شکست برابر استقلال و دو تساوی برابر ذوبآهن و ماشینسازی باعث شده روند پیشرفت تیم سیرجانی با وقفه روبهرو شود؛ مخصوصا که آنها در جریان توقف بدون گل اخیر برابر آلومینیوم طراوت قبلی را هم نداشتند و چه بسا در دقایقی از مسابقه خوششانس بودند که گل نخوردند. با این همه اما این بازی برای امیر قلعهنویی یک مسابقه بسیار خاص بود؛ چراکه او در اراک برای پانصدمین بار در لیگ برتر روی نیمکت نشست و یک عدد عجیب و غریب و چه بسا دست نیافتنی را به ثبت رساند.
باثباتترین و پرافتخارترین
قلعهنویی که از فصل دوم سابقه مربیگری در لیگ حرفهای فوتبال ایران را دارد، در ابتدای لیگ بیستم با 57 سال عنوان مسنترین سرمربی فصل جاری را به خودش اختصاص داد، هرچند حالا مجید جلالی 64 ساله سرمربی نساجی شده و این عنوان را از او گرفته است. با این همه اما رکورد 500 بازی لیگ برتری چیزی نیست که حالا حالاها از چنگ امیر بیرون برود. او از سال 81 که هدایت استقلال اهواز را بر عهده گرفت بیوقفه تیم داشته و فقط مدت کوتاهی را بهدلیل حضور روی نیمکت تیم ملی از دست داده است. قلعهنویی همچنین با کسب پنج عنوان قهرمانی، پرافتخارترین سرمربی تاریخ لیگ برتر نیز بهشمار میآید. او 250 بازی، یعنی دقیقا نیمی از مسابقات دوران مربیگریاش را با پیروزی پشت سر گذاشته و بهطور میانگین از هر بازی 84/ 1 امتیاز کسب کرده است. امیر سه دوره سابقه سرمربیگری در استقلال تهران را دارد و 214 بار آبیپوشان پایتخت را در مسابقات مختلف هدایت کرده است. بنابراین واضح است که این اسم از کتاب تاریخ فوتبال ایران، پاکشدنی نیست.
قاتل خوروسازان، زخمخورده دراگان
در تیمهای تحت هدایت قلعهنویی، امیرحسین صادقی با 179 بازی بیشترین تعداد بازی را داشته و رضا عنایتی با 59 گل زده بهترین گلزن تیمهای ژنرال بوده است. ضمن اینکه این مربی با سابقه با 13 بار عبور از تیمهای مجید جلالی، این سرمربی را بیش از هر شخص دیگری شکست داده است. امیر قلعهنویی با 16 بار پیروزی برابر سایپا و پیکان، خودروسازان لیگ برتر را بیش از هر تیم دیگری شکست داده و با 9 باخت برابر سپاهان و فولاد، بیش از هر تیم دیگری به این دو تیم باخته است. قلعهنویی همچنین چهار بار هم به دراگان اسکوچیچ سرمربی فعلی تیم ملی باخته که این بدترین آمار او در تقابل با یک مربی دیگر بوده است. به هر حال داستان امیر همچنان ادامه دارد و این اعداد و ارقام قطعا در آینده دستخوش تغییر بیشتری خواهد شد.
بازگشت به عصر افتخار؟
آمار و ارقام همه چیز را در مورد قلعهنویی روشن میکنند؛ با این حال او امروز در چالش بین کیفیت و کمیت گرفتار شده است. حقیقت آن است که از آخرین قهرمانی قلعهنویی در لیگ برتر هشت سال گذشته و بسیاری با استناد به همین مساله عقیده دارند او در سراشیبی دوران حرفهایاش قرار گرفته است. مسلما از تیم امسال امیر یعنی گلگهر انتظار قهرمانی نمیرود، اما او در فصول گذشته تیمهای پرستارهای مثل استقلال و سپاهان را هم در اختیار داشته و به نتیجه دلخواهش نرسیده است. قلعهنویی همچنین تا همین پارسال سابقه اخراج یا استعفا در هیچ تیمی را نداشت، اما تداوم نتایج ضعیف او در سپاهان باعث شد خود این مربی پیش از پایان فصل از سمتش کنارهگیری کند. در نتیجه اگرچه بعد کمیت کار کاملا به مراد قلعهنویی بوده، اما او در بحث کیفی نیاز به یک اعاده اعتبار اساسی دارد؛ مخصوصا که 57 سالگی به هیچوجه برای مربیگری سن بالایی نیست و امیر همچنان میتواند در فوتبال ایران مشغول بهکار باشد. فعلا عملکرد قلعهنویی در سیرجان خوب بوده؛ تیمش نتایج قابل قبولی گرفته و بد هم بازی نکرده است. با این حال باید منتظر اتفاقات ادامه فصل باشیم؛ آیا مرد پانصد تایی لیگ برتر ایران، بار دیگر روی قله این مسابقات خواهد ایستاد؟