تحریریه دنیای سلامت
نخست، دندانپزشک محیط اطراف دندان مورد نظر را بی‌حس می‌کند تا پُر کردن دندان را شروع کند. پس از بی‌حسی با استفاده از مته، دستگاه مکش، وسیله ایجاد سایش، خرابی‌ها را از بین می‌برد. پس از برداشتن تمام خرابی‌ها، دندانپزشک مرحله پُر کردن حفره دندان را شروع می‌کند.
نخست، بخش مورد نظر را تمیز می‌کند تا تمام باکتری‌هایی که ممکن است هنوز هم در این بخش مانده باشد را از بین ببرد. اگر خرابی دندان نزدیک ریشه باشد، نخست یک لایه از زرین کامپوزیت یا یک ماده دیگر را برای محافظت بیشتر از عصب‌ها در آن ناحیه قرار می‌دهد و پس از پُر کردن دندان شروع به صیقل دادن آن می‌کند.
اگر بخواهید که بخش پُر شده دندان همرنگ دیگر دندان‌ها باشد، لازم است چند مرحله بیشتر نیز روی دندان‌ها انجام شود. پس از برداشتن خرابی دندان و تمیز کردن آن بخش، ماده همرنگ دندان‌ها در چند لایه به کار می‌رود. سپس، نوعی نور خاص به کار می‌رود تا این لایه‌ها را سخت‌تر و سفت‌تر کند.
وقتی که فرایند چند لایه‌ای تمام شد، دندانپزشک ماده کامپوزیت را شکل می‌دهد تا به صورت دلخواه در آید و بخش‌های اضافی را می‌تراشد و در نهایت، نیز بخش مورد نظر را صیقل می‌دهد.
انواع مواد
این روزها دندانپزشکان از مواد مختلف برای پُر کردن دندان‌ها استفاده می‌کنند. طلا، نقره، آلیاژ جیوه، ماده همرنگ دندان، مواد پلاستیکی و شیشه‌ای که به آنها زرین کامپوزیت گفته می‌شود. عوامل بسیاری در انتخاب هر یک از مواد برای پُر کردن دندان تاثیر دارد، مانند میزان خرابی دندان، هزینه‌ای که بیمار می‌تواند پرداخت کند و تصمیمی که دندانپزشک برای این‌کار می‌گیرد.
طلا
مزایا: دوام و ماندگاری بسیار آن مقاومت بالای آن به هنگام جویدن غذا ظرافت و زیبایی آن، برخی افراد استفاده از روکش طلا را برای دندان‌های‌شان بسیار زیبا می‌دانند.
معایب: هزینه بالای آن افزایش تعداد مراجعات بیمار به دندانپزشکی شوک گالوانیک (برقی). این شوک به صورت درد تیزی در دندان می‌پیچد و علت آن هم اثر متقابل فلز و بزاق دهان است. (البته، این اتفاق به ندرت پیش می‌آید).
نقره
مزایا: دوام و ماندگاری بالا (همانند طلا)، مقاومت بالا، ارزان قیمت بودن آن
معایب: همانند نبودن بین نقره و رنگ اصلی دندان‌ها از نظر رنگی خرابی و تخریب بیشتر ساختار دندان‌ها (برای نگه‌داشتن ماده در دندان باید بخش سالم دندان نیز تراشیده شود) افزایش میزان شکنندگی و ترک خوردکی (نقره در مقایسه با دیگر مواد برای پُر کردن دندان‌ها زودتر ترک می‌خورد) ایجاد برخی حساسیت‌ها
کامپوزیت
مزایا: زیبایی ظاهری کار. (کامپوزیت شباهت زیادی به رنگ دندان دارد) به همین دلیل، برای پر کردن دندان‌های جلویی بسیار مناسب است. به ساختار دندان می‌چسبد و به همین دلیل، بیشتر از دندان محافظت می‌کند. تطبیق پذیری به هنگام استفاده نیاز کمتر به تراشیدن و کوچک کردن دندان (در مقایسه با نقره)
معایب: دوام و ماندگاری کم، کامپوزیت بسیار سریع‌تر از نقره کهنه می‌شود و از بین می‌رود، به ویژه اگر حفره‌ای که پُر شده است، بزرگ باشد. فرایند پُر کردن دندان‌ها با کامپوزیت طولانی‌تر از نقره است. تعداد جلسات بیشتر مراجعه به دندانپزشک لب پَر شدن و خُرد شدن سریع‌تر مواد کامپوزیت...
برای خواندن بخش دوم- دندان‌ها از چه موادی پر می‌شوند- اینجا کلیک کنید.