تحریریه ماهنامه دنیای سلامت
پارکینسون، نوعی اختلال عصبی پیچیده است، علائم این بیماری در افراد مختلف یکسان نیست ولی چیزی که در همه موارد یکسان است، غیرقابل پیش‌بینی بودن بیماری است. هنوز هیچ درمان قطعی برای بیماری پارکینسون یافت نشده است اما در مقایسه با سایر اختلالات عصبی، این مورد درمان‌پذیرترین آنهاست. نتایج درمان در افراد نیز متفاوت است.
برخی افراد بعد از درمان تا سال‌ها در آسایش و سلامت به سر می‌برند، اما گاهی اوقات درمان مؤثر واقع نمی‌شود و فرد تا آخر عمر با این بیماری سر می‌کند. برخی از افراد در اثر این بیماری به شدت ضعیف و ناتوان می‌شوند و بیماری آنها را از پا در می‌آورد ولی عده‌ای حتی بعد از گذشت 25 سال از بیماری‌شان، درمان می‌شوند.
ریشه بیماری پارکینسون در تخریب نوع خاصی از سلول‌های عصبی است. این تخریب در بخشی از مغز به نام «نگیرا» رخ می‌دهد. با درمان‌های کنونی فرآیند بیماری کشنده و مهلک نیست. حدود 10-15 درصد از بیمارانی که دچار پارکینسون هستند، بیماری‌شان را اشتباه تشخیص می‌دهند زیرا این بیماری به برخی از اختلالات عصبی شباهت‌های زیادی دارد.
پارکینسون آرام آرام رخنه می‌کند تا جایی که بسیاری از علائم آن مورد بی‌توجهی قرار می‌گیرند. اما اگر کمی بیشتر دقت کنید متوجه علائمش خواهید شد و می‌توانید بسیار سریع به متخصص اعصاب رجوع کرده و در پی درمان آن برآیید. بیماران مبتلا به پارکینسون ممکن است تمام این علائم را به طور همزمان و یکجا نداشته باشند ولی وجود چند علامت می‌تواند زنگ خطری جدی به حساب آید.
حرکات کند فیزیکی
آنها ممکن است دکمه‌های یک پیراهن را به سختی باز یا بسته کنند. به زحمت یک شماره تلفن را بگیرند و هر کار دیگری که نیاز به هماهنگی دست‌ها دارد را به کندی انجام دهند. این کندی حرکات را «بَردی کیتسیا» می‌نامند. با پیشرفت بیماری، بیماران مبتلا به پارکینسون در یک لحظه احساس قفل شدن و یخ‌زدن می‌کنند. این اتفاق به هنگام راه‌رفتن و برگشتن و حتی یک قدم برداشتن می‌افتد.
لرزش دست و پاها
حدود 70- 80 درصد از بیماران مبتلا به پارکینسون دچار رعشه در دست‌ها، بازوها، پاها، فک و یا صورت هستند. این لرزش وقتی که از بیمار می‌خواهید تا دست‌هایش را بی‌حرکت نگه دارد، مشخص است و وقتی که بخواهد فنجانی چای برای خودش بیاورد به طور کامل نمایان می‌شود.
برخی از افراد به طور ذاتی دچار لرزش دست‌ها هستند. شاید یکی از این افراد در نزدیکی شما نیز باشند. آنها به هنگام گرفتن یک قلم در دست، برداشتن یک فنجان و هر کار دیگری که با دست‌ها انجام می‌شود، دچار لرزش دست می‌شوند ولی به هیچ‌وجه دچار بیماری پارکینسون نیستند.
خشکی و سفتی بدن
سخت شدن ماهیچه‌ها‌ی دست و پاها و به سختی حرکت دادن آنها از نشانه‌های اصلی بیماری است. آنها صبح‌ها به زحمت از تختخواب بلند می‌شوند و وقتی که روی صندلی نشسته‌اند بلند شدن از آنجا برایشان کار دشواری است. صورت‌های بی‌حالتی دارند و کمتر با بدنشان برخی حرکات خود به خود (خودانگیز) را نشان می‌دهند.
برهم خوردن تعادل
از دیگر علائم بیماری پارکینسون این است که فرد تعادل بسیار کمی روی حرکاتش دارد و همیشه در حال افتادن است. گاهی اوقات بدون هیچ دلیل خاصی می‌افتد. آنها قدم‌های کوتاه برمی‌دارند و در گام‌های کوتاه خود این سو و آن سو حرکت می‌کنند.
شروع اختلال معمولاً از یک طرف بدن
فرقی نمی‌کند که یک انگشت کوچک شما و یا پاهای‌تان درگیر شده باشد، بیماری پارکینسون علائمش را در یک سمت بدن بروز می‌دهد و بعد چند سال سمت دیگر بدن نیز درگیر می‌شود.
تغییر دست‌خط فرد مبتلا
یکی از چیزهای عجیب و غریب در مورد بیماران مبتلا به پارکینسون این است که آنها دست‌خط‌های متفاوت دارند. گاهی اوقات درشت می‌نویسند و گاهی اوقات ریز و مارپیچی.
بروز علائم افسردگی
افراد مبتلا قبل از آنکه علائم بیماری پارکینسون را از خود بروز دهند، دچار افسردگی می‌شوند. اختلال رفتاری یک بخش از بیماری پارکینسون است و نمی‌توان آن را یک واکنش در برابر بیماری دانست...
برای خواندن بخش دوم -علائم بیماری پارکینسون- اینجا کلیک کنید.
