مشکلات حرکتی
به طور کلی بیماران مبتلا به پارکینسون حرکات کندی دارند و کمتر حرکت می‌کنند. مثلاً، دست‌های خود را کمتر از حالت عادی تکان می‌دهند و دست‌ها به حالت آویزان تاب می‌خورند کمتر پلک می‌زنند و به هنگام بلعیدن نیز دچار مشکل می‌شوند.
بی‌توجهی به بوها
اغلب بیماران مبتلا به پارکینسون حس بویایی خود را از دست می‌دهند. زیرا فرآیندهای عصبی بیماری روی حس بویایی اثر می‌گذارد.
حرف‌های او را نمی‌توان به راحتی شنید و تشخیص داد آنها صداها را بسیار بم و پیچیده و نامفهوم تلفظ می‌کنند.
عوامل خطرساز در بروز بیماری پارکینسون
مصرف چربی‌های اشباع‌شده
در رژیم‌های غذایی که حاوی چربی‌های اشباع‌شده هستند، خطر بیماری افزایش می‌یابد و برعکس هرچه از چربی‌های اشباع‌نشده بیشتر استفاده کنید خطر بیماری کاهش می‌یابد.
کمبود اسیدفولیک در بدن
افرادی که دچار پارکینسون می‌شوند، میزان اسیدفولیک بدنشان پایین است، کمبود اسیدفولیک در موش‌ها نیز باعث بروز پارکینسون می‌شود.
دیابت نوع 2
افرادی که دچار دیابت نوع 2 هستند، 2 برابر بیشتر از دیگران در معرض بیماری پارکینسون هستند.
کاهش استروژن
کاهش هورمون استروژن، احتمال بیماری پارکینسون را بالا می‌برد.
مصرف برخی داروها
مصرف برخی داروها در طولانی مدت، احتمال بروز بیماری را افزایش می‌دهند مثل کفرپرومازین.
ژنتیک
وراثت نقش اصلی نه ولی نقش فرعی در این بیماری دارد. طبق تحقیقات، شش ژن در بروز این بیماری شناخته شده است اما چند ژن دیگر نیز توسط دانشمندان کشف شده‌اند که در بروز بیماری دخالت دارند. هر یک از ژن‌ها به طور جزئی، خطر بیماری را افزایش می‌دهند.
کمبود ویتامین D
محققان مشغول بررسی ارتباط کمبود ویتامین D و بیماری پارکینسون هستند. با افزایش سن، تولید ویتامین D به وسیله سلول‌های پوستی کاهش می‌یابد. لذا افراد مسن بیشتر از جوان‌ها در معرض این بیماری هستند.
آلودگی هوا
یکی دیگر از عوامل بروز این بیماری را آلودگی هوا می‌دانند ولی هنوز تحقیقات به عمل آمده در این زمینه چیزی را به طور قطعی ثابت نکرده‌اند.
برای خواندن بخش اول -علائم بیماری پارکینسون- اینجا کلیک کنید.
