منصوره رنجبر، سوپروایزر تعلیق شده بیمارستان پاستور مشهد، در گفت‌وگو با «دنیای اقتصاد» می‌گوید: «مطالبات من و همکاران در رسانه‌ها به پرداخت اضافه کار و موضوع تعلیق بنده به عنوان سوپروایزر محدود شده است، در حالی که مطالبات بیش از این‌هاست.» او می‌گوید: «قراردادها همیشه با تاخیر یک‌ساله یا زمانی‌که قرار است بازرس یا ارزیاب وارد بیمارستان شود، امضا می‌شود. این‌بار هم بعد از 4 ماه آن هم بعد از اعتراضات صنفی همکاران قراردادها تنظیم شد، اما متاسفانه یک‌ماهه، سه‌ماهه و یک‌ساله است. آیا با قرارداد یک‌ساله حمایت و امنیت شغلی زیر سوال نمی‌رود؟ آیا این‌گونه قراردادهایی که مدیران تنظیم کرده‌اند همسو با فرمایش مقام معظم رهبری است که تاکید دارند پرستار باید امنیت شغلی داشته باشد و نباید همچون کارگر فصلی به آن نگاه شود؟» به گفته خانم رنجبر، معوقه‌ها از دیگر موارد اعتراضی گروه پرستاران است. مالیات‌های خارج از ضوابط که قرار بود برگردانده شود، نه تنها برنگشت؛ بلکه بلافاصله در فیش‌های حقوقی مالیات صفر شد. بعد از یک‌سال از همکاران خواستند با فرمول داده شده 12 ماه از سال گذشته را در خصوص معوقه مربوطه حساب کنند. در اصل خواستند آنها را سرگرم کنند. دور زدن قانون ارتقای بهره‌وری مورد اعتراض خانم رنجبر و همکاران پرستار اوست. در این بخش، 6ساعت شیفت شب به عنوان اضافه کار محاسبه می‌شود و تنها 8 شب را مشمول قانون محاسبه کرده و شب نهم فقط 12 ساعت محاسبه می‌شود. آنها در این بخش انتظار دارند وزارت کار ورود پیدا کند.
طرح پرکیس یکی از روش‌های پرداخت پاداش مبتنی بر عملکرد است که براساس آن درآمد دریافتی کارکنان بیمارستان‌ها و مراکز درمانی، به عملکرد آنها پیوند می‌خورد و افراد درمقابل فعالیت بیشتر، درآمد بیشتری دریافت می‌کنند. اما از فروردین سال 1401 پرکیس‌ها قطع شد و در اردیبهشت نیمی از آن پرداخت شد. بیمارستان مانند هر کارفرمای دیگری چندان روی خوش به اعتراض‌ها و مطالبات نشان نداده و گویا از فروردین ماه پرسنل به صورت شفاهی تهدید به تعدیل شده‌اند و پرسنل را تشویق به نوشتن نامه ترک کار می‌کردند. بعد از اعتراض صنفی، شکل تهدیدها از اخراج به پیگیری‌های قضایی تغییر شکل داد. با وجود پیگیری‌های وزارت بهداشت و درمان، اما به گفته خانم رنجبر وزارتخانه دستوری را از بالا شفاهی ابلاغ می‌کند و مدیران بیمارستان آن را اجرا نمی‌کنند و پشت گوش می‌اندازند. به گفته خانم رنجبر، بیمارستان با استفاده از توان نیروهای حرفه‌ای، کیفیت بیمارستان را ارتقا داده، اما با دادخواهی، یک‌باره تبدیل به نیرویی نامناسب شده که با رفتار قهرآمیز او را حذف کرده‌اند. البته این تعلیق، می‌تواند هشداری به سایر پرستاران و همکاران او برای سکوت در برابر شرایط موجود نیز باشد. در روزهای اخیر زمزمه‌هایی از تهدید به سکوت همکاران پرستار او شنیده شده در عین حال که تلاش وزارت بهداشت برای بازگشت او به کار نیز منتشر شده است. برخی همکاران خانم رنجبر به صورت شفاهی تهدید به تعدیل و پیگیری‌های قانونی شده‌اند.
