این نخستین بار است که امواجی با این طول موج در جایی غیر از یک سیاره یا قمر شناسایی شده است-
دانشمندان در یک دنباله‌دار دوردست، شفق‌هایی فرابنفش مشابه شفق‌های قطبی قطب شمال را شناسایی کرده‌اند.
محققان می‌گویند این نخستین بار است که امواجی با این طول موج در جایی غیر از یک سیاره یا قمر شناسایی شده است. این نور‌ها در دنباله‌دار 67 پی/چوریوموف-گراسیمنکو مشاهده شده‌اند که به اختصار به عنوان دنباله‌دار چوری شناخته می‌شود.
چوری همان دنباله‌داری است که از سال 2014 با تجهیزات ناسا در مأموریت روزتا در آژانس فضایی اروپا مورد بررسی قرار گرفت و کاوشگر روزتا نیز همان کاوشگری است که پس از دو سال گردش به دور این دنباله‌دار به روی آن سقوط کرد. محققان با بررسی داده‌های ارسالی از آن ماموریت طی سال‌های گذشته همواره در تلاش برای درک بهتر این دنباله‌دار بوده‌اند.
اگرچه این دانشمندان این فضاپیما را در سال 2016 از دست دادند، اما همچنان یافته‌های جدیدی از داده‌هایی که قبلا ارسال شده به دست می‌آید. یافته‌های جدید اینک در مقاله‌ای با عنوان «شفق قطبی فرابنفش دور شناسایی‌شده در دنباله‌دار چوری» در مجله نیچر آسترونومی منتشر شده است.
پاول فلدمن، پژوهشگر طیف‌سنج آلیس در دانشگاه جان هاپکینز در بالتیمور و یکی از نویسندگان مقاله می‌گوید: «روزتا همچنان به ارسال هدایای خود از فضا به ما ادامه می‌دهد.»
او می‌افزاید که گنجینه اطلاعاتی که در طی بازدید دوساله خود از دنباله‌دار به دست آورده است، به ما این امکان را می‌دهد تا در دانسته‌های خود درباره این عجیب‌ترین شیء منظومه شمسی بازنگری کنیم - ضمن این که آن چه تاکنون دریافته‌ایم همه ماجرا نیست و چیز‌های بیشتری هم در راه خواهد بود.
«شفق‌های قطبی روی زمین - مانند نور‌های شمالی – وقتی ایجاد می‌شوند که ذرات باردار الکتریکی از خورشید آزاد می‌شوند و با جو بالایی زمین برخورد می‌کنند و هنگام سقوط، تابش‌های رنگارنگ و دیدنی را در سراسرآسمان ایجاد می‌کنند.
چنین رفتاری در جا‌های دیگر منظومه شمسی مانند مشتری و برخی از قمر‌های آن مشاهده شده بود، اما تاکنون چنین چیزی را در دنباله‌دار‌ها شناسایی نکرده بودیم.»
محققان در ابتدا تصور می‌کردند نوری که می‌توانند ببینند پرتو و درخشش روز است که با برخورد نور به گیسو یا هاله دنباله‌دار – بسته گازی شکل – در اطراف دنباله‌دار ایجاد می‌شود. اما تحقیقات بیشتر نشان داد که در واقع این پرتو در نتیجه همان چیزی ایجاد شده که در شفق‌های قطبی زمین می‌بینیم.
مارینا گالاند از کالج امپریال لندن و نویسنده اصلی این پژوهش می‌گوید: «هاله اطراف دنباله‌دار 67 پی/چوریوموف-گراسیمنکو منحصربه فرد است.
با مرتبط کردن داده‌های به دست آمده از تجهیزات متعدد ماموریت روزتا، ما توانستیم تصویر بهتری از آن چه در جریان است به دست آوریم. این مساله به ما کمک کرد تا به روشنی تشخیص دهیم که این پرتو‌های اتمی فرابنفش در دنباله‌دار چوری چگونه شکل گرفته‌اند.»
منبع: ایندیپندنت
