ritchey-Chrétien) با دیافراگم 30 سانتی‌متر، نصب شده بر روی یک سکوی استاندارد ماهواره‌ای کوچک است. این تاسواره در یک مدار خورشیدآهنگ در ارتفاع حدود 700 کیلومتری زمین قرار دارد.
مدار خورشیدآهنگ یک نوع مدار قطبی به مرکزیت زمین است که همواره نسبت به زمین در یک ساعت خاص قرار دارد. به عبارت دیگر، نقاط زیر ماهواره در نیمی از مدار در هر لحظه در یک ساعت مشخص از شبانه روز هستند و در نیمه دیگر، یا 12 ساعت اختلاف، همچنان در یک ساعت مشخص دیگر از شبانه روز قرار دارند. این مدار برای ماهواره‌هایی استفاده می‌شود که برای انجام مأموریتشان نیازمند یک وضعیت نوردهی مشخص هستند یا مطابق ماموریتشان باید از بالای قطب‌های زمین گذر کنند. این مدار معمولاً برای ماهواره‌های مشاهدات زمینی و نقشه‌برداری و سنجش از دور کاربرد دارد.
