با تقویت این دو بخش، قوز کاذب خودبه‌خود از بین می‌رود. علت اغلب موارد افتادگی نوک بینی ضعیف بودن پایه بینی است. در این‌بینی‌ها هم کمبود بافت وجود دارد که باید بافت پایه بینی را با افزودن بافت تقویت کرد تا نوک بینی از حالت افتاده خارج شود.
بیمارانی که قبلا جراحی شده‌اند
یکی از بزرگ‌ترین مشکلات جراحان با بینی‌هایی است که قبلاً جراحی شده و خیلی کوچک شده‌اند. در این موارد دست پزشک زیاد باز نیست؛ بنابراین بیمار باید توقعات منطقی داشته باشد. بسیاری از این بیماران علاوه بر مشکلات زیبایی، مشکلات تنفسی هم دارند.
در این موارد بینی باید بزرگ شود تا کمی هوا از آن عبور کند. از جنبه زیبایی نیز هدف، برگرداندن بخشی از زیبایی از دست‌رفته بینی است، نه اینکه بینی به شکلی عمل شود که انگار نخستین بار است جراحی می‌شود. در واقع فقط شدت نقص کم می‌شود. این قبیل جراحی‌ها مراقبت‌شان نسبت به جراحی بار اول سخت‌تر است و نتیجه هم به اندازه جراحی اول مطلوب از کار در نمی‌آید.
بینی گوشتی
در گذشته تصور می‌شد علت بزرگ بودن نوک بینی در بینی‌های گوشتی، زیاد بودن بافت این قسمت است؛ به همین دلیل اقدام به برداشتن و کم کردن بافت‌ها از نوک بینی می‌شد که این کار در بسیاری از موارد مشکلات بسیار بیشتر مانند چاله‌های عمیق در نوک بینی، صدای تودماغی، مشکلات تنفسی و ظاهر غیرطبیعی و نامتناسب نوک بینی به وجود می‌آورد. در این روش‌های قدیمی نه تنها به زیبایی بینی افزوده نمی‌شد، بلکه با ظاهر بسیار تصنعی بینی توجه هر فرد در وهله اول به نوک بینی معطوف می‌گشت که این خود نازیباست.
مدت‌ها طول کشید تا این نظریه به اثبات رسید که دراغلب بینی‌های گوشتی واقعی هم علت پهنی نوک بینی ضعف ساپورت غضروف نوک بینی است و اگر این بخش تقویت شود، شکل بینی به‌مراتب بهتر از آن چیزی می‌شود که در روش‌های کاهشی مرسوم بود.
بینی‌های زینی‌شکل
بینی‌های زینی‌شکل هم با اضافه و بزرگ‌کردن زیباتر می‌شوند. در این‌حالت درست در بالای نوک بینی یک فرورفتگی وجود دارد که علت آن وارد شدن ضربه به بینی یا جراحی‌های قبلی است. البته ممکن است بینی به‌طور طبیعی و بدون دخالت هیچ عامل دیگری حالت زینی‌شکل داشته باشد. در این افراد، بالای نوک بینی یک فرورفتگی وجود دارد و این مسأله باعث خطای دید شده و اینطور به‌نظر می‌رسد که نوک بینی جلوست.
بیشتر این بیماران می‌خواهند که نوک بینی‌شان عقب برود، ولی وقتی معاینه می‌شوند، معلوم می‌شود اشکال خالی بودن بالای نوک بینی است. در این حالت نوک بینی از بقیه آن جدا به‌نظر می‌رسد و انگار که بزرگ‌تر و برجسته‌تر است. در این بیماران قسمت بالای نوک بینی باید تقویت شود.
با این کار بین نوک بینی و قسمت استخوانی بالای آن پلی زده می‌شود و این دو قسمت به هم وصل می‌گردد. بدین ترتیب رفلکس نوری که قبلا قطع و مخدوش بود، حالا وضعیتی یکنواخت و یکدست پیدا کرده و بینی متناسب‌تر دیده می‌شود.
برای خواندن بخش اول- بینی کوچک همیشه زیبا نیست- اینجا کلیک کنید.
